ILPP2/443-487/14-4/EN - VAT w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 23 lipca 2014 r. (data wpływu 25 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono 25 lipca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 0,7940 ha, które nabył w wyniku postępowania spadkowego, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w dniu 28 maja 1986 r. Przed nabyciem gospodarstwa rolnego Wnioskodawca wspólnie z rodzicami pracował w gospodarstwie i korzystał z jego zasobów. Po nabyciu gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zmienił sposób jego korzystania, tj. przekwalifikował je w sad wiśniowy - w ten sposób gospodarstwo jest wykorzystywane do chwili obecnej.

W dniu 26 lutego 2004 r. uchwałą Rady Miejskiej teren gospodarstwa Wnioskodawcy został objęty planem przestrzennego zagospodarowania miasta z przeznaczeniem do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

W dniu 23 listopada 2013 r. decyzją Burmistrza Miasta i Gminy nieruchomość Wnioskodawcy została podzielona na 6 działek budowlanych o powierzchni ok. 600 m² (ozn. 460/1-460/6), działkę przeznaczoną pod tereny komunikacji samochodowej (ozn. 460/7) oraz działkę przeznaczoną pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Wnioskodawca w dniu 8 kwietnia 2014 r. zawarł z osobą trzecią przedwstępną umowę sprzedaży działki oznaczonej nr 460/8. W stosunku do pozostałych nieruchomości Wnioskodawca nie podjął jeszcze decyzji co do ich rozdysponowania - w zależności od zaistniałych okoliczności Wnioskodawca rozważa ich sprzedaż bądź przekazanie dzieciom w drodze spadku. Niezależnie od podjęcia decyzji w zakresie rozdysponowania posiadanymi nieruchomościami zamiarem Wnioskodawcy jest zapewnienie potrzeb mieszkaniowych swoich dzieci.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Nieruchomości będące przedmiotem złożonego wniosku były własnością rodziców Wnioskodawcy, którym pomagał w ich prowadzeniu. Po przekazaniu mu gospodarstwa rolnego i przekwalifikowaniu go na sad wiśniowy, uzyskane zbiory były sprzedawane m.in. w sposób kontraktowy (m.in. do (...)) a środki uzyskane ze sprzedaży stanowiły wsparcie domowego budżetu. Z uwagi na wiek upraw i coraz słabszą kondycję drzew owocowych od 2012 r. zbiory wykorzystywane są wyłącznie w celu zaspokajania potrzeb własnych. Nieruchomości będące przedmiotem złożonego wniosku nigdy nie były ani przedmiotem najmu ani dzierżawy.

2. Wnioskodawca nigdy nie występował z wnioskiem o objęcie przedmiotowych nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Decyzja w tym zakresie była autonomiczną Decyzją Urzędu Miasta i Gminy.

3. W 1999 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 258 m² części działki, na której obecnie zamieszkuje Spółdzielni Lokatorsko Własnościowej. Sprzedaż ta wynikała z potrzeby wybudowania w tym miejscu kotłowni osiedlowej ww. Spółdzielni. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość ta stanowi odrębną i niezależną działkę od działek, które są przedmiotem złożonego przez niego wniosku.

4. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać w przyszłości jakichkolwiek nakładów oraz czynności w celu zwiększenia atrakcyjności przedmiotowych działek oraz nie prowadził działań w kierunku ich zbycia. Jak to już wskazywał, jego zamiarem jest zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych swoich dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zawartą umową przedwstępną sprzedaży działki oznaczonej nr 460/8, której konsekwencją będzie zawarcie umowy przyrzeczonej, Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT.

2. Czy w przypadku ewentualnej sprzedaży pozostałych działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 22 tej ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z analizy powyższych przepisów wynika, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów, definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze spadku i od kilkudziesięciu lat stanowi ona jego majątek osobisty. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Decyzja o objęciu majątku Wnioskodawcy planem zagospodarowania przestrzennego, z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną nastąpiła poza zakresem działań Wnioskodawcy (została podjęta stosowna Uchwała Rady Miejskiej). Natomiast decyzja o podziale nieruchomości przez Wnioskodawcę spowodowana była troską o zapewnienie potrzeb mieszkaniowych czwórce dzieci. W żadnym wypadku nie jest celem Wnioskodawcy prowadzenie w tym zakresie działalności gospodarczej.

