ILPP2/443-484/08-5/GZ - Zamiana jednostek emisji gazu na jednostki redukcji emisji – powstanie obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej X, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwiecień 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipiec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania jednostek uprawnienia do emisji w zarządzanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania jednostek uprawnienia do emisji w zarządzanie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipiec 2008 r.) o własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w toku procesu produkcyjnego dokonuje emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji.

Zainteresowany jest w trakcie negocjacji z kontrahentem zagranicznym (z kraju wspólnotowego) umowy o współpracę, której przedmiotem jest przeniesienie na rachunek kontrahenta uprawnień do emisji, natomiast kontrahent zobowiązuje się do zarządzania uprawnieniami do emisji oraz ich zwrotu na rachunek Wnioskodawcy, w tej samej ilości, na koniec okresu rozliczeniowego i przekazania Spółce części zysku wygospodarowanego w okresie zarządzania. Wnioskodawca w zakresie przekazania jednostek uprawnień w zarządzanie oczekuje korzyści ekonomicznych wynikających z przewidywanego wzrostu cen tych uprawnień do 2013 r. Zgodnie z projektem umowy jednostki EUA oddane w zarządzanie wrócą na rachunek Spółki na koniec okresu Rozliczeniowego - zdaniem Wnioskodawcy trudno mówić o ich sprzedaży. Niemniej jednak kontrahent w okresie zarządzania będzie dysponował tymi uprawnieniami jak właściciel w celu uzyskania korzyści ekonomicznych dla obu stron umowy.

Negocjowana umowa znajduje oparcie prawne w ustawie z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784), która w zakresie swojej regulacji dokonuje wdrożenia:

* Dyrektywy 2003/87/WE z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej Dyrektywę 96/61/WE (Dz. Urz. WE L 275 z 25 października 2003 r.);

* Dyrektywy 2001/81/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (Dz. Urz. WE L 309 z 27 listopada 2001 r.);

* Dyrektywy 2001/80/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. WE L 309 z 27 listopada 2001 r.);

* Decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych Wspólnoty i wykonania Protokołu z Kioto (Dz. Urz. WE L 49 z 19 lutego 2004 r.);

* Decyzji Komisji z dnia 29 stycznia 2004 r. określającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazu cieplarnianego w myśl Dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. WE L 59 z 26 lutego 2004 r.).

Strony przy negocjacji umowy uwzględniają projekt Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji C02 na lata 2008-2012, w związku z "decyzją Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 26 marca 2007 r. dotyczącą krajowego planu rozdziału uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgłoszonego przez Polskę zgodnie z Dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady".

Mająca zastosowanie w sprawie ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2004 r. Nr 281, poz. 2784) przyznaje podmiotom, w zakresie regulacji ustawy, określone uprawnienia i wprowadza ograniczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, samo przekazanie kontrahentowi jednostek uprawnienia emisji gazów w zarządzanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie ma w tej sytuacji miejsca czynność opodatkowana. Jednak z uwagi na to, że kontrahent będzie posiadał prawo do swobodnego dysponowania przekazanymi uprawnieniami, fakt ten rodzi obowiązek wystawienia faktury VAT. Natomiast zwrot przez kontrahenta uprawnień do emisji będzie podstawą do wystawienia faktury korygującej w miesiącu, w roku w którym nastąpi zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784), przez uprawnienie do emisji - rozumie się uprawnienie do wprowadzania do powietrza w określonym czasie ekwiwalentu w przypadku gazów cieplarnianych lub 1 Mg jednej z pozostałych substancji, które może być sprzedane, przeniesione lub umorzone na zasadach określonych w ustawie.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca oddaje posiadane prawa - jednostki uprawnienia do emisji w zarządzenie kontrahentowi, który po upływie określonego czasu ma obowiązek je zwrócić. Spółka w zamian oczekuje korzyści ekonomicznych wynikających z przewidywanego wzrostu cen tych uprawnień do 2013 r.. Przez okres zarządzania kontrahent będzie tymi uprawnieniami dysponował jak właściciel w celu uzyskania korzyści ekonomicznej dla obu stron umowy.

Oznacza to, w ocenie tut. Organu, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do dostawy praw - jednostek uprawnienia do emisji gazu, jednakże ich wydanie w zarządzanie będzie miało charakter świadczenia usługi udostępnienia przez Wnioskodawcę posiadanych uprawnień za wynagrodzeniem ustalonym na poziomie części udokumentowanego zysku.

Artykuł 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o VAT, wskazuje na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zastrzeżenie ust. 5 wskazuje, iż przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Podsumowując, czynność oddania przez Zainteresowanego jednostek uprawnienia do emisji gazu w zarządzanie innemu podmiotowi nie będzie rodziła obowiązku w podatku od towarów i usług w momencie wydania. Jest natomiast częścią czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem - elementem świadczenia usługi. Tym samym obowiązek podatkowy zostanie przesunięty w czasie na moment wystawienia faktury, nie później niż 7. dnia od dnia wykonania usługi.

Tym samym wydanie uprawnień do emisji w zarządzanie nie będzie wiązało się z wystawieniem przez Wnioskodawcę faktury w tym momencie, ani wystawienia faktury korygującej w chwili ich zwrotu.

W świetle powyższego, Zainteresowany będzie zobowiązany do wystawienia faktury w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi udostępnienia uprawnień kontrahentowi w zarządzanie, tj. terminu zakończenia usługi wynikającego z umowy. Natomiast, jeśli w tym okresie będą wypłacane na rzecz Spółki, części wypracowanego przez kontrahenta zysku, należy to potraktować jako płatność za częściowe wykonanie usługi. Stąd też obowiązek wystawienia faktury, w stosunku do należnej kwoty, powstawać będzie 7. dnia od dnia otrzymania należności.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, iż ze względu na to, że podatek od wartości dodanej jest podatkiem terytorialnym, a zarządzanie przedmiotowymi uprawnieniami wykonywane będzie przez kontrahenta z kraju innego niż Polska, istotne jest również określenie miejsca świadczenia przedmiotowej usługi, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług.

W zakresie zamiany jednostek uprawnień do emisji gazu na jednostki redukcji emisji zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 1 sierpnia 2008 r. nr ILPP2/443-484/08-4/GZ.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia z dnia 1 sierpnia 2008 r. nr ILPB3/423-235/08-4/HS i ILPB3/423-235/08-5/HS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.