ILPP2/443-348/14-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 25 marca 2014 r. (data wpływu 27 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 czerwca 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną kupił od ANr nieruchomość gruntową o pow. 2,4915 ha, klasy RVI jako grunty rolne. Przedmiotowa działka wchodziła w skład zasobu własności rolnej Skarbu Państwa, a pochodzi z byłego Państwowego Funduszu Ziemi i została przekazana ANr przez Wojewodę.

W dotychczas obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który obowiązywał do 31 grudnia 2003 r., działka była przeznaczona na cele rolne. Obecnie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, jest tylko studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z 2010 r., który wyznacza kierunek zagospodarowania przestrzennego na działalność rolniczą, nierolniczą mieszkalną oraz lasy. Dotychczas dla przedmiotowego gruntu i sąsiedniego terenu nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i nie wpłynęły takie wnioski. Zainteresowany wraz z żoną kupił ten grunt z myślą o dzieciach. Obecnie sytuacja się zmieniła, ponieważ dzieci wolą mieszkać w P. i nie bardzo interesuje ich ziemia, która jest na pustkowiu i ok. 30 km od P. Wnioskodawca wraz z żoną są emerytami, a więc są za starzy, żeby uprawiać ziemię lub prowadzić na niej inną działalność. Dlatego wspólnie myślą o ewentualnej sprzedaży całości, a pieniądze chcą przeznaczyć na kupno mieszkania lub nieruchomości w P.

Zainteresowany wraz z żoną nieruchomość kupili ze swojego wspólnego prywatnego majątku. Oboje z żoną obecnie są emerytami, nie pracują i nie prowadzą działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał również, że nieruchomość w razie sprzedaży sprzeda jako całość. Opisana nieruchomość przed ewentualną sprzedażą nie była i nie będzie oddana do użytkowania osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najmu dzierżawy lub użytkowania.

Zainteresowany nie wykorzystywał nieruchomości w działalności. Natomiast nie wie, czy przed kupnem przez niego przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności rolniczej, ale według aktu notarialnego był przeznaczony na cele rolne. Przed sprzedażą opisanego gruntu Wnioskodawca nie wyposaży go w przyłącze do sieci wodnej, gazowej i elektrycznej. W razie ewentualnej sprzedaży Zainteresowany nie będzie się tym zajmował, zgłoszono to do Biura Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jak po sprzedaży wymienionej nieruchomości rolnej będzie wyglądać sprawa podatku czy Zainteresowany będzie podlegać pod podatek VAT pomimo, że nie jest on podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej, a ziemia jest klasy RVI jako grunty rolne.

Zdaniem Wnioskodawcy, według jego rozeznania analizowana sprawa podatkowa powinna być załatwiona pozytywnie ponieważ uważa on, że pod podatek VAT nie powinien on podlegać, bo nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT, a ewentualna sprzedaż będzie sporadyczna, nie ciągła i częstotliwa, a ponadto ziemia w planach zagospodarowania była jako rolna. Zainteresowany uważa, że sporadyczna wyprzedaż jego prywatnego majątku nie powinna być uznana za działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.), - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że 11 czerwca 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną kupił od ANr nieruchomość gruntową o pow. 2,4915 ha, klasy RVI jako grunty rolne. W dotychczas obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który obowiązywał do 31 grudnia 2003 r., działka była przeznaczona na cele rolne. Obecnie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, jest tylko studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z 2010 r., który wyznacza kierunek zagospodarowania przestrzennego na działalność rolniczą, nierolniczą mieszkalną oraz lasy. Dotychczas dla przedmiotowego gruntu i sąsiedniego terenu nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i nie wpłynęły takie wnioski. Zainteresowany wraz z żoną kupił ten grunt z myślą o dzieciach. Ich dzieci wolą jednak mieszkać w P. i nie bardzo interesuje ich ziemia, która jest na pustkowiu i ok. 30 km od P. Wnioskodawca wraz z żoną są emerytami, a więc są za starzy, żeby uprawiać ziemię lub prowadzić na niej inną działalność. Dlatego wspólnie myślą o ewentualnej sprzedaży całości, a pieniądze chcą przeznaczyć na kupno mieszkania lub nieruchomości w P. Zainteresowany wraz z żoną nieruchomość kupili ze swojego wspólnego prywatnego majątku. Oboje z żoną obecnie nie pracują i nie prowadzą działalności gospodarczej. Opisana nieruchomość przed ewentualną sprzedażą nie była i nie będzie oddana do użytkowania osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najmu dzierżawy lub użytkowania.

Zainteresowany nie wykorzystywał nieruchomości w działalności. Natomiast nie wie, czy przed kupnem przez niego przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności rolniczej, ale według aktu notarialnego był przeznaczony na cele rolne. Przed sprzedażą opisanego gruntu Wnioskodawca nie wyposaży go w przyłącze do sieci wodnej, gazowej i elektrycznej. Zainteresowany nie będzie się zajmował ewentualną sprzedażą. Sprzedaż gruntu zgłoszono do Biura Nieruchomości.

Tym samym, okoliczności wskazują, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość gruntowa została nabyta dla celów prywatnych, tj. z myślą dzieciach. Opisana nieruchomość nie była i nie będzie oddana przed sprzedażą do użytkowania osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najem dzierżawa lub użytkowanie, czyli nie była i nie będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca nie będzie ogłaszał zamiaru sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości (nie posiada w tym zakresie odpowiedniej wiedzy) przez co czynności te wykonywać będzie pośrednik sprzedaży nieruchomości. W tej sytuacji nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany ma zamiar sprzedać grunt w całości, jak również nie będzie wyposażał nieruchomości w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub sieci elektrycznej. Uwzględniając powyższy brak działań marketingowych Wnioskodawcy stwierdzić należy, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży wymienionej działki korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działki cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, z tytułu sprzedaży gruntu rolnego, Wnioskodawca nie będzie występował w roli podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż opisana transakcja stanowić będzie dostawę majątku osobistego. Skutkiem czego sprzedaż nieruchomości nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu i nie będzie rodzić obowiązków w zakresie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,

w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.