ILPP2/443-44/09-4/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w październiku i listopadzie 2008 r. sprzedał nieruchomości, które zostały nabyte oraz wybudowane w latach 1993-1997.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że w przypadku pierwszej nieruchomości, grunt został zakupiony od osoby fizycznej bez podatku VAT, następnie w latach 1993-1997 na gruncie tym wybudowano nieruchomość, gdzie z faktur dokumentujących zakup materiałów budowlanych odliczono podatek VAT. z kolei druga nieruchomość (budynki wraz z gruntem) została przez Wnioskodawcę zakupiona w roku 1995 - sprzedaż budynków została opodatkowana podatkiem od towarów i usług, natomiast grunt nabyto bez podatku VAT.

Przedmiotowe nieruchomości w latach 1998-2006 były modernizowane. Wartość modernizacji przekroczyła 30% ich wartości początkowej, z faktur dokumentujących poniesione wydatki na ww. modernizację został odliczony podatek VAT. Ponadto, przez cały czas w tych obiektach prowadzona była działalność gospodarcza, związana w 99% z czynnościami opodatkowanymi 22% stawką VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę Wnioskodawca powinien zastosować do sprzedaży ww. nieruchomości - 22%, czy ich dostawa podlega zwolnieniu od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowych nieruchomości podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli - mocą art. 29 ust. 5 ustawy - z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, iż do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% (...). Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, w myśl art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2008 r.) rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonał w październiku i listopadzie 2008 r. dostawy dwóch nieruchomości - nabytej oraz wybudowanej w latach 1993-1997. w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przy zakupie oraz budowie przedmiotowych nieruchomości przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego skorzystał. Ponadto, Wnioskodawca w latach 1998-2006 w tych obiektach prowadził działalność gospodarczą, związaną z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie został spełniony warunek, wynikający z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, uprawniający do zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów używanych. w konsekwencji, transakcję zbycia przedmiotowych nieruchomości (nie zaliczonych do obiektów budownictwa mieszkaniowego) wraz z gruntem należało opodatkować 22% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), na mocy której, od dnia 1 stycznia 2009 r., zmianie uległy przepisy art. 43 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.