ILPP2/443-409/11-6/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku objęcia spisem z natury sporządzonym na dzień rozwiązania Spółki udziału w zabudowanej nieruchomości oraz opodatkowania udziału w nieruchomości w związku z rozwiązaniem Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku objęcia spisem z natury sporządzonym na dzień rozwiązania Spółki udziału w zabudowanej nieruchomości oraz opodatkowania udziału w nieruchomości w związku z rozwiązaniem Spółki.

Pismem z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek poprzez doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 maja 1997 r., w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca wraz z X oraz innymi osobami, zakupili 10/80 części zabudowanej nieruchomości (nr ewid. działki 110). Zainteresowany oraz X działali jako wspólnicy Spółki Cywilnej. Budynek usługowo-mieszkalny na przedmiotowej nieruchomości był w trakcie budowy. Budynek wybudowany był do pierwszego piętra (do tego miejsca zalany został strop). Przedmiotem sprzedaży był również materiał budowlany zgromadzony na nieruchomości i przeznaczony na budowę. Sprzedającymi były osoby fizyczne. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.

W miesiącach od września do grudnia 1997 r. na nieruchomości zostały przeprowadzone roboty ogólnobudowlane, których inwestorami byli ww. kupujący.

W roku 1998 przeprowadzono roboty budowlane wewnątrz budynku.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 19 października 1998 r., w sprawie za sygn. zniesiono współwłasność działki nr 110. Wyodrębniono działkę nr 110/2, na której stał budynek i przyznano tę działkę na współwłasność obecnym współwłaścicielom (dotychczasowym współwłaścicielom 10/80 części działki nr 110) w zamian za spłaty pozostałym (osoby fizyczne).

W miesiącach od stycznia do maja 1999 r. przeprowadzono roboty wykończeniowe w przedmiotowym budynku.

W dniu 1 czerwca 1999 r. zakończono budowę i rozpoczęto eksploatację budynku przez obecnych współwłaścicieli. Budynek jest trzykondygnacyjny. Współwłaściciele fizycznie podzielili budynek do użytkowania - na parterze znajduje się portiernia oraz lokal użytkowy z osobnym wejściem, pierwsze piętro zajmują współwłaściciele prowadzący tam kancelarie notarialne, drugie piętro zajmują Wnioskodawca i X. Budynek posiada ponadto poddasze. Do wspólnego użytku współwłaściciele przeznaczyli poddasze oraz lokal na dole, z którego mieli pobierać pożytki z najmu.

W maju 1999 r. s.c. (zmiana nazwy w trakcie działalności Spółki) wynajęła część lokalu, który zgodnie z umową był przeznaczony do jej użytku, Spółce z o.o.

W czerwcu 1999 r. wszyscy współwłaściciele wynajęli lokal na dole Bankowi z dniem 1 lipca 1999 r. Najem zakończył się w latach 2003-2004.

W trakcie realizacji inwestycji, o których mowa wyżej, s.c. odliczała podatek VAT od zakupionych na potrzeby inwestycji towarów i usług zarówno w latach 1997 (przed zniesieniem współwłasności), jak i po zniesieniu współwłasności, tj. po 1 października 1998 r.

Po oddaniu budynku do eksploatacji, tj. 1 czerwca 1999 r., nie były ponoszone istotne wydatki na nieruchomość, w tym i na budynek.

W dniu 31 grudnia 2010 r. rozwiązano spółkę cywilną, w której wspólnikami byli Wnioskodawca i X.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż: udział w zabudowanej nieruchomości na dzień rozwiązania Spółki nie został zbyty. Spółka, jak wskazano w uzasadnieniu wniosku, ponosiła wydatki na dokończenie budowy przedmiotowego budynku zarówno przez zniesieniem współwłasności działki nr 110 i wyodrębnieniem działki nr 110/2, tj. przed dniem 19 października 1998 r., jaki i po wydaniu postanowienia Sądu Rejonowego. Łączna suma wydatków przypadających na Spółkę była zaś z pewnością wyższa niż 30% ceny nabycia, tj. #188; ceny zakupu udziałów w nieruchomości (części przypadającą na spółkę cywilną). Jak wskazano w uzasadnieniu wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. wydatki te zostały ponoszone do dnia 1 czerwca 1999 r. Po tej dacie Spółka nie ponosiła wydatków na rozbudowę lub modernizację przedmiotu współwłasności. Spółka ponosząc te wydatki miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Sam udział ze swojej istoty nie mógł służyć Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych, jest to bowiem jedynie prawo o charakterze majątkowym. Natomiast z prawem tym, tj. z udziałem we współwłasności, łączyło się uprawnienie wspólników Spółki do korzystania z części przedmiotu współwłasności, jak: pobieranie pożytków. Z praw tych Spółka (wspólnicy) korzystali. Lokal w budynku na II piętrze był wykorzystywany na prowadzenie działalności prawniczej, tj. czynności polegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę ewentualnego opodatkowania udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości stanowiłby przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w myśl którego, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku: (pkt 1) rozwiązania spółki cywilnej. Przepis ust. 1 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4). W przypadkach, o których mowa w ust. 1, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Podatnicy są obowiązani:

