ILPP2/443-461/09-6/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.) oraz pismem z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 17 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rozliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rozliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.) o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawczyni oraz prośbę o przeksięgowanie wniesionej opłaty oraz pismem z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 17 czerwca 2009 r.) o informacje doprecyzowujące stanowisko własne Zainteresowanej.

W złożonym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 24 lutego 2008 r. Wnioskodawczyni zwróciła się pisemnie do firmy X o wystawienie faktur za wykonanie prac remontowo-budowlanych dla jej firmy, na łączną kwotę 51.271,00 zł. Do dnia dzisiejszego Zainteresowana nie otrzymała tych faktur, w związku z czym nie jest w stanie zaksięgować poniesionych wydatków.

Dowody na wypłacenie ww. gotówki Wnioskodawczyni posiada w formie kosztorysów przedstawionych przez wykonawcę, świadków oraz wypłat z banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni posiada możliwość rozliczenia poniesionych kosztów w ramach podatku VAT za rok 2008.

Zdaniem Wnioskodawczyni, firma której pracownik przyjął pieniądze powinna wystawić jej faktury VAT za wykonane prace ujęte w kosztorysach, które uprawnią ją do odliczenia podatku VAT i udokumentowania kosztów.

Wydatkowana kwota na ten cel wyniosła 51.271,00 zł brutto, która została zapłacona gotówką panu Y. Firma budowlana winna rozliczyć VAT i podatek dochodowy w lutym 2008 r.

Wnioskodawczyni wskazała dowody mające świadczyć o wykonaniu usług:

* faktura VAT z firmy X na blachodachówkę,

* wypłaty z banku (pieniądze podejmowane w celu wypłaty za wykonane prace),

* kosztorysy przedstawione przez pana Y.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, że jej zdaniem w chwili obecnej nie posiada możliwości odliczenia podatku VAT za poniesione koszty, ponieważ nie otrzymała od wykonawcy faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wyjątek od ww. zasady obowiązku wystawiania faktur przez podatnika, wynika z art. 106 ust. 4 ustawy. Wskazuje on, iż ww. podatnicy, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W sytuacji przedstawionej w opisanym stanie faktycznym przepis ten nie ma zastosowania, albowiem nabyte usługi mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2008 r. firma X wykonała na rzecz Zainteresowanej prace remontowo budowlane, jednakże nie wystawiła z tego tytułu faktur dokumentujących zaistniałe zdarzenie gospodarcze.

W myśl art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Powołując się na powyższą delegację ustawową, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), obowiązujące do dnia 30 listopada 2008 r.

Zgodnie z § 8 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Stosownie do przepisu § 13 ust. 1 tego rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i 15.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, m.in. w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju, podatnicy o których mowa w art. 15 ustawy obowiązani są wystawić z tego tytułu faktury VAT.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanej, iż firma od której nabyła usługi, miała obowiązek wystawić dla niej fakturę VAT, która stanowiłaby podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wskazać należy, iż do dnia 30 listopada 2008 r. obowiązywał przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, w myśl którego obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Artykuł 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wskazuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przepisy podatku od towarów i usług nie przewidują innego niż faktura dokumentu, dającego nabywcy towarów lub usług możliwość odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

W sytuacji takiej znalazła się właśnie Zainteresowana, która nie otrzymała od kontrahenta za nabyte prace remontowo-budowlane faktury dokumentującej to zdarzenie gospodarcze.

Reasumując, w przypadku gdy Zainteresowana nie otrzymała faktury VAT dokumentującej nabycie usługi, nie ma ona prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionym wydatkiem.

Tut. Organ informuje, że od dnia 1 grudnia 2008 r. zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), który to akt prawny zastąpił poprzednio obowiązujące rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r.

Ponadto, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), od dnia 1 grudnia 2008 r., uchylony został również art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż w kwestii zagadnienia dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie w odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.