ILPP2/443-311/11-5/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.), pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.) oraz pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania sieci wodociągowej - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania sieci wodociągowej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.) o aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.), w którym doprecyzowano opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, a także pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.), w którym uzupełniono opis stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza Miasta z wezwaniem do zawarcia umowy odpłatnego przejęcia wybudowanej przez niego sieci wodociągowej na O. W piśmie Zainteresowany zaznaczył, że do kosztów netto - wynikających ze sporządzonego przez niego kosztorysu powykonawczego - winien zostać doliczony 22% podatek VAT.

Ponieważ Gmina kwestionowała wartość sieci, Wnioskodawca wystąpił do Sądu Okręgowego z pozwem z dnia 11 stycznia 2010 r., domagając się wstępnie zasądzenia kwoty netto.

Po sporządzeniu wyceny sieci przez biegłego sądowego i ostatecznym ustaleniu jej wartości na kwotę 76.542,08 zł netto, pismem z dnia 1 lipca 2010 r., Zainteresowany wniósł o rozszerzenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz także podatku VAT od tej kwoty.

Sąd Okręgowy wyrokiem, z dnia 28 października 2010 r., sygn. akt X (...) zasądził na rzecz Wnioskodawcy należność za sieć w kwocie netto i oddalił powództwo w zakresie podatku VAT. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy stwierdził: "Powód już otrzymał zwrot podatku VAT zatem pozwana musi zapłacić powodowi ekwiwalent netto (...)".

Od wyroku Sądu Okręgowego Zainteresowany wniósł, w dniu 26 listopada 2010 r., apelację do Sądu Apelacyjnego, domagając się, między innymi, zasądzenia na jego rzecz podatku VAT. Uzasadnienie tej apelacji zawierało dogłębną i rzetelną analizę przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą zasadność tego roszczenia. Dodatkowo, w piśmie procesowym, z dnia 5 stycznia 2011 r., pełnomocnik Wnioskodawcy, uzasadniając jego roszczenie w zakresie podatku VAT, przytoczył stosowny cytat Komentarza do ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającego słuszność jego stanowiska.

Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt I A (...) oddalił apelację Zainteresowanego. W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny stwierdził: "Ponadto - jak trafnie zauważył to sąd I instancji - powodowa spółka otrzymała wcześniej zwrot podatku VAT (...)".

Wnioskodawca jest przekonany o słuszności swego stanowiska, w związku z tym zamierza wnieść do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną (lub skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem), od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt I A (...).

Oddalenie tej skargi przez Sąd Najwyższy lub też nieprzyjęcie jej do rozpoznania, skutkujące ostatecznością powołanego wyżej wyroku Sądu Apelacyjnego, oznaczać będzie uznanie stanowiska przyjętego w tym wyroku za zgodny z prawem. Stworzy to obowiązujący w Polsce precedens. W takiej sytuacji również Wnioskodawca uchyli się skutecznie od ciążącego na nim obowiązku podatkowego uznając, że w świetle stanowiska Sądu Najwyższego, taki obowiązek podatkowy nie istnieje. Zainteresowany wskazał, iż wysokie prawdopodobieństwo takiego obrotu sprawy wynika z faktu, że - jak pokazują to uzasadnienia obu wyroków - sędziowie orzekający w sądach cywilnych zupełnie nie rozumieją mechanizmu rozliczania podatku od towarów i usług, skoro w obu wyrokach oddalenie roszczenia o zasądzenie podatku VAT jest uzasadnione argumentem, że spółka wcześniej uzyskała zwrot tego podatku od zakupionych materiałów i usług, niezbędnych do wybudowania sieci wodociągowej. Stąd konieczna staje się wykładnia stosownych przepisów podatkowych, obowiązujących w tym zakresie, dokonana przez Ministra Finansów. Zainteresowany prosi o jej szybkie sporządzenie, co umożliwi załączenie jej do skargi kasacyjnej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.) wskazano, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT. Zainteresowany wybudował sieć wodociągową i odliczył podatek VAT od wydatków poniesionych na zakup materiałów i usług niezbędnych do jej wybudowania. Ten naliczony podatek VAT został Wnioskodawcy zwrócony przez Urząd Skarbowy. Następnie Zainteresowany dokonał czynności odpłatnego przekazania wybudowanej przez niego sieci Gminie, na mocy wyroku sądowego wydanego w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858). Z mocy wyroku sądowego Wnioskodawca uzyskał za sieć należność, o której mowa w art. 31 ust. 3 ww. ustawy.

