ILPP2/443-327/08/10-S/EN - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT bonusu pieniężnego wypłacanego na podstawie porozumienia w związku z dokonaniem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1300/08 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 904/09 - stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008 r. (data wpływu 11 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nabywa w krajach Unii Europejskiej towary przeznaczone do sprzedaży w Polsce. W listopadzie 2006 r., Zainteresowany podpisał z dostawcą z Niemiec porozumienie w sprawie obrotu, w którym ustalono warunki przyznania mu bonusu pieniężnego z tytułu dokonywanych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Wartość bonusu obliczana jest przez dostawcę unijnego na podstawie wysokości jego rocznego obrotu z firmą Wnioskodawcy i wynosi od 2 do 5%. W grudniu 2007 r. Spółka otrzymała dokument przyznający jej, zgodnie z zawartym porozumieniem bonus (premię pieniężną) z tytułu dokonanych w roku 2007 z tym kontrahentem wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Rozliczenie bonusu następuje poprzez obniżenie płatności za bieżące dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany przez Spółkę bonus (premia pieniężna) stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz dostawcy unijnego z tytułu dokonanych w roku 2007 wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na otrzymaniu bonusu (premii pieniężnej) nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem został zawarty w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), natomiast zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 tej ustawy. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie "świadczenie usług" ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie dokonywania pewnych działań, ale również zaniechania ich poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W rozumieniu omawianej regulacji usługa jest transakcją gospodarczą, polegającą na wzajemnym świadczeniu stron. Aby uznać określone zdarzenie za odpłatne świadczenie usług, Strony muszą zobowiązać się do określonego działania lub powstrzymać się od dokonania czynności. Spółka na podstawie podpisanego porozumienia zobowiązała się tylko do dokonania u dostawcy niemieckiego zakupów i w zależności od ich poziomu ustalono wartość bonusu (premii pieniężnej). Poza transakcją sprzedaży, pomiędzy sprzedającym i kupującym nie doszło do odrębnego od tej transakcji świadczenia nabywcy na rzecz dostawcy towarów. Dokonywanie zakupów w ustalonej porozumieniem ilości nie jest związane w żaden sposób z określonym zachowaniem nabywcy. Spółka dokonując u dostawcy unijnego zakupów jego towarów, kieruje się głównie możliwością ich zbycia i osiągnięciem zysku z tytułu zrealizowania ustalonej marży. Ponadto, niezrealizowanie przez Spółkę określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane w podpisanym porozumieniu żadną sankcją, czy jakąkolwiek odpowiedzialnością.

Zatem wypłata premii pieniężnej (bonusu), z tytułu zawartej między Wnioskodawcą a dostawcą umowy sprzedaży nie jest usługą świadczoną przez kupującego na rzecz sprzedawcy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pogląd taki prezentowany jest również w wyroku NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. akt I FSK 94/06.

W dniu 9 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-327/08-2/EN stwierdzając, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008 r. (data wpływu 11 kwietnia 2008 r.) jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 28 lipca 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 25 sierpnia 2008 r. nr ILPP2/443/W-53/08-2/SJ (skutecznie doręczonym w dniu 29 sierpnia 2008 r.).

W dniu 26 września 2008 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1300/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 23 marca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 904/09 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 13 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1300/08 oraz w wyroku NSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 904/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L . 347 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywane usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazywanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wnikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nabywa w krajach Unii Europejskiej towary przeznaczone do sprzedaży w Polsce. W listopadzie 2006 r., Zainteresowany podpisał z dostawcą z Niemiec porozumienie w sprawie obrotu, w którym ustalono warunki przyznania mu bonusu pieniężnego z tytułu dokonywanych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Wartość bonusu obliczana jest przez dostawcę unijnego na podstawie wysokości jego rocznego obrotu z firmą Wnioskodawcy i wynosi od 2 do 5%. W grudniu 2007 r. Spółka otrzymała dokument przyznający jej, zgodnie z zawartym porozumieniem bonus (premię pieniężną) z tytułu dokonanych w roku 2007 z tym kontrahentem wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Rozliczenie bonusu następuje poprzez obniżenie płatności za bieżące dostawy.

W przedmiotowej sprawie pomimo zawartej umowy, w której jedna strona zobowiązuje się do wypłaty premii pieniężnej po dokonaniu przez nabywcę towaru (Wnioskodawcę) określonej wielkości zakupów, sytuacja ta nie rodzi żadnego zobowiązania po stronie Wnioskodawcy. Niezrealizowanie przez nabywcę towaru (Wnioskodawcę) określonego pułapu obrotu, nie rodzi żadnych ujemnych konsekwencji. Wypłata premii nie jest wynagrodzeniem za świadczone usługi, podstawą wypłaty premii nie jest bowiem konkretna transakcja, a wyłącznie wcześniejsze dostawy towarów.

Za usługę w rozumieniu ustawy o VAT nie można uznać osiągnięcia przez nabywcę towaru (Wnioskodawcę) określonej w umowie wysokości obrotu. Opodatkowanie nabycia określonej ilości towaru jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności: pierwszy raz jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, drugi - jako świadczenia usług przez nabywcę towaru.

Zatem, w przedmiotowej sprawie wypłacony Wnioskodawcy przez kontrahenta niemieckiego bonus (premia pieniężna) za uzyskanie odpowiedniego pułapu obrotów, stanowi nagrodę za osiągniecie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Reasumując, bonus jaki Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta niemieckiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem w tym przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.