Zbycie działki oznaczonej nr 460/8 nie ma charakteru zarobkowego, gdyż głównym celem Wnioskodawcy jest zapewnienie potrzeb mieszkaniowych jednego z dzieci a nie prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Ponadto zbywając nieruchomość stanowiącą majątek prywatny, Wnioskodawca korzysta jedynie z przysługującego prawa do rozporządzania tym majątkiem.

Dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

W analizowanym stanie faktycznym brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zbycie działki oznaczonej nr 460/8 nie spowoduje, że Wnioskodawca stanie się czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w podobny sposób wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej decyzji z dnia 29 stycznia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-1214/13-5/DG) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej decyzji z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-48/14-2/KW) oraz NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07).

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Powyższe argumenty zdaniem Wnioskodawcy bezsprzecznie potwierdzają jego stanowisko, iż w przedmiotowej sprawie nie działa on jako podatnik VAT, skutkiem czego transakcja sprzedaży działki oznaczonej nr 460/8 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż pozostałych działek nie spowoduje, iż stanie się on podatnikiem VAT. W tym przypadku należy wskazać, iż w całości aktualna jest argumentacja, którą Wnioskodawca przywołuje w odpowiedzi na pyt. Nr 1.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ww. przepisem działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W analizowanym przypadku podjęcie ewentualnej decyzji o sprzedaży działek spowodowane będzie potrzebą zapewnienia dzieciom warunków mieszkaniowych a nie chęcią prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż pozostałych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L 347 s. 1 z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem jak już wskazano w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 0,7940 ha, które nabył w wyniku postępowania spadkowego, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w dniu 28 maja 1986 r. Przed nabyciem gospodarstwa rolnego Wnioskodawca wspólnie z rodzicami pracował w gospodarstwie i korzystał z jego zasobów. Po nabyciu gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zmienił sposób jego wykorzystania, tj. przekwalifikował je w sad wiśniowy - w ten sposób gospodarstwo jest wykorzystywane do chwili obecnej. Uzyskane zbiory były sprzedawane m.in w sposób kontraktowy a środki uzyskane ze sprzedaży stanowiły wsparcie domowego budżetu. Z uwagi na wiek upraw i coraz słabszą kondycję drzew owocowych od 2012 r. zbiory wykorzystywane są wyłącznie w celu zaspokajania potrzeb własnych. Nieruchomości będące przedmiotem złożonego wniosku nigdy nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. W dniu 26 lutego 2004 r. uchwałą Rady Miejskiej teren gospodarstwa Wnioskodawcy został objęty planem przestrzennego zagospodarowania miasta z przeznaczeniem do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W dniu 23 listopada 2013 r. decyzją Burmistrza Miasta i Gminy nieruchomość Wnioskodawcy została podzielona na 6 działek budowlanych o powierzchni ok. 600 m² (ozn. 460/1-460/6), działkę przeznaczoną pod tereny komunikacji samochodowej (ozn. 460/7) oraz działkę przeznaczoną pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Wnioskodawca w dniu 8 kwietnia 2014 r. zawarł z osobą trzecią przedwstępną umowę sprzedaży działki oznaczonej nr 460/8. W stosunku do pozostałych nieruchomości Wnioskodawca nie podjął jeszcze decyzji co do ich rozdysponowania - w zależności od zaistniałych okoliczności Wnioskodawca rozważa ich sprzedaż bądź przekazanie dzieciom w drodze spadku. Niezależnie od podjęcia decyzji w zakresie rozdysponowania posiadanymi nieruchomościami zamiarem Wnioskodawcy jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych swoich dzieci.

Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie występował z wnioskiem o objęcie przedmiotowych nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Decyzja w tym zakresie była autonomiczną Decyzją Urzędu Miasta i Gminy. W 1999 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 258 m² części działki, na której obecnie zamieszkuje Spółdzielni Lokatorsko Własnościowej. Sprzedaż ta wynikała z potrzeby wybudowania w tym miejscu kotłowni osiedlowej ww. Spółdzielni. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość ta stanowi odrębną i niezależną działkę od działek, które są przedmiotem złożonego przez niego wniosku. Zainteresowany nie dokonywał i nie zamierza dokonywać w przyszłości jakichkolwiek nakładów oraz czynności w celu zwiększenia atrakcyjności przedmiotowych działek oraz nie prowadził działań w kierunku ich zbycia.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, jego podział, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek budowlanych, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w opisanej sytuacji Zainteresowany, zbywając nieruchomości stanowiące jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku działek budowlanych (działki 460/8 oraz ewentualnie pozostałych działek) nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Zainteresowany, w związku z dostawą tych działek, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.