W uzupełnieniu z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.) Zainteresowany wskazał, iż sieć wodociągowa będąca przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, została przez niego wybudowana w drogach osiedlowych stanowiących jego własność. Przekazanie sieci Gminie nastąpiło z mocy wyroku sądowego, a zatem za datę przekazania sieci należy przyjąć dzień wydania w tej sprawie wyroku przez Sąd Okręgowy, Wydział Cywilny, sygn. akt X (...), co nastąpiło w dniu 28 października 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), czynność odpłatnego przekazania Gminie sieci wodociągowej na mocy wyroku sądowego wydanego w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858) jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT i czy podstawą opodatkowania jest uzyskana za sieć należność, o której mowa w art. 31 ust. 3 tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Szczegółową definicję kluczowego dla ustawy o podatku VAT pojęcia "dostawy towarów" zawiera z kolei art. 7 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy, w myśl którego przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie z aktualnym stanowiskiem orzecznictwa oraz piśmiennictwa z dziedziny podatkowej "Należy uznać, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. (...) Przepis stanowi o nakazie organu władzy publicznej zobowiązującym do przeniesienia własności. Pod pojęciem tym należy rozumieć organy administracji publicznej oraz sądy" (tak w komentarzu do ustawy o VAT Adam Bartosiewicz, Ryszard Kubacki, wyd. Wolters Kluwer business, 2010 r., str. 124, pkt 8). Kwota wynagrodzenia przysługująca Wnioskodawcy za przekazaną sieć, powinna więc stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Podatek VAT, który pojawił się w związku z orzeczeniem Sądu I instancji, kreującym dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zobowiązany będzie naliczyć jako podatek należny od transakcji i zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy odprowadzić na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Słuszność stanowiska Zainteresowanego należy rozpatrzyć z uwzględnieniem celu ustanowienia normy wyrażonej w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W komentarzu do przedmiotowej ustawy autorstwa J. Martini, P. Skorupy i M. Wojdy (wyd. C. H. Beck, 2010 r.) zawarte jest następujące uzasadnienie wprowadzenia do systemu prawa przez ustawodawcę komentowanego przepisu:

" (...) W przypadku gdyby przejęcie własności w zamian za odszkodowanie nie stanowiło czynności opodatkowanej VAT, wówczas organy władzy publicznej byłyby zainteresowane nabyciem rzeczy (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie, a nie dokonując zwykłej transakcji w zamian za wynagrodzenie, która podlegałaby opodatkowaniu VAT. Należy bowiem zaznaczyć, że organowi władzy nie przysługuje najczęściej w takich wypadkach prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym ustawodawca zrównał takie szczególne sytuacje z przypadkami dostawy towarów w zamian za wynagrodzenie". Przyjęcie zatem, że odpłatne przeniesienie prawa własności sieci wodociągowej w przedmiotowej sprawie nie podlega opodatkowaniu VAT sprawiłoby, że pozwana Gmina w sposób nieuzasadniony znalazłaby się w korzystniejszej sytuacji niż potencjalny nabywca, który w drodze umowy kupna-sprzedaży musiałby uiścić cenę towaru, na którą składa się zarówno kwota netto, jak i kwota podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, złożonego z obrotu (czyli wartości netto) jako podstawy opodatkowania i należnego podatku. Zatem skoro obrót jest opodatkowany podatkiem należnym (art. 43 ust. 1 ustawy nie przewiduje zwolnienia), to kwota należna Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży sieci obejmuje wartość netto wraz z podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, absurdalność stanowiska prezentowanego w niniejszej sprawie przez oba sądy cywilne można zilustrować przypadkiem roszczenia z faktury VAT. Sąd cywilny zasądza w takim przypadku całą kwotę należną z tytułu sprzedaży objętej fakturą, czyli kwotę netto wraz z podatkiem VAT. Przyjęcie za zasadne stanowiska prezentowanego w niniejszej sprawie przez sądy cywilne oznaczałoby, że także z faktury sąd zasądza jedynie należność netto bez podatku VAT, skoro podatnik wcześniej uzyskał zwrot tego podatku przy zakupach. W opinii Zainteresowanego, stanowisko prezentowane w niniejszej sprawie przez sądy cywilne narusza także przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowiący, iż podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (od sprzedaży) o kwotę podatku naliczonego (od zakupów). Skoro Wnioskodawca uzyskał zwrot podatku naliczonego, to z faktu odpłatnego zbycia sieci wynika jego obowiązek odprowadzenia do budżetu państwa podatku należnego.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jego zdaniem czynność odpłatnego przekazania Gminie sieci wodociągowej na mocy wyroku sądowego, wydanego w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858) jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, zaś podstawą opodatkowania jest uzyskana za sieć należność, o której mowa w art. 31 ust. 3 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Szczegółową definicję pojęcia "dostawy towarów" zawiera z kolei art. 7 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy, w myśl którego "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie".

