ILPP2/443-350/08-2/SJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lipca 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-350/08-2/SJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia - brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 17 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa (PKOB 112), zgodnie z podjętą uchwałą z dnia 7 grudnia 2007 r., wyraziła zgodę na rozpoczęcie prac remontowych związanych z przekwalifikowaniem części klatki schodowej budynku na lokal użytkowy. Wszystkie koszty związane z tymi pracami poniósł inwestor, jako przyszły właściciel tego lokalu. Wnioskodawca nie poniósł z tego tytułu żadnych kosztów. Uchwałą z dnia 20 lutego 2008 r. została podjęta decyzja o sprzedaży przedmiotowego lokalu inwestorowi.

Po zakończeniu prac adaptacyjnych z dniem 1 marca 2008 r. inwestor zobowiązał się do czasu wykupu lokalu opłacać czynsz za dzierżawę. Zainteresowany zobowiązał się sprzedać lokal za kwotę 60.000 zł, a środki otrzymane ze sprzedaży przeznaczyć na remont dachu.

Dokonując w 2008 r. sprzedaży inwestorowi lokalu użytkowego za kwotę 60.000 zł. Wspólnota, która dotychczas korzystała ze zwolnienia podmiotowego, utraci prawo do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota opodatkowując nadwyżkę ponad limit kwoty 50.000 zł z tytułu sprzedaży lokalu użytkowego może zastosować zwolnienie na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, czy też ma obowiązek opodatkować tą sprzedaż stawką 7% czy 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, nadwyżka ponad wyliczony limit, zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT związana ze sprzedażą lokalu, podlega opodatkowaniu, korzystając jednocześnie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zainteresowany podkreśla, że spełnione zostały łącznie wszystkie warunki określone w ustawie VAT, uzasadniając uznanie sprzedaży lokalu jako towaru używanego, tj.:

* przedmiotem sprzedaży jest lokal użytkowy, który powstał w wyniku adaptacji części klatki schodowej stanowiącej część budynku, którego budowę szacuje się na około 1890 r.;

* poszczególni właściciele Wspólnoty, nabywając swoje lokale od gminy miejskiej wraz z częściami wspólnymi budynku, m.in. klatką schodową, nie mieli możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych lokali; ponieważ gmina zastosowała zwolnienie z podatku VAT przy sprzedaży tych lokali,

* Wnioskodawca nie poniósł nakładów modernizacyjnych związanych z ulepszeniem budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłby co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Nakłady związane z adaptacją klatki schodowej na lokal użytkowy poniósł inwestor.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% (...). Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% (...).

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12.

Artykuł 41 ust. 12a ustawy określa, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać nowopowstały lokal użytkowy, który powstał w wyniku adaptacji części klatki schodowej stanowiącej część budynku, którego budowę szacuje się na około 1890 r.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 43 ust. 2 za towary używane uznaje się:

1.

budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;

2.

pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 6 ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1.

miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;

2.

użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotowy lokal użytkowy powstał w 2008 r., w wyniku przekwalifikowania części klatki schodowej budynku mieszkalnego. Zatem nie spełnia on definicji towaru używanego, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Zainteresowany sprzedając przedmiotowy lokal użytkowy nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym, nadwyżka sprzedaży ponad kwotę 50.000 zł podlega opodatkowaniu, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl