ILPP2/443-447/10-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie od lutego 2008 r. do sierpnia 2009 r. Wnioskodawca zakupił 6 samochodów osobowych. Samochody były w wieku od 12 do 19 lat, ponadto były powypadkowe i wyeksploatowane. Po dokonaniu napraw i doprowadzeniu do stanu używalności oraz zarejestrowaniu ich na swoje nazwisko, Zainteresowany wykorzystywał je do celów osobistych (przejazdy do pracy i inne). Jednak z uwagi na ich stan techniczny, wielokrotnie się psuły co powodowało, że ich użytkowanie było wyjątkowo uciążliwe i kosztowne. Dlatego też zmuszony był do ich sprzedaży i zakupu następnych, które mogły sprostać wymaganiom Wnioskodawcy. Zainteresowany znaczył, że koszty związane z nabyciem samochodów, ich naprawą i rejestracją przekraczały wartość ceny sprzedaży lub była ona podobna. Wartość sprzedaży w 2008 r. wynosiła 5.700 zł, natomiast w 2009 r. wynosiła 20.580 zł. Sprzedaży przedmiotowych samochodów dokonał po 2 do 5 miesięcy od dnia zakupu.

W związku ze sprzedażą rzeczy ruchomych przed 6-miesiącami od dnia zakupu dochód z tego tytułu wykazał w zeznaniu rocznym jako inne źródła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w powyżej opisanej sytuacji Zainteresowany wypełnia dyspozycję art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższej sytuacji nie wypełnia definicji działalności gospodarczej i tym samym nie jest zobowiązany do uiszczenia z tego tytułu podatku VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem podatku od towarów i usług jest między innymi osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody w sposób częstotliwy. w przepisach ustawy o VAT nie została zawarta definicja "częstotliwości" zatem, przy wyjaśnieniu tego pojęcia należy brać pod uwagę przede wszystkim wykładnię językową, zgodnie z którą "częstotliwy" oznacza m in.: częsty, wielokrotny.

Zdaniem Zainteresowanego, jego sprzedaż nie można uznać za częstotliwą, ponieważ zaledwie raz na 4-5 miesięcy w ciągu 1 roku dokonywał transakcji sprzedaży, ponadto na niewielkie kwoty i tylko w przeciągu tych dwóch lat. Warto podkreślić, ze sądy administracyjne przy rozpatrywaniu podobnych spraw zajmują stanowisko korzystne dla podatników, np. w wyroku z dnia 18 stycznia 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (III SA/Wa 3885/2006; Gazeta Prawna 2007/48 str. 12), orzekł, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zdanie 2 VI Dyrektywy Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodastw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG, Dz. Urz. UE. l Nr 145 poz. 1).

W tej sytuacji Wnioskodawca nie nabył samochodów w celu ich dalszej odsprzedaży, ale nabył je jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, jedynie w celu zaspokojenia swoich potrzeb osobistych. w związku z czym samochody te stanowiły jego majątek osobisty, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. III SA/Wa 4176/06, niepubl.). Na zakończenie Zainteresowany podkreślił, że cechą charakterystyczną działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter. Natomiast, w jego przypadku nie uzyskał on dochodu z tych transakcji. Ponadto, w momencie odsprzedaży ustalał wartość tych samochodów wg najniższych możliwych do uzyskania cen rynkowych, gdyż istotne było dla niego jedynie odzyskanie poniesionych kosztów ubezpieczenia, rejestracji i napraw samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, samochód spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży samochodów jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa samochodów wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją dokonania określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Powyższe regulacje winny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika tego podatku. Ponadto należy zauważyć, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym, w tym przede wszystkim podmioty zajmujące się handlem.

Przez handel należy z kolei rozumieć dokonywanie zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. w ten sposób opodatkowaniu podlega czynność wykonana chociażby jednorazowo, jednak spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie.

Wyżej powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, określając pojęcie działalności gospodarczej, nie wskazują, iż działalnością taką jest tylko działalność o charakterze zarobkowym. w konsekwencji, działalność gospodarcza podatnika podatku od towarów i usług, może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysków, gdyż w jej ramach podatnik może też dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe.

Z opisu sprawy wynika, że w okresie od lutego 2008 r. do sierpnia 2009 r. Wnioskodawca zakupił 6 samochodów osobowych. Samochody te miały od 12 do 19 lat, ponadto były powypadkowe i wyeksploatowane. Po dokonaniu napraw i doprowadzeniu do stanu używalności oraz zarejestrowaniu ich na swoje nazwisko, Zainteresowany wykorzystywał je do celów osobistych (przejazdy do pracy i inne). Jednak z uwagi na ich stan techniczny, wielokrotnie się psuły co powodowało, że ich użytkowanie było wyjątkowo uciążliwe i kosztowne. Dlatego też zmuszony był do ich sprzedaży i zakupu następnych, które mogły sprostać wymaganiom Wnioskodawcy. Zainteresowany znaczył, że koszty związane z nabyciem samochodów, ich naprawą i rejestracją przekraczały wartość ceny sprzedaży lub była ona podobna. Wartość sprzedaży w 2008 r. wynosiła 5.700 zł, natomiast w 2009 r. wynosiła 20.580 zł. Sprzedaży przedmiotowych samochodów Zainteresowany dokonywał po 2 do 5 miesięcy od dnia zakupu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, należy stwierdzić, iż okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że zakup przez Wnioskodawcę 6 samochodów, z przeznaczeniem m.in. na jego dojazd do pracy, których sprzedaży dokonał przed upływem 6-miesięcznego okresu użytkowania z powodu ich stanu technicznego, wieku i wielokrotnych awarii - nie był dokonany z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej.

Bowiem z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że nie nabył samochodów w celu ich dalszej odsprzedaży, ale nabył je jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, jedynie w celu zaspokojenia swoich potrzeb osobistych. w związku z czym samochody te stanowiły jego majątek osobisty, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zatem dostawa ww. samochodów, które nie zostały nabyte z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie w celu zaspokojenia swoich potrzeb osobistych, nie jest przejawem prowadzenia przez Zainteresowanego działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, w związku z tymi transakcjami Wnioskodawca nie wystąpił w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ pragnie podkreślić, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, ze niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 ni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 3 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.