ILPP2/443-420/11-5/MN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-420/11-5/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 25 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz potwierdzenie uiszczenia brakującej należnej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła z jednym ze swoich kontrahentów umowę handlową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca - piasek kwarcowy szklarski IV klasa luzem o parametrach określonych w załączniku do tej umowy. Spółka zobowiązała się w umowie, że będzie w stanie realizować zamówienia składane przez kontrahenta bez uszczerbku dla terminowości i jakości dostaw.

Na mocy umowy Spółka była zobowiązana dostarczyć, a kontrahent był zobowiązany do odebrania surowca w ilości określonej w umowie. Strony dopuściły modyfikację ilości surowca objętego ww. obowiązkiem w granicach 10% w górę lub w dół od ilości surowca określonej w umowie.

Kontrahent był zobowiązany do składania comiesięcznych zamówień z określeniem terminów załadunku i odbioru przypadających na dzień pomiędzy 2 a 7 dniem od dnia złożenia zamówienia. Czas od momentu złożenia zamówienia do momentu dostawy określono maksymalnie na cztery tygodnie. Określono minimalną ilość zamówionego jednorazowo surowca. Umowa zobowiązywała Spółkę do utrzymania zapasu surowca o parametrach określonych w załączniku do umowy w ilości umożliwiającej ciągłość dostawy dla kontrahenta. Umowa przewidywała także zobowiązanie Spółki do utrzymania w jej magazynach zapasu w ilości 2000 ton surowca, celem zapewnienia pewności dostaw w okresie zimowym.

Niedostarczenie przez Spółkę surowca w terminach przez kontrahenta określonych i potwierdzonych przez Spółkę wiązało się z sankcją kary umownej w wysokości 1% niezrealizowanej dostawy za każdy dzień opóźnienia. Umowa w kształcie opisanym powyżej została przedłużona i obowiązki z niej wynikające pozostały w mocy także w chwili składania wniosku o wydanie interpretacji.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wskazała, iż zamierza zracjonalizować zasady składowania surowca, obniżyć koszty ponoszone w związku ze składowaniem surowca u siebie, wyeliminować ryzyko zapłaty kary umownej z tytułu niedotrzymania terminu dostaw i obniżyć koszty transportu w drodze zawarcia z kontrahentem odpłatnej umowy przechowania surowca przez kontrahenta, na mocy której surowiec byłby dowieziony do kontrahenta, np. raz w miesiącu i pobierany przez niego stosownie do zapotrzebowania, a Spółka fakturowałaby dostawy wystawiając fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka Wskazała, iż zakłada, że kontrahent będzie pobierał surowiec codziennie, w każdy dzień roboczy, gdy będzie produkował swoje wyroby, do wytworzenia których zużywa surowiec kupowany od Spółki. Pobieranie surowca będzie udokumentowane dokumentem księgowym pobrania towaru z magazynu, wystawionym przez kontrahenta i przesłanym w formie faksu, skanu lub drogą pocztową.