Zgodnie z aktualnym stanowiskiem orzecznictwa oraz piśmiennictwa z dziedziny podatkowej "Należy uznać, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. (...) Przepis stanowi o nakazie organu władzy publicznej zobowiązującym do przeniesienia własności. Pod pojęciem tym należy rozumieć organy administracji publicznej oraz sądy" (tak w komentarzu do ustawy o VAT Adam Bartosiewicz, Ryszard Kubacki, wyd. Wolters Kluwer business 2010 r., str. 124, pkt 8). Kwota należności przysługującej Wnioskodawcy za przekazaną sieć, stanowi zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, złożonego z obrotu (czyli wartości netto) jako podstawy opodatkowania i należnego podatku. Skoro obrót w tym przypadku jest opodatkowany podatkiem należnym (art. 43 ust. 1 ustawy nie przewiduje zwolnienia), to kwota należna Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży sieci obejmuje wartość netto wraz z podatkiem.

Podatek VAT obliczony od uzyskanej za sieć należności, Wnioskodawca, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zobowiązany będzie naliczyć jako podatek należny od transakcji i zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy odprowadzić na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W opinii Zainteresowanego, słuszność jego stanowiska należy rozpatrzyć z uwzględnieniem celu ustanowienia normy wyrażonej w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W komentarzu do przedmiotowej ustawy autorstwa J. Martini, P. Skorupy i M. Wojdy (wyd. C. H. Beck, 2010 r.) zawarte jest następujące uzasadnienie wprowadzenia do systemu prawa przez ustawodawcę komentowanego przepisu:

" (...) W przypadku gdyby przejęcie własności w zamian za odszkodowanie nie stanowiło czynności opodatkowanej VAT, wówczas organy władzy publicznej byłyby zainteresowane nabyciem rzeczy (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie, a nie dokonując zwykłej transakcji w zamian za wynagrodzenie, która podlegałaby opodatkowaniu VAT. Należy bowiem zaznaczyć, że organowi władzy nie przysługuje najczęściej w takich wypadkach prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym ustawodawca zrównał takie szczególne sytuacje z przypadkami dostawy towarów w zamian za wynagrodzenie". Przyjęcie zatem, że odpłatne przeniesienie prawa własności sieci wodociągowej w przedmiotowej sprawie nie podlega opodatkowaniu VAT, sprawiłoby, z jednej strony, że pozwana Gmina w sposób nieuzasadniony znalazłaby się w korzystniejszej sytuacji niż potencjalny nabywca, który w drodze umowy kupna-sprzedaży musiałby uiścić cenę towaru na którą składa się zarówno kwota netto, jak i kwota podatku VAT.

Natomiast z drugiej strony spowodowałoby, że Wnioskodawca znalazłby się w sytuacji gorszej niż inne podmioty, ponieważ zmuszony byłby uiścić podatek VAT od uzyskanej kwoty netto, zmniejszając w ten sposób realną wartość uzyskanej za sieć należności. Brak opodatkowania VAT w tym przypadku stanowiłby zatem o nierównym traktowaniu podmiotów gospodarczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przy czym, dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.).

