ILPP2/443-292/09-5/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 14 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 14 maja 2009 r.) o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka działająca w branży farmaceutycznej, zajmująca się obrotem farmaceutykami oraz Wnioskodawca - osoba fizyczna, w celu rozszerzenia zakresu swojej działalności zamierzają założyć konsorcjum.

Celem utworzenia konsorcjum jest połączenie potencjałów obu podmiotów w celu rozszerzenia ich działalności o współpracę z podmiotami zagranicznymi z terytorium Unii Europejskiej w zakresie handlu równoległego specjalistycznymi środkami farmaceutycznymi. Konsorcjum powstanie w oparciu o umowę cywilnoprawną pomiędzy podmiotami, w wyniku której nie powstanie żaden nowy podmiot. Zamiarem obu przedsiębiorstw jest utrzymywanie współpracy w ramach konsorcjum przez czas nieokreślony.

Spółka jest hurtownią farmaceutyczną, posiada licencję na obrót farmaceutykami, prowadzi działalność w zakresie importu i eksportu leków i środków farmaceutycznych. W zakresie tej działalności posiada właściwą wiedzę i kontakty handlowe z zagranicą. W utworzonym konsorcjum Spółka będzie pełnić funkcje lidera. Do jego funkcji w ramach struktury będzie należeć: reprezentowanie konsorcjum wobec osób trzecich, nawiązywanie kontaktów handlowych oraz wykonywanie czynności związanych z głównym celem konsorcjum, czyli obrotem farmaceutykami. Do jego zadań będzie należeć inicjowanie kontraktów realizowanych przez konsorcjum. Na Spółkę będą wystawiane faktury od dostawców oraz będzie ona odpowiedzialna za wystawianie faktur na odbiorców.

Drugi z członków konsorcjum, tj. Wnioskodawca, prowadzi działalność w zakresie najmu nieruchomości i nie posiada licencji na obrót farmaceutykami. W ramach konsorcjum, Zainteresowany będzie pełnić funkcje związane z zapewnieniem zaplecza logistycznego i finansowo-organizacyjnego, związanego z bieżącą obsługą realizowanych transakcji.

Uczestnicy konsorcjum założą wspólnie konsorcjalny rachunek bankowy "escrow".

Wnioskodawca w ramach swojej funkcji będzie zapewniać konsorcjum środki finansowe na zakup towarów, poprzez dokonywanie przelewu środków na konsorcjalny rachunek "escrow". Na ten rachunek będą również przekazywane środki przez kontrahentów za zakupione przez nich towary; z rachunku tego członkowie konsorcjum, Spółka i Zainteresowany, będą dokonywać także - po wspólnej akceptacji - płatności na rzecz wierzycieli konsorcjalnych. Strony ustaliły, że w przypadku uzyskania przez Spółkę zwrotu podatku VAT naliczonego na odrębne konto Spółki, będzie on zobowiązany do przekazania powyższej kwoty na wspólny rachunek "escrow".

W ramach konsorcjum oba przedsiębiorstwa, Spółka i Wnioskodawca, będą wykonywać czynności na rzecz funkcjonowania konsorcjum w postaci np. prowadzenia wzajemnych rozliczeń czy nawiązywania kontaktów handlowych.

Zysk netto z działalności konsorcjum, zgodnie z zapisami umowy konsorcjalnej, będzie dzielony po połowie. Kwoty należnego zysku na rzecz Wnioskodawcy i Spółki będą wypłacane z rachunku "escrow" na podstawie wystawionych przez każdy z podmiotów not księgowych.

Przebieg transakcji będzie wyglądać następująco: Wnioskodawca będzie przekazywać na rachunek konsorcjalny "escrow" środki finansowe na nabycie farmaceutyków, z którego to rachunku będzie następować - po wspólnej akceptacji obu członków konsorcjum - zapłata za nabyte przez Spółkę farmaceutyki. Po dokonaniu sprzedaży przez Spółkę nabytych uprzednio farmaceutyków oraz otrzymaniu płatności na konsorcjalny rachunek "escrow" wynikającej, z wystawionej na odbiorcę faktury, Spółka wystawi na Wnioskodawcę notę uznaniową dokumentującą przekazanie 50% nadwyżki uzyskanych na danej transakcji przychodów nad poniesionymi w związku z nią kosztami.

Obok zaangażowania w konsorcjum, zarówno Spółka jak i Wnioskodawca prowadzą odrębną działalność gospodarczą. W zakresie swoich działalności oba podmioty są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni. W ramach swojej działalności, Spółka i Wnioskodawca korzystają z prawa do odliczenia VAT naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słuszny jest pogląd Wnioskodawcy, że otrzymanie przez niego przychodów z działalności w ramach konsorcjum na podstawie noty uznaniowej nie spowoduje dla niego obowiązku korekty odliczania podatku VAT naliczonego w oparciu o tzw. "strukturę".

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Konsorcjum utworzone na mocy umowy cywilnoprawnej pomiędzy dwoma przedsiębiorstwami, z których jedno jest spółką kapitałową a drugie osobą fizyczną prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą, niebędące spółką cywilną, nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ żaden z obowiązujących przepisów nie daje podstawy do wyodrębnienia konsorcjum prawnie, organizacyjnie finansowo czy majątkowo. Podstawą rozliczeń pomiędzy podmiotami tworzącymi konsorcjum jest tylko kształtowany dowolnie odpowiedni zapis w umowie. Podatnikami VAT z tytułu wykonywanych czynności są konsorcjanci.

