ILPP2/443-475/08-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2008 r. (data wpływu 23 maja 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 17 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 17 lipca 2008 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2007 r. nabyła nieruchomość rolną, o powierzchni 2,07 ha, częściowo ze środków własnych, a częściowo ze środków pozyskanych z zaciągniętego kredytu. W 2008 r. przedmiotowa nieruchomość została podzielona na 8 działek, z czego 1 została już przez Zainteresowaną sprzedana. Od momentu dokonania podziału niniejszego gruntu, Wnioskodawczyni nie ogrodziła działek, ani nie przeprowadziła czynności mających na celu uzbrojenie terenu, bądź jakiekolwiek inne ulepszenie. Z uwagi na brak wystarczających środków pieniężnych (brak zdolności kredytowej oraz oszczędności), Wnioskodawczyni zmuszona została do sprzedaży pozostałych działek, a uzyskane ze zbycia działek pieniądze, zamierza przeznaczyć wyłącznie na własne potrzeby osobiste, w tym na spłatę zaciągniętego kredytu. Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona z zamiarem wybudowania na niej domu (tzw. działka siedliskowa), a nie w celu dalszej jej odsprzedaży. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, a przedmiotowy grunt nie był przez nią wykorzystywany w działalności rolniczej ani też nie był dzierżawiony. Zbywane działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania terenu. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, teren ten jest przewidziany pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą gruntów, Wnioskodawczyni jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czego, czy sprzedaż pozostałych działek powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem lub usługodawcą i obraca częstotliwie budynkami, lokalami albo gruntami. A jeśli nie częstotliwie, to z takim zamiarem. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, "wystawienie do sprzedaży", bądź oferowanie na rynku posiadanego majątku. W przedmiotowej sprawie, zdaniem Zainteresowanej, nie zachodzą takie okoliczności. Sprzedaż działek przez osoby fizyczne, jest wyzbywaniem się składników majątku osobistego. Dokonanie podziału jednej nieruchomości na kilka i zbywanie ich oddzielnie, w żadnym wypadku nie uzasadnia twierdzenia, jakoby takie działanie miało charakter działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni dodała, iż sprzedaż kilku nieruchomości przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Osoby te z samego tytułu wykonywania tych czynności, nie stają się handlowcem, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zaś dokonywana sprzedaż nie ma charakteru swoistej powtarzalności. Nie jest działalnością handlową, a więc i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowania na własne potrzeby.

W związku z tym Zainteresowana uważa, iż w przedmiotowej sprawie nie można jej uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i nie powina płacić podatku VAT od sprzedaży zakupionych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (...).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości.

Z pojęcia działalności gospodarczej wynika również, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma także częstotliwość dokonywania czynności.

Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

W efekcie, dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej, prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją wykonującego określone czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej przepisy stwierdza się, że aby dostawę towarów lub świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, iż w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywanie przy niej towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Ponieważ Zainteresowana dokonała: zakupu przedmiotowej nieruchomości, podzieliła ją na 8 działek, dokonała dostawy jednej z nich i zamierza zbyć pozostałe 7 działek stwierdza się, że dokonała czynności, które świadczą o zamiarze dostawy gruntów w sposób powtarzalny i częstotliwy. Tym samym, zachowanie Wnioskodawczyni spełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stwierdza się, iż Zainteresowana uzyskała status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, już z chwilą dokonania pierwszej dostawy gruntów. W myśl przepisu art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę - niezależnie od wielkości obrotów - nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9.

Dostawa działek nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ zwolnieniem tym objęta jest tylko dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Stosownie zatem do art. 41 ust. 1 ustawy, dostawa działek podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż zachowania Wnioskodawczyni jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym należy uznać ją za podatnika podatku VAT. Dostawa przedmiotowych działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto z uwagi na charakter wykonywanych czynności, Zainteresowana powinna dokonać rejestracji, na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.