ILPP2/443-512/09-7/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 15 kwietnia 2009 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 20 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wykonania banerów reklamowych, plansz z grafiką lub zdjęciami na rzecz firmy holenderskiej oraz ukraińskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wykonania banerów reklamowych, plansz z grafiką lub zdjęciami na rzecz firmy holenderskiej oraz ukraińskiej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) o wyjaśnienia dotyczące przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykonuje banery reklamowe, plansze z grafiką lub zdjęciami dla wystawcy targowego z Holandii oraz Ukrainy i montuje je dla nich na targach w Niemczech, bez budowania stoisk targowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Gdzie jest miejsce świadczenia przedmiotowej usługi, jaka jest na nią stawka podatku VAT oraz kto winien ją opodatkować.

Zdaniem Wnioskodawcy, reklama ta nie będzie opodatkowana przez firmę polską. Polski wykonawca wystawia fakturę VAT z "NP", opodatkowanie nastąpi tam, gdzie nabywca usługi posiada swoją siedzibę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonuje banery reklamowe, plansze z grafiką lub zdjęciami dla wystawcy targowego z Holandii oraz Ukrainy i montuje je dla nich na targach w Niemczech, bez budowania stoisk targowych.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednakże, od ogólnej zasady zawartej w art. 27 ust. 1, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

I tak, w myśl art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. zmienionym ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz usług podobnych do tych usług, takich jak targi i wystawy, a także usług pomocniczych do tych usług - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi wykonania banerów reklamowych, plansz z grafiką lub zdjęciami w Niemczech mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy, a zatem miejscem ich świadczenia będzie miejsce, gdzie usługi te będą faktycznie świadczone - terytorium Niemiec.

Powołany artykuł ustawy o podatku od towarów i usług potwierdza jedną z zasad wynikających z przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, iż miejscem opodatkowania każdego świadczenia usług co do zasady powinno być miejsce rzeczywistej konsumpcji.

Za prawidłowością przyjętej przez tut. Organ interpretacji przemawia porównanie powołanego przepisu art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług z przepisem art. 52 lit. a) Dyrektywy.

Stosownie do art. 52 lit. a) Dyrektywy, miejscem świadczenia następujących usług jest miejsce, w którym usługa jest faktycznie świadczona: działalność kulturalna, artystyczna, sportowa, naukowa, edukacyjna, rozrywkowa lub podobna, w tym działania podejmowane przez organizatorów takiej działalności oraz, w stosownym przypadku, usługi pomocnicze do takiej działalności.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie usług na rzecz wystawców należy uznać za świadczenie usług, o których mowa w tym przepisie.

Bowiem, jak wynika z art. 52 lit. a) Dyrektywy, usługi związane z działalnością kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną, taką jak targi i wystawy obejmują swoim zakresem szeroki wachlarz usług, w których skład wchodzą wymienione w tym przepisie usługi świadczone przez organizatorów takiej działalności. Wobec powyższego, przepis ten nie dotyczy tylko organizatorów targów, ale również wszystkich podmiotów, które świadczą usługi z nimi związane.

Taka interpretacja powołanych przepisów potwierdza jedną z fundamentalnych zasad dotyczących wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którą miejscem świadczenia (opodatkowania) każdego świadczenia (w przedmiotowej sprawie wykonywanych usług) co do zasady powinno być miejsce rzeczywistej konsumpcji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż gdy Wnioskodawca świadczyć będzie usługi polegające na wykonaniu banerów reklamowych, plansz z grafiką lub zdjęciami na terytorium Niemiec, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy, miejscem świadczenia przedmiotowych usług, a tym samym miejscem opodatkowania, będzie miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone, a więc w niniejszej sprawie - terytorium Niemiec. Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż opodatkowanie tych usług nastąpi tam, gdzie nabywca usługi posiada swoją siedzibę.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do § 25 ust. 2 rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Na mocy § 25 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Przepis ten stanowi, iż informację o podmiocie zobowiązanym do rozliczenia podatku podaje się m.in. w sytuacji, gdy usługi o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy świadczone są na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Zatem regulacje § 25 ust. 4 rozporządzenia, dotyczące obowiązku wskazania na wystawianej fakturze podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż dla ustalenia miejsca świadczenia przedmiotowych usług należy wziąć się pod uwagę art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Zainteresowany będzie świadczył usługi wykonania banerów reklamowych, plansz z grafiką lub zdjęciami na terytorium Niemiec, na wystawianych dla kontrahentów fakturach nie powinien zawierać stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Ponadto, na wystawionej fakturze na rzecz firmy holenderskiej i ukraińskiej Wnioskodawca nie umieszcza adnotacji, iż usługa powinna być opodatkowana przez jej odbiorcę. Bowiem regulacje § 25 ust. 4 rozporządzenia nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Tut. Organ wskazuje, iż o sposobie rozliczania podatku i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, na którym znajduje się miejsce świadczenia usługi. W rozpatrywanej sprawie będą to przepisy niemieckie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie interpretacji dotyczącej: opodatkowania usług budowy stoisk targowych na rzecz firmy fińskiej, opodatkowania usług budowy stoisk targowych na rzecz firmy austriackiej oraz opodatkowania usług budowy stoisk targowych na rzecz firmy ukraińskiej - w dniu 10 lipca 2009 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia, odpowiednio nr ILPP2/443-512/09-4/MN, nr ILPP2/443-512/09-5/MN i nr ILPP2/443-512/09-6/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.