ILPP2/443-323/09-4/ISN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-323/09-4/ISN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1985 r. Wnioskodawca wraz z bratem otrzymali w drodze dziedziczenia po rodzicach gospodarstwo rolne z zabudowaniami, w którym obecnie razem zamieszkują. Gospodarstwo ma łączną powierzchnię 3,6292 ha i jest wpisane do księgi wieczystej. W dniu 1 kwietnia 2004 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym ww. grunty rolne zostały przekwalifikowane i przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego oraz budownictwa mieszkaniowo-usługowego. W 2008 r. Zainteresowany i jego brat podzielili posiadane grunty na 21 działek. Podział tych nieruchomości został zatwierdzony Decyzją Prezydenta Miasta. Obecnie Wnioskodawca wraz z bratem planują sprzedaż działek.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, iż oboje z bratem są rolnikami, grunty są do dziś przez nich uprawiane, a plony wykorzystywane na własne potrzeby. Produkty rolne z posiadanych gruntów nie były sprzedawane, jak również grunty te nie były nigdy przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy i jego brata, otrzymany w drodze dziedziczenia po rodzicach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z wyrokiem NSA, sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli podatnik nie nabył działek w celu ich dalszej odsprzedaży, lecz nabył je jako osoba fizyczna w drodze dziedziczenia po rodzicach i w związku z tym, działki te stanowią jego majątek osobisty, ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06). Podobne stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok składu 7 sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt FPS 3/07), stwierdzając, że sprzedaż prywatnego majątku (gruntu) nie uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym nie podlega ona opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2.

eksport towarów,

3.

import towarów,

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże, samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotne jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca i jego brat są rolnikami, a grunty przeznaczone do sprzedaży uprawiają do dziś.

W myśl art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie innych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany stwierdził, "Nadmieniam, iż oboje z bratem jesteśmy rolnikami, grunty nasze do dziś są przez nas uprawiane, a plony wykorzystywane na własne potrzeby. Produkty rolne z posiadanych gruntów nie były przez nas sprzedawane. Jak również grunty te nie były nigdy przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy".

Wobec powyższego, Wnioskodawcy nie można uznać za rolnika ryczałtowego prowadzącego działalność gospodarczą, gdyż pozyskane plony wykorzystywane były na własne potrzeby, a produkty rolne nie były sprzedawane. Jednocześnie Zainteresowany oświadczył, że działki nie były też nigdy przedmiotem najmu lub dzierżawy. W związku z powyższym tut. Organ stwierdza, iż działki będące przedmiotem zapytania nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym w działalności rolniczej).

Nic też nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntów Zainteresowany działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył on grunt w celu odsprzedaży, ponieważ nabył go w drodze spadku po rodzicach.

Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe nieruchomości będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, planowana przez Zainteresowanego dostawa działek stanowiących jego majątek osobisty, otrzymany w drodze dziedziczenia po rodzicach, który nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej (w tym rolniczej), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego brata.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl