ILPP2/443-474/13-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 29 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lipca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2011-2012 Spółka świadczyła usługi na terytorium kraju na rzecz swojego kontrahenta (dalej: Kontrahent) - spółki kapitałowej mającej siedzibę na terytorium Polski. Za wykonane usługi zostały wystawione na rzecz Kontrahenta faktury VAT. Wierzytelności wynikające ze świadczonych usług posiadają terminy płatności określone na fakturach lub w umowach na dzień przypadający, zarówno przed, jak i po dniu 4 sierpnia 2012 r. Ponadto:

* świadczenie usług odbywało się na rzecz Kontrahenta, zarejestrowanego jako podatnik czynny, o którym mowa w art. 15 ust. 1;

* w momencie świadczenia usług Kontrahent nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

* wierzytelności od Kontrahenta zostały wykazane w deklaracjach podatkowych jako obrót opodatkowany i podatek należny;

* od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły dwa lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione;

* wierzytelności od Kontrahenta nie zostały zbyte.

Pomiędzy Spółką a Kontrahentem nie istnieje oraz nigdy wcześniej nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Obecnie Kontrahent znajduje się w stanie upadłości obejmującej likwidację majątku. Ponieważ Kontrahent nie uregulował należności za wykonane usługi - Spółka zamierza dokonać korekty podatku należnego, o której nowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej z dnia 28 maja 2013 r. przedstawiono stan faktyczny aktualny na dzień składania wniosku, a ponadto, w zdaniu końcowym opisującym stan faktyczny, zaznaczono, iż Spółka zamierza dopiero dokonać korekty podatku należnego z tytułu przedmiotowych wierzytelności. Oznacza to, iż do dzisiaj Spółka nie podjęta żadnych kroków zmierzających do korekty podatku należnego, a w szczególności:

Na dzień składania wniosku o udzielenie interpretacji podatkowej, zarówno Spółka, jak i dłużnik byli podatnikami VAT czynnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim trybie (na jakich zasadach) oraz według jakich przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Spółka powinna dokonać korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu świadczenia usług na rzecz Kontrahenta w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, a które posiadają termin płatności określony na fakturach lub w umowach na dzień przypadający przed 4 sierpnia 2012 r. i po dniu 4 sierpnia 2012 r. - w szczególności w świetle nowelizacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących tzw. ulgi na złe długi, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wierzytelności od Kontrahenta za świadczone usługi, w których termin płatności został określony na fakturach lub w umowach na dzień przypadający przed dniem 4 sierpnia 2012 r.

Zdaniem Spółki w stosunku do wierzytelności, w których termin został określony na fakturach lub w umowach na dzień przypadający przed dniem 4 sierpnia 2012 r. znajdą zastosowanie przepisy ustawy od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., Spółka może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

* dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

* wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;

* wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;

* wierzytelności nie zostały zbyte;

* od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;

* wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Jak stanowi art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku, gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Z kolei z art. 89a ust. 6 ustawy wynika, że podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

2. Wierzytelności od Kontrahenta za świadczone usługi, w których termin płatności został określony na fakturach lub w umowach na dzień przypadający po dniu 4 sierpnia 2012 r.

Zdaniem Spółki, w stosunku do wierzytelności, w których termin został określony na fakturach na dzień przypadający po dniu 4 sierpnia 2012 r. znajdą zastosowanie przepisy ustawy od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

Na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), z dniem 1 stycznia 2013 r. nastąpiła zmiana przepisów art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług. Na mocy art. 11 pkt 8 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, w art. 89a ust. 1 i 1a otrzymały nowe brzmienie.

W myśl znowelizowanego art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a znowelizowanej ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

* dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

* na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty:

Zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 5 znowelizowanej ustawy, od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie mogą upłynąć 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Korekta podstawy opodatkowania oraz podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku, gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 5 znowelizowanej ustawy).

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (art. 89a ust. 4 znowelizowanej ustawy).

Ponadto, na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), nowelizującej z dniem 1 stycznia 2013 r. ustawę o podatku od towarów i usług, do wierzytelności powstałych przed 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i 89b ustawy w brzmieniu obowiązującym do 3I grudnia 2012 r.

Jednakże, zgodnie z art. 23 ust. 2 tej ustawy, przepisy art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. stosuje się również do wierzytelności, które łącznie spełniają następujące warunki:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6 (art. 89a ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.).

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Na mocy art. 89a ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Według art. 89a ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.).

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r. normy prawne, zawarte w art. 89a ustawy, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym na podstawie art. 11 pkt 8 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342).