Do czasu pobrania surowca przez kontrahenta surowiec ten pozostanie własnością Spółki, co wyraźnie zostanie zapisane w umowie o współpracy z tym kontrahentem. Wystawiona przez Spółkę faktura będzie obejmować wszystkie pobrania surowca w danym miesiącu, pobrane przez kontrahenta ilości surowca znajdą pełne odzwierciedlenie w fakturze wystawionej za ten właśnie miesiąc. Uregulowanie należności przez kontrahenta nastąpi przelewem bankowym w terminie oznaczonym na fakturze. Zwykle będzie to termin 60 dni od dnia otrzymania faktury przez naszego kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług po stronie Spółki w stosunku do surowca pobranego przez kontrahenta w danym miesiącu powstanie w dacie wystawienia w ostatnim dniu miesiąca faktury obejmującej całość surowca pobranego przez kontrahenta w tym miesiącu.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług po stronie Spółki w stosunku do ilości surowca pobranego w danym miesiącu przez kontrahenta powstanie w dacie wystawienia w ostatnim dniu miesiąca faktury VAT dotyczącej pobranego w danym miesiącu przez kontrahenta surowca. Spółka wywodzi to z treści art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w połączeniu z charakterem dokonywanej sprzedaży surowca jako sprzedaży ciągłej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., stwierdza, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka zawarła z jednym ze swoich kontrahentów umowę handlową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca - piasek kwarcowy szklarski IV klasa luzem o parametrach określonych w załączniku do tej umowy. Spółka zobowiązała się w umowie, że będzie w stanie realizować zamówienia składane przez kontrahenta bez uszczerbku dla terminowości i jakości dostaw. Na mocy umowy Spółka była zobowiązana dostarczyć, a kontrahent był zobowiązany do odebrania surowca w ilości określonej w umowie. Strony dopuściły modyfikację ilości surowca objętego ww. obowiązkiem w granicach 10% w górę lub w dół od ilości surowca określonej w umowie. Kontrahent był zobowiązany do składania comiesięcznych zamówień z określeniem terminów załadunku i odbioru przypadających na dzień pomiędzy 2 a 7 dniem od dnia złożenia zamówienia. Czas od momentu złożenia zamówienia do momentu dostawy określono maksymalnie na cztery tygodnie. Określono minimalną ilość zamówionego jednorazowo surowca. Umowa zobowiązywała Spółkę do utrzymania zapasu surowca o parametrach określonych w załączniku do umowy w ilości umożliwiającej ciągłość dostawy dla kontrahenta. Umowa przewidywała także zobowiązanie Spółki do utrzymania w jej magazynach zapasu w ilości 2000 ton surowca, celem zapewnienia pewności dostaw w okresie zimowym. Niedostarczenie przez Spółkę surowca w terminach przez kontrahenta określonych i potwierdzonych przez Spółkę wiązało się z sankcją kary umownej w wysokości 1% niezrealizowanej dostawy za każdy dzień opóźnienia. Umowa w kształcie opisanym powyżej została przedłużona i obowiązki z niej wynikające pozostały w mocy także w chwili składania wniosku o wydanie interpretacji.

Mając na uwadze powyższe, Spółka zamierza zracjonalizować zasady składowania surowca, obniżyć koszty ponoszone w związku ze składowaniem surowca u siebie, wyeliminować ryzyko zapłaty kary umownej z tytułu niedotrzymania terminu dostaw i obniżyć koszty transportu w drodze zawarcia z kontrahentem odpłatnej umowy przechowania surowca przez kontrahenta, na mocy której surowiec byłby dowieziony do kontrahenta np. raz w miesiącu i pobierany przez niego stosownie do zapotrzebowania, a Spółka fakturowałaby dostawy wystawiając fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca. Spółka wskazała, iż zakłada, że kontrahent będzie pobierał surowiec codziennie, w każdy dzień roboczy, gdy będzie produkował swoje wyroby, do wytworzenia których zużywa surowiec kupowany od Spółki. Pobieranie surowca będzie udokumentowane dokumentem księgowym pobrania towaru z magazynu, wystawionym przez kontrahenta i przesłanym w formie faksu, skanu lub drogą pocztową.

Jak zostało wskazane w interpretacji indywidualnej dnia 24 maja 2011 r. Nr ILPP2/443-420/11 -4/MN, planowana przez Zainteresowanego w ramach zawartej umowy dostawa towarów będzie miała charakter sprzedaży ciągłej, zatem będzie on uprawniony do wystawienia faktury sprzedaży surowca raz w miesiącu, nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Spółka będzie uprawniona do wystawienia faktury sprzedaży surowca raz w miesiącu, w ostatnim dniu danego miesiąca, obejmującej całość surowca pobranego przez kontrahenta.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r., nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10 12.

Natomiast według § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Zatem, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru, a w przypadku fakturowania sprzedaży ciągłej, termin ten liczy się od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Wobec powyższego, momentem powstania obowiązku podatkowego dla wszystkich dostaw zrealizowanych w danym miesiącu, będzie dzień wystawienia faktury VAT, jeżeli będzie ona wystawiona w terminie wynikającym z powołanych przepisów rozporządzenia.

Reasumując, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług po stronie Zainteresowanego w stosunku do surowca pobranego przez kontrahenta w danym miesiącu, powstanie w dacie wystawienia faktury dokumentującej całość surowca pobranego przez kontrahenta w danym okresie (miesiąca), tj. w przedmiotowej sprawie w ostatnim dniu miesiąca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w dniu 24 maja 2011 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia w zakresie:

* terminu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ciągłą - Nr ILPP2/443-420/11 -4/MN,

* możliwości wystawienia jednej faktury za cały miesiąc - Nr ILPP2/443-420/11-6/MN,

* przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - Nr ILPP2/443-420/11 -7/MN.

W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl