ILPP2/443-532/08-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2008 r. (data wpływu 11 czerwiec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przy sprzedaży używanego samochodu osobowego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą tego pojazdu - jest prawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przy sprzedaży używanego samochodu osobowego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą tego pojazdu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Mąż Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Po jego śmierci, Zainteresowana, jako prawny spadkobierca (Postanowienie Sądu Rejonowego w B. z dnia 10 marca 2008 r.), kontynuuje jego działalność przejmując majątek, pracowników, zobowiązania i należności.

W roku 2007 mąż Wnioskodawczyni nabył samochód osobowy i z dniem 30 października 2007 r. rozpoczął jego używanie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzając go do ewidencji środków trwałych. Samochód wykorzystywany był do działalności opodatkowanej i uprawniał go do odliczenia 60% podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł, z czego skorzystał. Obecnie Zainteresowana ma coraz mniej zleceń na ten samochód i zamierza go sprzedać. Przedmiotowy samochód był używany przez męża Wnioskodawczyni przez okres krótszy niż 6 miesięcy, jednak łącznie z działalnością Zainteresowanej okres używania samochodu związanego z działalnością opodatkowaną przekroczył 6 miesięcy.

Problem dotyczy uznania ciągłości tego okresu, tj. działalności męża Zainteresowanej oraz jej działalności jako spadkobiercy kontynuującego działalność gospodarczą po zmarłym mężu oraz możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT przy sprzedaży opisanego we wniosku samochodu jako towaru używanego. Wartość samochodu przekracza kwotę 15.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży samochodu osobowego jako towaru używanego na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy VAT, jeśli tak to jaki okres należy przyjąć do korekty podatku naliczonego częściowo odliczonego przy nabyciu samochodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro na podstawie art. 97 i 98 ustawy - Ordynacja Podatkowa jako spadkobierca prawny, przejęła wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe i niemajątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy, to ma jako kontynuująca działalność gospodarczą męża, prawo do uznania ciągłości używania samochodu osobowego i skorzystania przy jego sprzedaży ze zwolnienia z podatku VAT jako towaru używanego oraz dokonania korekty podatku naliczonego za okres 4 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 97 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane przepisami prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy, a w przypadku kontynuowania przez spadkobierców, na ich własny rachunek, działalności spadkodawcy, przechodzą na następców prawnych również przewidziane przepisami prawa podatkowego, przysługujące spadkodawcy uprawnienia o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną przez spadkodawcę działalnością gospodarczą.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy przejmują wszelkie majątkowe prawa i obowiązki, a prawa niemajątkowe w zależności od tego czy kontynuują działalność spadkodawcy czy też nie. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o przyjęciu lub odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe (art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W art. 82 ust. 3 ustawy zawarto delegację, na mocy której Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące możliwości odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym zapisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W ramach tego przepisu zdefiniowano pojęcie podatku naliczonego, ograniczające możliwość odliczenia podatku z tytułu nabycia zarówno samochodów osobowych, jak i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3,5 tony. Podatnik nie ma prawa do częściowego odliczenia kwoty podatku naliczonego, wynikającej z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowych pojazdów, lecz przyjęto, iż cała kwota podatku naliczonego przysługująca do odliczenia z tytułu ich nabycia wynosi 60% kwoty określonej w fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (art. 91 ust. 3 ustawy).

Artykuł 91 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Natomiast w myśl ust. 6 ww. artykułu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Obowiązek skorygowania odliczonego podatku nałożony został także przez art. 91 ust. 7 ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu zasady dokonywania korekt podatku określone w art. 91 ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Przepis ten nakazuje więc dokonanie korekty podatnikom, którzy m.in. odliczyli podatek naliczony w całości, jako że nabyty towar miał służyć wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Z przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jako następca prawny zmarłego męża prowadzącego działalność gospodarczą zamierza sprzedać używany samochód osobowy. Przedmiotowy samochód (zakupiony w 2007 r. i wprowadzony do ewidencji środków trwałych) służył wyłącznie czynnościom opodatkowanym, które w momencie nabycia towaru dawały prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000 zł, z którego skorzystano. Wartość samochodu przekracza kwotę 15.000 zł, a jego łączny okres używania (przez męża Zainteresowanej, a następnie przez nią samą) przekracza pół roku.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowego samochodu osobowego jako towaru używanego, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia. Jednakże sprzedaż tego pojazdu zmieni jego wykorzystanie z czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Zatem Wnioskodawczyni zachowuje prawo do dokonanego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie środka trwałego, ale tylko w części dotyczącej okresu wykorzystywania go do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi. Natomiast, od momentu dokonania sprzedaży samochodu, jako towaru zwolnionego od podatku, traci prawo do odliczenia podatku naliczonego w części dotyczącej pozostałego z pięcioletniego okresu korekty. Jeżeli więc w rozpatrywanej sprawie, sprzedaż samochodu nastąpi w 2008 r., czyli w drugim roku jego użytkowania, Zainteresowana będzie miała obowiązek dokonania jednorazowej korekty podatku naliczonego w wysokości 4/5 kwoty odliczonego podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku przy sprzedaży używanego samochodu osobowego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą tego pojazdu.

Natomiast w zakresie pytania dotyczącego kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.