Pogląd o tym, że sformułowanie "lub ich części" nie dotyczy udziału we współwłasności znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądowym. W orzeczeniu z dnia 1 października 2008 r. NSA wskazał, że: "Nie ma podstaw prawnych do uznania, by część budynku, o której mowa w art. 2 pkt 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) utożsamiać z udziałem w tym budynku.

Ustawodawca polski chcąc uznać udział w nieruchomości czy to budynkowej, czy to gruntowej za towar w rozumieniu wskazanej ustawy, powinien wyraźnie to określić. W prawie podatkowym zasadą jest bowiem ścisła wykładnia. W przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości mamy do czynienia ze świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 omawianej ustawy" - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2008 r., I FSK 1242/07, Legalis).

Wcześniej w tej kwestii wypowiedział się WSA w Łodzi: "Sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości nie może być zatem uznana za dostawę, udział nie jest bowiem gruntem czy częścią budynku, stanowiącego część składową gruntu (nie można mówić o wydzielonej fizycznie części rzeczy art. 46 § 1 i art. 47 § 1 i 2 k.c.) w rozumieniu przepisów ustawy podatkowej, prawa tego nie wymieniono też jako desygnatu pojęcia towar w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług czy też w innym przepisie regulującym dostawę towaru" (Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 października 2007 r., I SA/Łd 929/07. LexPolonica nr 2122522).

Po zakupie udziału w nieruchomości podatnicy dokonali ulepszeń, od których odliczyli podatek VAT (rozbudowa, modernizacja). Nie zmienia to jednak faktu, iż przy zakupie budynku nabywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, natomiast przepis art. 14 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług odwołuje się wyłącznie do prawa odliczenia podatku przy nabyciu towaru. Zdarzenia, które miały miejsce później, na wyłączenie to nie mają wpływu (Nieruchomości w podatku VAT - konsekwencje zakończenia działalności opodatkowanej Grzegorz Kaptur, Nieruchomości nr 5/2007).

Z uwagi na powyższe Zainteresowany stoi na stanowisku, że:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotowy wniosek dotyczy obowiązków podatkowych jakie na Wnioskodawcy (były wspólnik zlikwidowanej spółki cywilnej) ciążą w związku z unormowaniami art. 115 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej.

Na mocy art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 14 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Podstawą opodatkowania, na podstawie art. 14 ust. 8 ustawy, jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy.

Zatem towary podzielono na takie, które zostały wytworzone przez podatnika oraz takie, które zostały przez niego nabyte. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku likwidacji działalności spółki cywilnej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, iż W dniu 8 maja 1997 r., w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca wraz z X oraz innymi osobami, zakupili 10/80 części zabudowanej nieruchomości (nr ewid. działki 110). Zainteresowany oraz X działali jako wspólnicy Spółki Cywilnej. Budynek usługowo-mieszkalny na przedmiotowej nieruchomości był w trakcie budowy. Budynek wybudowany był do pierwszego piętra (do tego miejsca zalany został strop). Przedmiotem sprzedaży był również materiał budowlany zgromadzony na nieruchomości i przeznaczony na budowę. Sprzedającymi były osoby fizyczne. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.

W miesiącach od września do grudnia 1997 r. na nieruchomości zostały przeprowadzone roboty ogólnobudowlane, których inwestorami byli ww. kupujący.

W roku 1998 przeprowadzono roboty budowlane wewnątrz budynku.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 19 października 1998 r., w sprawie za sygn. akt... zniesiono współwłasność działki nr 110. Wyodrębniono działkę nr 110/2, na której stał budynek i przyznano tę działkę na współwłasność obecnym współwłaścicielom (dotychczasowym współwłaścicielom 10/80 części działki nr 110) w zamian za spłaty pozostałym (osoby fizyczne).

W miesiącach od stycznia do maja 1999 r. przeprowadzono roboty wykończeniowe w przedmiotowym budynku.

