ILPP2/443-322/09-2/AD - Na terytorium jakiego kraju opodatkowana będzie usługa udostępnienia i montażu stoiska targowego znajdującego się na lub poza terytorium Unii Europejskiej?

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-322/09-2/AD Na terytorium jakiego kraju opodatkowana będzie usługa udostępnienia i montażu stoiska targowego znajdującego się na lub poza terytorium Unii Europejskiej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług udostępnienia i montażu stoiska targowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług udostępnienia i montażu stoiska targowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest obsługa wystaw targowych, a w szczególności projektowanie oraz konstruowanie zabudów stoisk targowych. W ramach prowadzonej działalności, Zainteresowany zawiera z podatnikami zarejestrowanymi dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce (siedziba lub miejsce zamieszkania tych podatników znajduje się na terytorium Polski) umowy o wykonanie świadczeń objętych jej zakresem. Zgodnie z treścią umowy, Spółka odpłatnie udostępnia będące jej własnością stoisko targowe. W świetle postanowień umowy, zobowiązuje się ona do jego dostosowania do potrzeb i oczekiwań klienta. Dostosowane do potrzeb klienta stoisko targowe zostaje mu udostępnione w oznaczonym miejscu - hala targowa znajdująca się w innym niż Polska kraju członkowskim Wspólnoty Europejskiej lub na terytorium kraju nienależącym do Wspólnoty. Przed udostępnieniem stoiska targowego klientowi, Wnioskodawca dokonuje ponadto jego ostatecznego montażu, tak aby było ono zdatne do użytku wystawienniczego przez klienta. Klient zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki oraz do zwrotu stoiska targowego właścicielowi (Spółce) w stanie niepogorszonym po zakończeniu targów w miejscu, w którym nastąpiło jego udostępnienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie jest miejsce świadczenia dla usługi wskazanej w opisie stanu faktycznego i czy usługa ta winna podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa określona w opisie stanu faktycznego stanowi usługę najmu, dla której miejsce świadczenia winno być określone zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, czyli Polska. W konsekwencji, biorąc pod uwagę, iż usługa opisana w stanie faktycznym stanowi usługę najmu, dla której miejscem świadczenia jest Polska, usługa ta podlega opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu jest czynnością prawną dwustronnie zobowiązującą. Umowa najmu jest umową konsensualną, co oznacza, że dochodzi do skutku w wyniku złożenia oświadczeń woli, a nie z chwilą wydania rzeczy będących przedmiotem umowy (Z. Radwański, System prawa prywatnego. Prawo zobowiązań - część szczegółowa. Tom 8., Wydawnictwo C.H. BECK Warszawa 2004 r., s. 9). Z chwilą zawarcia umowy, każda z jej stron może żądać od drugiej strony spełnienia świadczenia wynikającego z zawartej umowy na warunkach w niej określonych. Oznacza to, że najemca ma prawo żądać od wynajmującego wydania rzeczy będącej przedmiotem najmu, a wynajmujący ma prawo żądać od najemcy zapłaty czynszu. Umowa najmu musi mieć charakter odpłatny. Jeżeli strony nie postanowią inaczej w umowie, czynsz jest płatny z góry w okresach miesięcznych do 10 dnia danego miesiąca (art. 667 § 2 k.c.). Ponadto, zgodnie z art. 662 § 1 k.c., wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu.

Mając na uwadze powyższe regulacje k.c., w ocenie Zainteresowanego usługa przedstawiona w opisie stanu faktycznego stanowi najem w rozumieniu przepisów k.c. Spółka bowiem w ramach umowy zobowiązuje się do udostępnienia, oddania rzeczy (stoiska targowego) na czas oznaczony (tj. do zakończenia imprezy targowej), natomiast klient (najemca) zobowiązuje się zapłacić umownie określone wynagrodzenie oraz po zakończeniu trwania umowy zwrócić jej stoisko targowe.

Jednocześnie, w czasie trwania umowy stoisko targowe pozostaje własnością Spółki. Dostosowanie stoiska targowego do wymagań klienta oraz przekazanie w oznaczonym w umowie miejscu zmontowanego stoiska, w ocenie Wnioskodawcy mieści się w dyspozycji art. 662 § 1 k.c. i stanowi obowiązek wynajmującego (w tym przypadku Zainteresowanego).