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), przez "obiekt budowlany" należy rozumieć:

Przez "budowlę" - w myśl art. 3 pkt 3 ww. ustawy - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak m.in. przepusty, sieci techniczne, budowle ziemne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, sieci uzbrojenia terenu oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast, Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) stanowiąca usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych grupuje "Obiekty budowlane" w dwóch sekcjach "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". PKOB nie klasyfikuje obiektów małej architektury. Za obiekty inżynierii lądowej i wodnej według PKOB uważane są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki. Sekcja "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej", obejmuje m.in. rurociągi sieci rozdzielczej wody (PKOB 2222).

Powyższe wskazuje, iż zarówno "obiekty inżynierii lądowej i wodnej", o których mowa w PKOB oraz "budowle" wymienione w ustawie - Prawo budowlane spełniają definicje obiektów budowlanych niebędących budynkami. Tym samym, sieć wodociągową niebędącą budynkami, należy uznać za budowle.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, wybudował sieć wodociągową i odliczył podatek VAT od wydatków poniesionych na zakup materiałów i usług niezbędnych do jej wybudowania. Ww. podatek naliczony został Wnioskodawcy zwrócony przez Urząd Skarbowy. Następnie Zainteresowany dokonał czynności odpłatnego przekazania wybudowanej przez niego sieci Gminie, na mocy wyroku sądowego wydanego w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r., o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858). Z mocy wyroku sądowego, Wnioskodawca uzyskał za sieć należność, o której mowa w art. 31 ust. 3 ww. ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż sieć wodociągowa będąca przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, została przez niego wybudowana w drogach osiedlowych stanowiących jego własność. Przekazanie sieci Gminie nastąpiło z mocy wyroku sądowego, a zatem za datę przekazania sieci należy przyjąć dzień wydania w tej sprawie wyroku przez Sąd Okręgowy, Wydział Cywilny, sygn. akt X (...), co nastąpiło w dniu 28 października 2010 r.

Analizując powołane wyżej przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 2 pkt 6 ustawy należy stwierdzić, iż czynność odpłatnego przekazania sieci wodociągowej na rzecz Gminy spełnia definicję dostawy towarów.

Bowiem każde odpłatne zbycie towarów stanowi co do zasady dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego dostawa jest dokonywana, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem tej dostawy,

* dostawie towarów odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby dana dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dostawę towarów w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Artykuł 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858) stanowi, iż osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Przekazywane urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach (art. 31 ust. 2 ww. ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków).

W ust. 3 powołanego wyżej art. 31 postanowiono, iż należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem sprzedaży jest budowla - sieć wodociągowa, konieczne jest dokonanie oceny czy dostawa ta, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnieniem z podatku VAT objęta została, dostawa budynków, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Ponadto, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W złożonym wniosku Zainteresowany wskazał, iż w przedmiotowej sprawie - zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy - zwolnienie od podatku nie ma zastosowania.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy wskazać należy, iż czynność polegająca na odpłatnym przekazaniu sieci wodociągowej na rzecz Gminy, na mocy wyroku sądowego, wydanego w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów, nie korzystająca ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Zatem czynność odpłatnego przekazania sieci wodociągowej podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem "wynagrodzenie", które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie jako świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, ponieważ podstawą opodatkowania jest świadczenie (wynagrodzenie) faktycznie otrzymane (należne), a nie wartość ustalana według kryteriów obiektywnych. Wynagrodzenie takie powinno pozostawać jednak w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści, a więc być ekwiwalentne wobec dostarczanego towaru lub świadczonej usługi.

Zatem na fakturze dokumentującej sprzedaż (odpłatne przekazanie) sieci wodociągowej podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług winna być określona zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż należność z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług generalnie wyrażana jest w formie ceny. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje terminu cena. Przedmiotową definicję zawiera art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), który stanowi, że cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Ceny towarów i usług, zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, uzgadniają strony zawierające umowę (...).

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, czy ustalona przez strony cena ma być kwotą "netto", czy "brutto".

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do art. 353¹ ustawy - Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Zatem, kwestia dotycząca ustalenia wysokości kwoty należnej, o której mowa w art. 31 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 Nr 123, poz. 858), z tytułu sprzedaży (odpłatnego przekazania) sieci wodociągowej Gminie, która po pomniejszeniu o kwotę należnego podatku stanowi podstawę opodatkowania (obrót) w myśl regulacji zawartych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego i nie może być przedmiotem indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydanej w oparciu o art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.