Rolą Wnioskodawcy w konsorcjum będzie głównie finansowanie jego działalności. Czynności te wykonywane na jego rzecz, będą stanowić wkład Wnioskodawcy w funkcjonowanie konsorcjum. Przekazanie środków pieniężnych w ramach konsorcjum na bankowy rachunek konsorcjalny, aby realizować cel, dla którego konsorcjum zostanie utworzone jest świadczeniem wewnętrznym. Świadczenie to nie wyczerpuje znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W opinii Wnioskodawcy, czynności te nie mieszczą się w definicji czynności opodatkowanych, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zatem nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Faktury w imieniu konsorcjum będzie wystawiać Spółka. Płatności z tytułu faktur będą wpływać na wspólny rachunek obu podmiotów. Ze względu na fakt, że faktury będą wystawiane na Spółkę ma ona prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Podatek zawarty w fakturach wystawionych na Spółkę nie przejdzie w żadnej formie na Wnioskodawcę, ponieważ brak jest podstaw do wystawiania przez niego faktur VAT na Spółkę w związku z czynnościami, które będą wykonywane w ramach konsorcjum. W tej sytuacji, przychód uzyskiwany przez Zainteresowanego na postawie noty księgowej także nie stanowi dla niego sprzedaży opodatkowanej.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uzyskiwane przez niego przychody z udziału w konsorcjum nie powinny powodować obowiązku ustalenia proporcji dla potrzeb odliczania VAT naliczonego, generowanego z pozostałej działalności gospodarczej. Zainteresowany podkreśla, że zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jeżeli w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo mu nie przysługuje. Przychody, które będą uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu udziału w konsorcjum nie są objęte tym przepisem, ponieważ nie podlegają regulacjom ustawy o VAT. Przychody te powinny być traktowane analogicznie do pożyczek udzielanych sobie wzajemnie przez podmioty na rynku w ramach obrotu nieprofesjonalnego. Odsetki od pożyczek udzielanych w ramach takiego obrotu także nie powodują obowiązku liczenia proporcji zgodnie z powyższym artykułem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz ze Spółką podpisał umowę konsorcjum w celu rozszerzenia zakresu swojej działalności.

Umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 351#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Poza obowiązkami nałożonymi przez ustawę o zamówieniach publicznych (np. konieczności ustanowienia pełnomocnika - art. 23 ust. 2, czy solidarnej odpowiedzialności art. 141), ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 (1) k.c., np.: zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach itp. Jak wskazano, celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową, zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane.

Jak wynika ze złożonego wniosku, wskazane powyżej rozwiązania zostały również przyjęte przez Wnioskodawcę. Pierwszy z członków konsorcjum posiada licencję na obrót farmaceutykami oraz kontakty handlowe za granicą i będzie pełnić, zgodnie z umową, funkcję lidera konsorcjum. Na lidera wystawiane będą faktury od dostawców oraz będzie on odpowiedzialny za wystawianie faktur dla odbiorców. Funkcją drugiego z członków konsorcjum - Wnioskodawcy, będzie zapewnienie konsorcjum zaplecza finansowo-organizacyjnego, związanego z bieżącą obsługą realizowanych transakcji, w szczególności, każdorazowo będzie on zapewniał konsorcjum środki finansowe na zakup towarów. Zgodnie z umową z każdej transakcji lider wystawi na Wnioskodawcę notę uznaniową dokumentującą przekazanie mu 50% nadwyżki uzyskanych przychodów ponad poniesione w związku z nią koszty.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż czynności które będą realizowane w ramach umowy konsorcjum, polegające na podziale zysku, nie mieszczą się w definicji dostawy towarów oraz świadczenia usług, a więc w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Oznacza to, iż zarówno przekazanie przez lidera, jak i otrzymanie przez członka konsorcjum - Wnioskodawcę części zysku nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem wzajemne rozliczenia między stronami umowy konsorcjum nie powinny być dokumentowane fakturą.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie do art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ten stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 8 ustawy).

W przypadku gdy proporcja, o której mowa wyżej, przekroczy 98%, podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, a jeżeli nie przekroczyła 2%, podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 90 ust. 10 ustawy).

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż zarówno proporcja ustalana wstępnie, na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego, jak i proporcja ustalana po zakończeniu roku podatkowego w celu korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W liczniku ustalanej proporcji uwzględnia się zatem roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 8 i ust. 9 ustawy, dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku proporcji uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika) oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Tak ustalony obrót - zgodnie z art. 90 ust. 5 i ust. 6 ustawy - pomniejsza się o wartość:

Zarówno licznik, jak i mianownik proporcji ustalany jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do wyliczenia. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Sprzedażą natomiast - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Reasumując, czynności które będą realizowane w ramach umowy konsorcjum polegające na podziale zysku, nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będą miały wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie będzie wywierać skutku prawnego dla drugiego członka konsorcjum, tj. Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodów i w zakresie opodatkowania pożyczki wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.