ILPP2/443-293/08-2/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2008 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 31 marzec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności eksportu - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności eksportu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) sprzedaje towary kontrahentom spoza Unii Europejskiej (bezpośredni eksport towarów). Odprawy celnej dokonuje za pośrednictwem działającej w jej imieniu i na jej rzecz agencji celnej. Pod koniec listopada 2007 r. Spółka wystawiła faktury VAT ze stawką 0%, obejmujące towary będące przedmiotem sprzedaży eksportowej. Towar został odebrany przez przewoźnika w dniu 30 listopada 2007 r., natomiast zgłoszenie celne zostało dokonane w dniu 1 grudnia 2007 r. i w tym samym dniu towar opuścił terytorium UE.

Agencja celna dokonując zgłoszenia celnego otrzymała od urzędnika przyjmującego zgłoszenie celne jedynie zestawienie faktur z pozycjami towarowymi zestawu dla SAD. Na zestawieniu nie ma żadnych podpisów oraz pieczęci urzędu.

Z uwagi na zbliżający się termin składania deklaracji za miesiąc grudzień 2007 r. i nie otrzymania potwierdzenia wywozu ww. towarów poza terytorium UE, w dniu 18 stycznia 2008 r. Spółka, za pośrednictwem agencji celnej, wystąpiła do naczelnika urzędu celnego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wywóz towarów, poza obszar celny Wspólnoty, objętych zgłoszeniem celnym z dnia 1 grudnia 2007 r.

W dniu 23 stycznia 2008 r. naczelnik urzędu celnego wydał zaświadczenie, w którym potwierdził wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty, zgodnie z ww. zgłoszeniem celnym JDA SAD z dnia 1 grudnia 2007 r. oraz potwierdzeniem z dnia 16 grudnia 2007 r. Tym samym, w dniu 23 stycznia 2008 r. agencja celna otrzymała to zaświadczenie jednocześnie powiadamiając o tym Spółkę za pośrednictwem faksu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W deklaracji za jaki miesiąc Wnioskodawca mógł rozliczyć sprzedaż eksportową stosując stawkę 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniała sprzedaż eksportowa mogła zostać rozliczona z zastosowaniem stawki 0% w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2007 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jedną z czynności opodatkowanych jest eksport towarów. Obowiązek podatkowy w eksporcie towarów powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Z przedstawionego stanu faktycznego niewątpliwie wynika, że obowiązek podatkowy powstał w miesiącu grudniu 2007 r. Potwierdzenie wywozu towarów zostało bowiem wystawione w dniu 16 grudnia 2007 r. (moment powstania obowiązku podatkowego). Natomiast otrzymanie przez agencję celną zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty (ze wskazaniem na numer zgłoszenia oraz numer pierwotnego potwierdzenia), o którym zawiadomiła Zainteresowanego przed złożeniem przez niego deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2007 r., spełnia warunki do zastosowania stawki 0%, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy.

W przypadku, gdy agencja celna podejmuje działania w imieniu i na rzecz podatnika wszelkie konsekwencje związane z otrzymaniem przezeń stosownych dokumentów będą bezpośrednio skutkować wobec Spółki, a w konsekwencji także na realizację uprawnienia do zastosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty (art. 19 ust. 6 ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki 0% podatku przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określonego w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Przy zastosowaniu stawki 0% istotne jest posiadanie dokumentu z takim potwierdzeniem. Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

W związku z powyższym dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy odwołać się do przepisów celnych. Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej powstał obowiązek bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, w tym przypadku rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z dnia 19 października 1992 r. z późn. zm.) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L. 253 z dnia 11 października 1993 r. z późn. zm.). Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej (...).

W myśl art. 161 ust. 5 ww. rozporządzenia zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego.

Na podstawie art. 205 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną lub ich powrotnego wywozu, zgodnie z art. 182 ust. 3 Kodeksu Celnego, jest jednolity dokument administracyjny.