W dniu 1 czerwca 1999 r. zakończono budowę i rozpoczęto eksploatację budynku przez obecnych współwłaścicieli. Budynek jest trzykondygnacyjny. Współwłaściciele fizycznie podzielili budynek do użytkowania - na parterze znajduje się portiernia oraz lokal użytkowy z osobnym wejściem, pierwsze piętro zajmują współwłaściciele prowadzący tam kancelarie notarialne, drugie piętro zajmują Wnioskodawca i X. Budynek posiada ponadto poddasze. Do wspólnego użytku współwłaściciele przeznaczyli poddasze oraz lokal na dole, z którego mieli pobierać pożytki z najmu.

W maju 1999 r. s.c. (zmiana nazwy w trakcie działalności Spółki) wynajęła część lokalu, który zgodnie z umową był przeznaczony do jej użytku, Spółce z o.o.

W czerwcu 1999 r. wszyscy współwłaściciele wynajęli lokal na dole Bankowi z dniem 1 lipca 1999 r. Najem zakończył się w latach 2003-2004.

W trakcie realizacji inwestycji, o których mowa wyżej, s.c. odliczała podatek VAT od zakupionych na potrzeby inwestycji towarów i usług zarówno w latach 1997 (przed zniesieniem współwłasności), jak i po zniesieniu współwłasności, tj. po 1 października 1998 r.

Po oddaniu budynku do eksploatacji, tj. 1 czerwca 1999 r., nie były ponoszone istotne wydatki na nieruchomość, w tym i na budynek.

W dniu 31 grudnia 2010 r. rozwiązano spółkę cywilną, w której wspólnikami byli Wnioskodawca i X.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż: udział w zabudowanej nieruchomości na dzień rozwiązania Spółki nie został zbyty. Spółka, jak wskazano w uzasadnieniu wniosku, ponosiła wydatki na dokończenie budowy przedmiotowego budynku zarówno przez zniesieniem współwłasności działki nr 110 i wyodrębnieniem działki nr 110/2, tj. przed dniem 19 października 1998 r., jaki i po wydaniu postanowienia Sądu Rejonowego. Łączna suma wydatków przypadających na Spółkę była zaś z pewnością wyższa niż 30% ceny nabycia, tj. #188; ceny zakupu udziałów w nieruchomości (części przypadającą na spółkę cywilną). Jak wskazano w uzasadnieniu wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. wydatki te zostały ponoszone do dnia 1 czerwca 1999 r. Po tej dacie Spółka nie ponosiła wydatków na rozbudowę lub modernizację przedmiotu współwłasności. Spółka ponosząc te wydatki miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W opinii Wnioskodawcy sam udział ze swojej istoty nie mógł służyć Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych, jest to bowiem jedynie prawo o charakterze majątkowym. Natomiast z prawem tym, tj. z udziałem we współwłasności, łączyło się uprawnienie wspólników Spółki do korzystania z części przedmiotu współwłasności, jak: pobieranie pożytków. Z praw tych Spółka (wspólnicy) korzystali. Lokal w budynku na II piętrze był wykorzystywany na prowadzenie działalności prawniczej, tj. czynności polegających opodatkowaniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku objęcia spisem z natury udziału w zabudowanej nieruchomości, sporządzonym na dzień rozwiązania Spółki oraz jego opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na powyższe w przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie, czy udział w zabudowanej nieruchomości na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług uznać należy za towar.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy ruchome i nieruchomości (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowane terminu "dostawa towarów", odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Z brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie "ich części" odnosi się do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku, bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż udziały współwłaścicieli, jako prawa do rzeczy wspólnej mieszczą się w zakresie pojęcia "części obiektów budowlanych". Udział wyraża bowiem zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej i jest z reguły określony odpowiednim ułamkiem. Tak więc właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższa konstatacja pozostaje jednak bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku objęcia spisem z natury sporządzonym na dzień rozwiązania Spółki udziału w zabudowanej nieruchomości oraz jego opodatkowania. Zgodnie bowiem z cyt. przepisem art. 14 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu w przypadku rozwiązania m.in. Spółki cywilnej podlegają tylko te towary, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z opisu sprawy, nabywcom udziału w nieruchomości, występującym jako wspólnicy Spółki cywilnej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z kolei, poniesione później nakłady od których odliczono podatek naliczony (rozbudowa, modernizacja), nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy - tym samym nie są objęte normą przepisu art. 14 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 5 w związku z art. 14 ust. 4 ustawy.

Zatem w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.