ILPP2/443-426/08-4/MR - Czy usługi świadczone przez hotel, należący do Spółki są usługami turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy, opodatkowanymi na zasadzie marży?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2008 r. (data wpływu 12 maj 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipiec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi świadczonej przez hotel - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi świadczonej przez hotel. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipiec 2008 r.) o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką Gminy X, powstałą dnia 1 stycznia 2008 r., w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego. Przedmiotem działalności Spółki wg PKD 2007 jest m.in.: działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej (93.13.Z), działalność obiektów sportowych (93.11.Z), hotele i podobne zakwaterowania (55.10.Z).

Spółka prowadzi hotel z 50 łóżkami. Cena noclegu obejmuje śniadanie. Śniadania na podstawie zawartej umowy, przygotowywane są w formie stołu szwedzkiego, przez dzierżawcę restauracji znajdującej się w tym samym budynku (obejmującym lodowisko, halę sportową, hotel, salę konferencyjną, pomieszczenia biurowe). Spółka nie prowadzi działalności turystycznej, o której mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.). Ponadto Wnioskodawca informuje, iż nie organizuje wycieczek, nie zapewnia transportu, nie pośredniczy w sprzedaży miejsc zakwaterowania i wycieczek, nie świadczy usług informacji turystycznej (klasyfikowanych do PKWiU 63.30). W hotelu pracują pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę. Usługi pralnicze, na podstawie zawartej umowy wykonywane są przez firmę zewnętrzną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez hotel, należący do Spółki są usługami turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy, opodatkowanymi na zasadzie marży?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi turystyki". Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy "usługi turystyki" dla celów podatku VAT nie są identyfikowane za pomocą PKWiU. Znaczenie pojęcia "usługi turystyki" należy określać na podstawie wykładni językowej (potwierdził to WSA w Krakowie w wyr. z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. SA/k.r. 1575/06), zgodnie z którą, turystyką są wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją. Tak też wynika ze "Słownika Języka Polskiego PWN". Natomiast wg "Słownika Współczesnego Języka Polskiego" (Zespół Wydawnictwa Wilga) - "turystyka" to odbywanie podróży w celach wypoczynkowych, poznawczych. Można zatem przyjąć, że usługami turystyki są te, w których podstawowym świadczeniem jest organizacja wyjazdów wypoczynkowych połączonych z rekreacją i zwiedzaniem. A zatem z pojęcia "usługi turystyki" należy wyłączyć usługi hotelu, które nie polegają na organizacji wyjazdów wypoczynkowych połączonych z rekreacją. Z przepisów unijnych wynika, że mechanizm opodatkowania marży ma zastosowanie do działalności polegającej na organizacji podróży, co jak się wydaje, przesądza o tym, że "usługami turystyki", w rozumieniu art. 119 ustawy, są jedynie usługi dotyczące organizacji podróży. Tym samym, usług świadczonych przez hotel nie można uznać za "usługi turystyki".

Reasumując, Spółka uważa, iż usługi świadczone przez hotel, nie są "usługami turystyki" i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych (stawką podatku w wysokości 7%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki. Stąd przyjąć należy, iż zgodnie z regułami systemowej wykładni prawa przez usługi turystyczne należy rozumieć, stosownie do definicji legalnej zawartej w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.) usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Powyższa definicja wymaga uściślenia poprzez wskazanie na legalne definicje powyższych pojęć. Ustawa o usługach turystycznych stanowi w art. 3 pkt 8, iż usługi hotelarskie to krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych. Z kolei przez turystę, ustawa o usługach turystycznych (art. 3 pkt 9 cytowanej ustawy), każe rozumieć osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Natomiast odwiedzający oznacza osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy, w odwiedzanej miejscowości oraz niekorzystającą z noclegu (art. 3 pkt 10 powołanej ustawy).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadza szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, którego istotą jest opodatkowanie marży stanowiącej wynagrodzenie podatników.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, gdzie przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie zwrotu "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści turysty, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż jedynie nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają podstawowe potrzeby podróżnych w trakcie wycieczki oraz uprzyjemniają czas spędzony podczas wycieczki, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży. Podkreślić należy, że transport, zakwaterowanie, czy wyżywienie są usługami, bez których nie mogłaby się odbyć impreza turystyczna. Tym samym nabycie usług gastronomicznych stanowi część usług nabywanych przez operatora turystyki dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika iż przedmiotem działalności Spółki jest m.in. świadczenie usługi hotelowej. W cenę noclegu wliczona jest cena śniadania. Ponadto Wnioskodawca informuje, iż nie organizuje wycieczek, nie zapewnia transportu, nie pośredniczy w sprzedaży miejsc zakwaterowania i wycieczek, nie świadczy usług informacji turystycznej.

Należy zauważyć, iż usługi gastronomiczne świadczone przez Wnioskodawcę w ramach usługi noclegowej wraz ze śniadaniem stanowią usługę towarzyszącą, o ile są świadczone jako część składowa usługi noclegowej (hotelowej) oraz wliczone są do rachunku za hotel. W takiej sytuacji usługa gastronomiczna stanowi integralną część usługi hotelowej.

Zatem mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż świadczenie przez Wnioskodawcę we własnym zakresie usług noclegowych wraz ze śniadaniem nie stanowi świadczenia usług turystyki, których podstawą opodatkowania jest kwota marży. Tym samym art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług - nie ma w takim przypadku zastosowania.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, stawka podatku dla towarów i usług, wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 139 załącznika Nr 3 do ustawy zostały wymienione usługi hoteli o symbolu PKWiU 55.1.

W związku z powyższym, jeśli świadczone przez Wnioskodawcę usługi klasyfikowane są do ww. grupy PKWiU, będzie on mógł zastosować preferencyjne opodatkowanie świadczonych przez siebie usług stawką 7%.

Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest Podatnik. W przypadku wątpliwości dotyczących prawidłowej klasyfikacji świadczonych usług w świetle norm statystycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, organem właściwym do udzielenia wyjaśnień w tej kwestii jest Urząd Statystyczny w Łodzi, Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w dniu 12 sierpnia 2008 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPP2/443-426/08-5/MR.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 §2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.