Stosownie do art. 792 ww. rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego (czyli dokumentu SAD), to należy wykorzystać egzemplarze 1, 2, i 3. Urząd celny, w którym zostało złożone zgłoszenie wywozowe (urząd celny wywozu), opatruje pieczęcią pole A i w zależności od przypadku, wypełnia pole D. W przypadku udzielenia zwolnienia towarów zachowuje kartę 1 SAD, przesyła kartę 2 SAD do urzędu statystycznego państwa członkowskiego urzędu celnego wywozu i zwraca kartę 3 SAD osobie zainteresowanej. Na podstawie art. 793 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, karta 3 jednolitego dokumentu administracyjnego, jak również towary zwolnione do wywozu, przedstawiane są w urzędzie celnym wyprowadzenia. W myśl art. 793 ust. 2 pkt 3, rozporządzenia urzędem celnym wyprowadzenia w przypadku transportu drogowego jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Do obowiązków urzędu celnego wyprowadzenia należy, zgodnie z ust. 3 ww. art. 793 rozporządzenia upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzorowanie i potwierdzenie ich fizycznego wyjścia przez poświadczenie odwrotnej strony karty 3. Poświadczenie stanowi pieczęć z nazwą urzędu i datą.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż dokumentem stanowiącym dowód dokonania eksportu towarów jest potwierdzona przez graniczny urząd celny Wspólnoty karta nr 3 jednolitego dokumentu administracyjnego.

W sytuacji nieposiadania przez podatnika karty 3 dokumentu SAD może on wystąpić z wnioskiem do organu celnego, który na podstawie posiadanych dokumentów oraz zapisów ewidencyjnych wyda dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokument ten może zastąpić brakującą kartę SAD-u, albowiem jak wynika z przepisów art. 194 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy - Ordynacja podatkowa dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Dotyczy to również dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki (na przykład funkcjonariusza celnego) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów są uprawnione do ich wydawania. Kwestia wydawania zaświadczeń przez urzędy celne potwierdzające objęcie towaru procedurą wywozu od 1 maja 2004 r. została uregulowana w przepisie art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo Celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 z późn. zm.). Zgodnie z powyższym przepisem, do wydawania zaświadczeń odpowiednio stosuje się przepisy działu VIIIa ustawy - Ordynacja podatkowa. W myśl art. 306a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, organ wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli: urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa lub osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania (art. 306a § 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Tak więc zaświadczenie wydane przez urząd celny potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty będzie dokumentem spełniającym warunki określone w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy dokument będzie stanowił podstawę do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu sprzedaży eksportowej.

Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, zaświadczenie potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty zostało przez naczelnika urzędu celnego wystawione z datą 23 stycznia 2008 r. i z tą datą odebrane przez agencję celną. O fakcie posiadania zaświadczenia Wnioskodawca został poinformowany również tego samego dnia - faksem.

Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stało się częścią jednego, wspólnotowego obszaru celnego. Konsekwencją tego jest wcielenie w życie zasady, zgodnie z którą polskie podmioty dokonujące obrotu towarowego z państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej zobowiązane są do bezpośredniego stosowania przepisów rozporządzenia Rady EWG nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zaś w zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe należy stosować przepisy ustawy - Prawo celne. Zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92, każda osoba ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego ją przed organami celnymi celem spełnienia wszelkich czynności i formalności przewidzianych przepisami prawa celnego. Zaś w myśl ust. 2 ww. artykułu przedstawicielstwo może być bezpośrednie - w tym przypadku przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie - w tym przypadku przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby. Na podstawie art. 75 ustawy - Prawo Celne, przedstawicielem, z zastrzeżeniem art. 78, może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. W szczególności przedstawicielem może być agencja celna, spedytor, przewoźnik. Zgodnie zaś ze wspomnianym art. 78 ww. ustawy zgłoszenia celnego jako przedstawiciel bezpośredni osoby zainteresowanej może dokonać wyłącznie osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jeżeli jest agentem celnym lub jeżeli w jej imieniu czynności przed organem celnym dokonuje upoważniony pracownik wpisany na listę agentów celnych. Na podstawie art. 77 Prawa Celnego przedstawiciel może udzielić dalszego upoważnienia do wykonania określonych czynności, za zgodą osoby udzielającej upoważnienia.

Otrzymanie dokumentu celnego oraz towaru przez agencję celną działającą na podstawie pełnomocnictwa bezpośredniego z określonym upoważnieniem do odbioru dokumentów celnych oraz towarów podatnika jest równoznaczne z otrzymaniem tego dokumentu i towaru przez podatnika.

Powyższa teza wynika z definicji i roli samego pełnomocnictwa, które w rozumieniu przepisów prawa cywilnego jest jednostronnym oświadczeniem osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Innymi słowy, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W związku z powyższym, otrzymanie przez agencję celną zaświadczenia naczelnika urzędu celnego w dniu 23 stycznia 2008 r., a więc przed złożeniem deklaracji VAT-7 za grudzień 2007 r., upoważnia Spółkę do opodatkowania przedmiotowej dostawy stawką 0% za ten okres.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.