ILPP2/443-381/13-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 1 lipca 2013 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza przekazywać kontrahentom materiały reklamowe. Przy ich nabywaniu Spółka będzie odliczać podatek naliczony. Przedmiotem przekazań będą m.in. katalogi reklamowe zawierające szczegółowe informacje dotyczące oferty usług świadczonych przez Spółkę, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku) przekraczać będzie 10 zł.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż poza katalogami reklamowymi kontrahentom będą przekazywane broszury i ulotki reklamowe. Będą one pełniły rolę informacyjno-reklamową, w celu zachęcenia kontrahentów do zakupu. Nie będą one miały dla nabywców wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Przekazywane katalogi, broszury i ulotki będą prezentować działalność Spółki, zachęcając tym samym kontrahentów do zakupów, w związku z czym przekazania te będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka prosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska, iż przekazania materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia netto przekroczy 10 zł na rzecz obecnych i potencjalnych kontrahentów nie będą stanowiły dostaw towarów zrównanych z dostawami odpłatnymi na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy oVAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazania materiałów reklamowych (katalogów) o cenie nabycia przekraczającej 10 zł na rzecz obecnych i potencjalnych kontrahentów nie będą stanowiły dostaw towarów zrównanych z dostawami odpłatnymi na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 7 ust. 3, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Artykuł 7 ust. 4 stanowi natomiast, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Biorąc zatem pod uwagę, iż niniejszy wniosek dotyczy materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia bez podatku przekracza 10 zł, wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 7 ust. 3, nie znajduje zastosowania w przedmiotowym przypadku.

Zdaniem jednak Spółki, niezależnie od powyższej konkluzji, w przypadku przekazani katalogów reklamowych przesłanki opodatkowania VAT nie są spełnione, albowiem czynności taka nie ma cechy dostawy towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Co do zasady materiały reklamowe spełniają tę definicję. Zdaniem jednak Spółki przekazanie materiałów reklamowych lub informacyjnych nie ma charakteru dostawy towarów, gdyż materiały te nie wyrażają wartości materialnej - nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego. Z punktu widzenia Spółki jako przekazującego materiały, istotą tej czynności jest przekazanie informacji zawartej w ulotce lub folderze. Natomiast z perspektywy otrzymującego materiały nie dochodzi do zaspokojenia żadnych potrzeb konsumpcyjnych. Uzyskuje on jedynie możliwość zapoznania się z ofertą przedsiębiorcy, który przekazał mu katalog czy inny materiał reklamowy, które to informacje może on (ale nie musi) wykorzystać w procesie decyzyjnym odnośnie ewentualnego nabycia reklamowanego towaru bądź usługi. Nie może zatem być mowy o uzyskaniu jakiejkolwiek korzyści użytkowej czy konsumpcyjnej.

Spółka pragnie w tym kontekście podkreślić, że powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. I FSK 1201/10. Orzeczenie wydane zostało co prawda w stanie prawnym odmiennym od obowiązującego, jednakże zawierało rozważania odnośnie przedmiotowej kwestii.

Sąd wskazał w nim, iż: "(...) ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie odróżnił taką sytuację od sytuacji zaistniałej w rozpatrywanej sprawie, kiedy to nieodpłatne przekazanie było sposobem na poinformowanie potencjalnych klientów o produktach przedstawionych w ulotkach. W takiej zatem sytuacji ulotki reklamowe nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o VAT. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowe nie miały wartości konsumpcyjnej".

Należy również zaznaczyć, iż zgodnie z wytycznymi zawartymi w broszurze informacyjnej Ministerstwa Finansów, dotyczącej najważniejszych zmian w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r., wskazano, iż przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT (broszurę zamieszczono na stronie: http://www.finanse.mf.gov.pl/documents/766655/I402295/Broszura-najwa%C5%BCniejsze+zmiany+w+VAT+od+01.04.2013.pdf).

Ministerstwo Finansów akceptuje zatem kryterium wartości konsumpcyjnej towaru jako przesłanki opodatkowania nieodpłatnego przekazania. Zdaniem zaś Spółki, jak wskazano powyżej, w przedmiotowej sprawie przesłanka ta nie jest spełniona - z uwagi na fakt, iż materiały reklamowe nie służą zaspokajaniu potrzeb konsumpcyjnych obdarowanych nimi osób.

W związku z powyższym Spółka prosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. obowiązuje w brzmieniu:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki.

Wskazać należy, iż zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Z wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza przekazywać kontrahentom materiały reklamowe. Przy ich nabywaniu Spółka będzie odliczać podatek naliczony. Przedmiotem przekazań będą m.in. katalogi reklamowe zawierające szczegółowe informacje dotyczące oferty usług świadczonych przez Spółkę, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku) przekraczać będzie 10 zł. Poza katalogami reklamowymi kontrahentom będą przekazywane broszury i ulotki reklamowe. Będą one pełniły rolę informacyjno-reklamową, w celu zachęcenia kontrahentów do zakupu. Nie będą one miały dla nabywców wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Przekazywane katalogi, broszury i ulotki będą prezentować działalność Spółki, zachęcając tym samym kontrahentów do zakupów, w związku z czym przekazania te będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl) - "wartość" to "ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem".

Z kolei "użytkowy" (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) to: "mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)", "konsumpcja" to "wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb".

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji "drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych". Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) reklama to: 1. "działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług", 2. "plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi"; informacja to m.in. "wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś"; natomiast drukować oznacza: 1. "odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich", 2. "oddawać do druku, publikować", 3. "wytłaczać deseń na tkaninie". Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych i informacyjnych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wymienione we wniosku katalogi, broszury i ulotki reklamowe nie będą miały dla nabywcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy, bowiem istotą przekazania ww. towarów będzie prezentowanie działalności Spółki (informowanie o ofercie usług świadczonych przez Spółkę), w związku z czym przekazania te będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W konsekwencji, przekazanie przez Spółkę materiałów reklamowych wymienionych we wniosku, których jednostkowa cena nabycia netto przekroczy 10 zł, na rzecz obecnych i potencjalnych kontrahentów, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.