ILPP2/443-458/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 27 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2013 r. data wpływu 31 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji VAT-7. Wniosek uzupełniono w dniu 31 lipca 2013 r. o podpisy osób upoważnionych do występowania w imieniu Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółdzielnia Mieszkaniowa) wystawia kilka tysięcy faktur miesięcznie. Po zsumowaniu wszystkich faktur powstaje kwota łączna podstawy opodatkowania i podatku. Iloczyn powstałej sumy podstaw opodatkowania z poszczególnych faktur i danej stawki podatku daje kwotę różną od sumy kwot podatku z poszczególnych faktur. Sytuacja ta wynika ze stosowania zaokrągleń do pełnych groszy. Różnica wynosi zwykle kilka złotych miesięcznie. Spółdzielnia wykazuje w deklaracji VAT-7 dane zgodne ze stanem faktycznym bez korygowania kwoty podstawy opodatkowania w celu uzyskania zgodności wyników zapisanych w pozycjach 28 i 30 deklaracji jako wyniku iloczynów kwot z pozycji 27 i 29 deklaracji i danych stawek podatku z dokładnością do 1 złotego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy korygować kwoty z pozycji 27 i 29 deklaracji w celu uzyskania zgodności wyników w pozycjach 28 i 30 deklaracji jako iloczynów kwot z pozycji 27 i 29 oraz danej stawki podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy korygować kwot z pozycji 27 i 29 w celu uzyskania poprawności wyników iloczynów zapisanych w pozycjach 28 i 30 deklaracji, powstałych jako wynik mnożenia kwot z pozycji 27 i 29 deklaracji oraz danych stawek podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak wynika z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z kolei z brzmienia § 5 ust. 1 pkt 11-15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) wynika, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać:

Jak wynika z § 5 ust. 6 ww. rozporządzenia, podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

W myśl § 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Ustawodawca nie określił formy w jakiej ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, powinna być prowadzona, istotne jest aby zawierała wszystkie wymienione w powyższym przepisie elementy. Ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, winna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

W przypadku nieprowadzenia takiej ewidencji, Podatnik w większości przypadków nie byłby w stanie prawidłowo i kompletnie wypełnić deklaracji VAT.

Zauważyć należy również, że nierzetelności deklaracji zazwyczaj są pochodną tego, że ewidencja, na podstawie której sporządzana jest deklaracja, jest niezgodna ze stanem rzeczywistym.

Zgodnie z pkt 2 objaśnień ogólnych zawartych w Objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D) wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 394), kwoty z poszczególnych pozycji deklaracji zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych, zgodnie z art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Jak wynika z powołanych przepisów, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Obliczenie i zadeklarowanie podatku za dany okres rozliczeniowy dokonywane jest na podstawie ewidencji prowadzonej przez Podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wystawia kilka tysięcy faktur miesięcznie. Po zsumowaniu wszystkich faktur powstaje kwota łączna podstawy opodatkowania i podatku. Iloczyn powstałej sumy podstaw opodatkowania z poszczególnych faktur i danej stawki podatku daje kwotę różną od sumy kwot podatku z poszczególnych faktur. Sytuacja ta wynika ze stosowania zaokrągleń do pełnych groszy. Różnica wynosi zwykle kilka złotych miesięcznie. Spółdzielnia wykazuje w deklaracji VAT-7 dane zgodne ze stanem faktycznym bez korygowania kwoty podstawy opodatkowania w celu uzyskania zgodności wyników zapisanych w pozycjach 28 i 30 deklaracji jako wyniku iloczynów kwot z pozycji 27 i 29 deklaracji i danych stawek podatku z dokładnością do 1 złotego.

Zatem w sytuacji przenoszenia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) sum wynikających z ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę, przy zastosowaniu przewidzianych przepisami prawa zaokrągleń, możliwe jest, że kwota podatku wykazanego w pozycjach 28 i 30 deklaracji jest różna od iloczynu wartości sprzedaży bez podatku w poszczególnych stawkach i właściwej stawki podatkowej.

W świetle powołanych regulacji prawnych stwierdzić należy, że ustawodawca nie przewidział sposobu wyliczenia podatku należnego przy sporządzaniu deklaracji dla podatku od towarów (VAT-7) polegającego na wyliczeniu iloczynu wartości sprzedaży bez podatku wykazanej w deklaracji i właściwej stawki podatkowej.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w opisanej sprawie nie należy korygować kwoty z pozycji 27 i 29 deklaracji (podstawa opodatkowania) w celu uzyskania zgodności wyników w pozycjach 28 i 30 deklaracji (podatek należny) jako iloczynów kwot z pozycji 27 i 29 oraz danej stawki podatku.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zatem tylko dodatkowo należy zwrócić uwagę na fakt, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii stosowania właściwej wersji deklaracji VAT-7. Należy jednak wskazać, że aktualny wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) określa cyt. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 394).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.