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.).

Jak wynika z zapisu art. 89a ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Zgodnie z treścią art. 89a ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Należy podkreślić, że w świetle art. 23 ust. 1 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ww. ustawy, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Z opisu sprawy wynika, że w latach 2011-2012 Spółka świadczyła usługi na terytorium kraju na rzecz Kontrahenta - spółki kapitałowej mającej siedzibę na terytorium Polski. Za wykonane usługi zostały wystawione na rzecz Kontrahenta faktury VAT. Wierzytelności wynikające ze świadczonych usług posiadają terminy płatności określone na fakturach lub w umowach na dzień przypadający, zarówno przed, jak i po dniu 4 sierpnia 2012 r. Ponadto, świadczenie usług odbywało się na rzecz Kontrahenta, zarejestrowanego jako podatnik czynny, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W momencie świadczenia usług Kontrahent nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wierzytelności od Kontrahenta zostały wykazane w deklaracjach podatkowych jako obrót opodatkowany i podatek należny. Od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły dwa lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności od Kontrahenta nie zostały zbyte. Pomiędzy Spółką a Kontrahentem nie istnieje oraz nigdy wcześniej nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy. Obecnie Kontrahent znajduje się w stanie upadłości obejmującej likwidację majątku. Ponieważ Kontrahent nie uregulował należności za wykonane usługi - Spółka zamierza dokonać korekty podatku należnego, o której nowa w art. 89a ustawy. Spółka wskazała, że w złożonym wniosku przedstawiono stan faktyczny aktualny na dzień składania wniosku, a ponadto, w zdaniu końcowym opisującym stan faktyczny, zaznaczono, że Spółka zamierza dopiero dokonać korekty podatku należnego z tytułu przedmiotowych wierzytelności. Oznacza to, że do dnia złożenia wniosku Spółka nie podjęta żadnych kroków zmierzających do korekty podatku należnego, a w szczególności: w odniesieniu do wierzytelności, które posiadają termin płatności przed dniem 4 sierpnia 2012 r. Spółka nie zawiadamiała dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego; w odniesieniu do wierzytelności, które posiadają termin płatności po dniu 4 sierpnia 2012 r. Spółka nie składała deklaracji podatkowej korygującej podatek VAT należny. Na dzień składania wniosku o udzielenie interpretacji podatkowej, zarówno Spółka, jak i dłużnik byli podatnikami VAT czynnymi.

W odniesieniu do powyższego, Spółka ma wątpliwości, w jakim trybie (na jakich zasadach) oraz według jakich przepisów ustawy o podatku od towarów i usług powinna ona dokonać korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu świadczenia usług na rzecz Kontrahenta w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, a które posiadają termin płatności określony na fakturach lub w umowach na dzień przypadający przed 4 sierpnia 2012 r. i po dniu 4 sierpnia 2012 r. - w szczególności w świetle nowelizacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących tzw. ulgi na złe długi, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2013 r.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje, stwierdzić należy, że nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały/powstaną od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w roku 2013, tj. w roku 2013 upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności.

W praktyce oznacza to, że nowe zasady będą miały zastosowanie do nieuregulowanych należności z terminem płatności określonym w umowie lub na fakturze na dzień 4 sierpnia 2012 r. lub późniejszym.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że odnośnie faktur, których termin płatności minął przed dniem 4 sierpnia 2012 r., to 150. dzień od dnia upływu terminu płatności przypadał dla przedmiotowych faktur jeszcze w roku 2012. Oznacza to, że nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona przed dniem 1 stycznia 2013 r. i przepis art. 23 ust. 2 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, nie ma zastosowania do faktur dotyczących wierzytelności nieuregulowanych przez Kontrahenta. W świetle powyższego, do tych faktur zastosowanie znajdą przepisy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. Natomiast, w przypadku wierzytelności, których nieściągalność uprawdopodobniona została po dniu 1 stycznia 2013 r. (dotyczy faktur, których termin płatności minął po dniu 4 sierpnia 2012 r.), zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące po dniu 31 grudnia 2012 r.

Reasumując, w stosunku do wierzytelności, w których termin został określony na fakturach lub w umowach na dzień przypadający przed dniem 4 sierpnia 2012 r. znajdą zastosowanie przepisy art. 89a ustawy od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. Z kolei, w stosunku do wierzytelności, w których termin został określony na fakturach na dzień przypadający po dniu 4 sierpnia 2012 r. znajdą zastosowanie przepisy art. 89a ustawy od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.