ILPP2/443-4/10-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT), na rzecz nabywców z innych państw członkowskich. Dokonując dostaw, Spółka nie korzysta z własnych środków transportu. Nabywcy dostarczanych towarów posiadają ważny numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od towarów i usług. Zainteresowany każdorazowo podaje odpowiedni numer nabywcy oraz swój numer identyfikacyjny na fakturach VAT stwierdzających dostawę towarów.

W celu zastosowania 0% stawki VAT, zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (poza terytorium Polski).

Dla potwierdzenia dokonania WDT gromadzi ona następujące komplety dokumentów:

Dokument przewozowy wydawany jest Zainteresowanemu w momencie wydania towaru, a zatem dokument ten nie zawiera podpisu i stempla odbiorcy towaru. W praktyce, w sytuacjach będących przedmiotem pytania, przewoźnicy ani odbiorcy nie dostarczają karty dokumentu CMR zawierającej podpis nabywcy. Wnioskodawca mimo podejmowanych działań nie jest w stanie skutecznie wyegzekwować takiego dokumentu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiotowym stanie faktycznym, Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do WDT udokumentowanych w wyżej wskazany sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przypadku, dostawa wewnątrzwspólnotowa udokumentowana ww. sposób, podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT "rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...)".

Podatnik dla zastosowania 0% stawki VAT dla WDT musi m.in. posiadać dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały faktycznie wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Stosownie do brzmienia przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W sytuacji, w której ww. dokumenty nie będą potwierdzały jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju dostawcy, ustawodawca w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT przedstawił przykładowy katalog dokumentów, które mogą potwierdzać dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju dostawcy.

Wskazane zostały następujące kategorie dokumentów:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Odnosząc wyżej wskazane wymogi do zdarzeń będących przedmiotem pytania należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dysponuje wszystkimi dokumentami wymienionymi przez ustawodawcę w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. kopią faktury VAT, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku i dokumentem przewozowym, dokumenty te jednak łącznie nie potwierdzają dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju członkowskiego.

Z posiadanego dokumentu przewozowego nie wynika bowiem jednoznacznie, że towar został dostarczony na terytorium odbiorcy, gdyż nie jest on opatrzony ani pieczęcią ani też podpisem nabywcy lub osoby go reprezentującej.

W efekcie, w ocenie Spółki, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, powinna ona posiadać dodatkowe dokumenty, celem zastosowania przy WDT stawki VAT 0%.

W opinii Wnioskodawcy, dokument potwierdzający dokonanie na jego rzecz zapłaty za towary dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego czyni zadość wymogom dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Pozwala on, w jego ocenie, łącznie z kopią faktury VAT, specyfikacją sztuk ładunku oraz dokumentem CMR zawierającym podpis przewoźnika, jednoznacznie stwierdzić, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zainteresowany zauważył, że art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT wskazuje wprost na dokument potwierdzający zapłatę za towar, jako przykładowy dokument potwierdzający, że towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

Ponadto, biorąc pod uwagę inne dokumenty znajdujące się w posiadaniu Wnioskodawcy i okoliczności, które potwierdzają te dokumenty, tj. w szczególności powierzenie towaru przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia do miejsca wskazanego w dokumencie CMR znajdującego się w innym kraju członkowskim, fakt otrzymania zapłaty należy odczytywać jako jednoznaczne potwierdzenie, iż towar dotarł do miejsca przeznaczenia.

Nawet bowiem, gdyby ostrożnie przyjąć, że samo udokumentowanie powierzenia towaru przewoźnikowi nie potwierdza faktu, że towar dotarł do miejsca przeznaczenia (choć przy normalnym toku zdarzeń tak należy zakładać), to już otrzymanie zapłaty w następstwie dokonanej dostawy w sposób wystarczający i jednoznaczny potwierdza dokonanie dostawy.

W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał żądanych towarów, nie uiściłby zapłaty za nie.

Ze względu na fakt, że dostawa dokonywana przez Wnioskodawcę ma charakter odpłatny, dokument potwierdzający zapłatę na mocy art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT może stanowić inny dowód potwierdzający dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, w przypadku, gdy dokumenty wskazane w katalogu zawartym w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie potwierdzają jednoznacznie tego faktu.

W konsekwencji, posiadanie przedmiotowego kompletu dokumentów uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT.

Stanowisko Zainteresowanego znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez tutejszy organ podatkowy pod sygn. ILPP2/443-27/09-2/AD w dniu 18 marca 2009 r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jego stanowisko uzyskuje potwierdzenie także w wykładni dokonywanej przez inne organy podatkowe (przykładowo interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2009 r. o sygn. IPPP2/443-533/09-4/MS).

Spółka zwróciła także uwagę na dorobek orzecznictwa sądów administracyjnych, w którym potwierdzono, iż formalistyczne wymogi dokumentacyjne nie mogą stać na przeszkodzie do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy, jeżeli dostawa taka faktycznie miała miejsce (przykładowo: NSA w wyroku z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt l FSK 611/07; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 155/08; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1210/07).

Podsumowując, zdaniem Zainteresowanego, przysługuje mu prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i posiadania dokumentów, takich jak opisane powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zdarzenie przyszłe w ww. zakresie zostało rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2010 r. Nr ILPP2/443-4/10-3/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.