ILPP2/443-453/08-3/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru od osób prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru od osób prywatnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również wykonuje czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia. W ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia Spółka nabywa towary handlowe od stałego kontrahenta z Niemiec, posługując się numerem VAT-UE.

W dniu 5 marca 2008 r. Zainteresowany nabył na terytorium Niemiec komputer, stanowiący środek trwały. Zbywca komputera, nie jest stałym kontrahentem Spółki, był to zakup sporadyczny, a dla powyższej transakcji Spółka podała swój numer VAT-UE. Na otrzymanym rachunku sprzedawca niemiecki wyszczególnił m.in.: wartość brutto w kwocie 2.273,31 EURO, 19% stawkę podatku od wartości dodanej oraz kwotę podatku w wysokości 362,80 EURO. Na rachunku brak jest numeru VAT-UE sprzedawcy niemieckiego, a Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy sprzedawca z Niemiec jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Może jedynie domniemywać, iż skoro sprzedawca niemiecki wykazał na rachunku podatek od wartości dodanej to jest on podatnikiem tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jakiekolwiek nabycie, tj. zarówno towarów handlowych, jak i nie handlowych, od osoby niebedącej podatnikiem podatku od wartości dodanej stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Aby miała miejsce czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, muszą zostać spełnione łącznie przesłanki zawarte w art. 9 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym przepisem, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz; przy czym nabywcą towarów jest podatnik podatku VAT, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, zaś dokonującym dostawy towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej.

Spółka uważa, że jednorazowa transakcja nabycia towaru poza terytorium kraju, bez względu na to, czy jest to towar handlowy czy też nie, od osoby niebedącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z powołanego art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 ustawy o VAT wynika jednoznacznie, iż do zaistnienia czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia, koniecznym jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie, tj.:

- Sprzedawca niemiecki winien być podatnikiem podatku od wartości dodanej (i nie ma w tym przypadku znaczenia fakt braku na wystawionym rachunku jego numeru VAT-UE),

- Nabywca towarów - Spółka, winna być podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez podatnika.

Zatem w przypadku, gdy dostawca niemiecki nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, transakcja taka nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 9 ust. 3 przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

Przez nowe środki transportu - zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) - rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów: pojazdy lądowe wymienione w poz. 1-4, 9, 10 i 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabywa towary poza terytorium kraju od dostawcy niemieckiego, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W świetle powołanych przepisów oraz na podstawie przedstawionego stanu faktycznego stwierdza się, że opisana we wniosku przez Spółkę transakcja, nie może być uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie, gdyż nie zostały spełnione warunki zawarte w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, konieczne do uznania przedmiotowych czynności za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Jednakże tut. Organ zwraca uwagę na zapis art. 9 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku nabycia nowych środków transportu, status dostawcy i nabywcy nie ma znaczenia dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru od kontrahenta z Unii Europejskiej został rozstrzygnięty pismem z dnia 25 lipca 2008 r. nr ILPP2/443-453/08-2/SJ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.