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Jednocześnie, stosownie do art. 27 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, gdy usługi o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1.

osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2.

podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

-

miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. W art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT prawodawca wskazał m.in. usługi najmu.

W ocenie Zainteresowanego, miejsca świadczenia usług w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego nie można jednak określić na podstawie przepisu art. 27 ust. 3 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT. Przepisy te wymagają bowiem, aby nabywca usługi miał swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Jednakże zarówno Spółka jak i podmiot nabywający od niej usługę, mają miejsce zamieszkania (siedzibę) w tym samym kraju członkowskim - w Polsce. W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do usługi najmu będącej przedmiotem opisu stanu faktycznego nie będą miały żadnego zastosowania szczególne zasady określania miejsca świadczenia usług zawarte w przepisach art. 27 ust. 2-6 lub art. 28 ustawy o VAT. Tym samym, miejscem świadczenia zgodnie z zasadą ogólną będzie siedziba Spółki, jako podmiotu świadczącego usługę - art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. Ponieważ siedziba Spółki znajduje się w Polsce, miejsce świadczenia usługi wskazanej w opisie stanu faktycznego również będzie znajdować się w Polsce. W konsekwencji, w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT usługa ta, w ocenie Spółki, będzie podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu Wnioskodawcy wynika, iż świadczy on usługi w zakresie obsługi wystaw targowych. W ramach prowadzonej działalności zawiera z podatnikami zarejestrowanymi dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce (z siedzibą lub miejscem zamieszkania na terytorium Polski) umowy o wykonanie świadczeń objętych jej zakresem. Zgodnie z jej treścią, Zainteresowany odpłatnie udostępnia będące jego własnością stoisko targowe w oznaczonym miejscu (hala targowa znajdująca się w innym niż Polska kraju członkowskim Wspólnoty Europejskiej lub na terytorium kraju nienależącym do Wspólnoty), a także dostosowuje je do potrzeb klienta. Przed udostępnieniem stoiska targowego klientowi, Wnioskodawca dokonuje ponadto jego ostatecznego montażu, tak aby było ono zdatne do użytku wystawienniczego przez klienta. Klient zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia oraz do zwrotu stoiska targowego właścicielowi (Spółce) w stanie niepogorszonym po zakończeniu targów w miejscu, w którym nastąpiło jego udostępnienie.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednakże, od ogólnej zasady zawartej w art. 27 ust. 1, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

I tak, w myśl art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. zmienionego ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz usług podobnych do tych usług, takich jak targi i wystawy, a także usług pomocniczych do tych usług - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

Powołany artykuł ustawy o podatku od towarów i usług potwierdza jedną z zasad wynikających z przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L rok 2006 nr 347 str. 1 z późn. zm.), iż miejscem opodatkowania każdego świadczenia usług co do zasady powinno być miejsce jej rzeczywistej konsumpcji.

Zgodnie z art. 53 Dyrektywy, miejscem świadczenia usług oraz świadczenia usług pomocniczych związanych z działalnością kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną, taką jak targi i wystawy, w tym świadczenie usług przez organizatorów takiej działalności, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonana.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie usług na rzecz wystawców należy uznać za świadczenie usług, o których mowa w tym przepisie.

Bowiem jak wynika z art. 53 Dyrektywy, usługi związane z działalnością kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną, taką jak targi i wystawy obejmują swoim zakresem szeroki wachlarz usług, w których skład wchodzą wymienione w tym przepisie usługi świadczone przez organizatorów takiej działalności. Wobec powyższego, przepis ten nie dotyczy tylko organizatorów targów, ale również wszystkich podmiotów, które świadczą usługi z nimi związane.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, tut. Organ stwierdza, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy. W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Zainteresowany świadczy usługi będące przedmiotem zapytania poza terytorium kraju, miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie są one faktycznie świadczone, zgodnie z powołanym artykułem.

O sposobie rozliczania podatku i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl