ILPP2/443-496/08-5/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu 30 maja 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 7 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji w formie zbiorczego zestawienia, potwierdzającego otrzymywanie towaru poza terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji w formie zbiorczego zestawienia, potwierdzającego otrzymywanie towaru poza terytorium kraju. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 7 sierpnia 2008 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dużej części realizuje wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów dla europejskiej sieci handlowej X. Firma ta jest w trakcie tworzenia dokumentacji potwierdzającej otrzymywanie towaru poza terytorium kraju. Byłoby to zbiorcze zestawienie zawierające informacje o dokonanych przez Zainteresowanego w danym miesiącu wewnątrzwspólnotowych dostawach, w tym m.in.: numery faktur, numery zamówień i numery dostaw. Zostałoby to potwierdzone przez firmę Y w Szwajcarii, która jest nabywcą i płatnikiem za towary dostarczane bezpośrednio do różnych odbiorców należących do sieci X znajdujących się na terenie Unii. Zestawienie to byłoby przesłane pocztą elektroniczną z podpisem elektronicznym w celu przygotowania deklaracji VAT-7, a następnie pocztą w formie papierowej.

Dla udokumentowania przedmiotowych transakcji Wnioskodawca będzie posiadał następujące dokumenty:

- zestawienie dostaw z danego miesiąca do sieci odbiorców X, potwierdzone przez głównego nabywcę i płatnika,

- korespondencję handlową z nabywcą, jego zamówienie w formie elektronicznej,

- specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

- kopię faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podatnik będzie mógł zastosować stawkę 0% jeżeli w swojej dokumentacji będzie posiadał dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Odpowiednie dokumenty muszą znaleźć się w jego dokumentacji jeszcze przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99 ustawy VAT. Posiadane przez podatnika dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT, dowodami tymi są:

Użyte przez ustawodawcę w art. 42 ust. 3 ustawy VAT sformułowanie "następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów" może budzić, zdaniem Wnioskodawcy, wątpliwości interpretacyjne.

Zdaniem Zainteresowanego, dokumentacja podatkowa, zgromadzona jeszcze przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi jednoznacznie potwierdzać fakt wystąpienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednakże nie oznacza to konieczności posiadania przez podatnika wszystkich dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1-4. W artykule tym, zdaniem Wnioskodawcy, wymieniono jedynie jakiego rodzaju dokumenty powinien posiadać podatnik w swej dokumentacji oraz wskazano na fakt, że dokumenty te powinny łącznie potwierdzać dostarczenie towarów. Z użytego przez ustawodawcę sformułowania "następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów" nie można, zdaniem Zainteresowanego, wywodzić obowiązku posiadania przez podatnika wszystkich wymienionych w ust. 3 pkt 1-4 dokumentów. Taką interpretację wydaje się potwierdzać także fakt, iż ustawodawca w art. 42 ust. 11 ustawy VAT, wyraźnie dopuszcza wystąpienie sytuacji, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy towaru. Są one zatem niekompletne lub nie potwierdzają jednoznacznie faktu wewnątrzwspólnotowej dostawy. W takim wypadku dokumentami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazujące, że wystąpiła wewnątrzwspólnotową dostawa, a w szczególności:

Dodatkowo, użyte w ust. 11 sformułowanie "w szczególności" wskazuje, że wyliczenie to nie jest wyczerpujące, podatnik zatem posiada pewną swobodę w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Przepis ust. 1 - w myśl art. 13 ust. 2 ustawy - stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowych dostawy towarów. Nabywcą towarów i płatnikiem będzie firma z siedzibą w Szwajcarii. Tut. Organ zwraca uwagę, iż warunkiem koniecznym do rozpoznania przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów jest posiadanie przez nabywcę towarów i płatnika (Y w Szwajcarii) numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca otrzyma od nabywcy towarów zbiorcze zestawienie zawierające informacje o dokonanych przez Zainteresowanego w danym miesiącu wewnątrzwspólnotowych dostawach, w tym m.in.: numery faktur, numery zamówień i numery dostaw. Zestawienie to będzie przesłane pocztą elektroniczną z podpisem elektronicznym bądź faksem w celu przygotowania deklaracji VAT-7, a następnie pocztą w formie papierowej. Zdaniem Zainteresowanego, dokument taki jest dowodem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy.

Przepis art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy stanowił, iż dowodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powyższy przepis art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy w takim brzmieniu obowiązywał do dnia 31 maja 2005 r., gdyż został z dniem 1 czerwca 2005 r. uchylony ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756). Zatem począwszy od 1 czerwca 2005 r. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju nie jest dowodem wymaganym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, dla potwierdzenia dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

W związku z powyższym, zbiorcze zestawienie zawierające informacje o dokonanych przez Zainteresowanego w danym miesiącu wewnątrzwspólnotowych dostawach, przesyłane przez odbiorcę w formie elektronicznej bądź faksem jest dokumentem uzupełniającym, wskazanym w art. 42 ust. 11 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdza fakt dokonania dostawy. Muszą więc one w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną. Zatem aby podatnik miał prawo rozliczyć daną sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Należy zwrócić uwagę, iż w ww. przepisie art. 42 ust. 3 ustawy jako dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, zostały wymienione dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), a także kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto, powołany przez Zainteresowanego art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy, został uchylony z dniem 1 czerwca 2005 r. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż wskazany we wniosku dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mail bądź faksu otrzymany od nabywcy towarów nie jest dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy.

Stąd też za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż posiadany dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie elektronicznej jest dokumentem, o którym mowa w ww. przepisie art. 42 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie odpowiedzi na pytanie, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz formy dokumentów potwierdzających dostawę towarów, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia z dnia 29 sierpnia 2008 r. nr ILPP2/443-496/08-4/MN oraz ILPP2/443-496/08-6/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.