ILPP2/443-289/13-5/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) i 10 czerwca 2013 (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanych odsetek i prowizji od udzielonych pożyczek za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanych odsetek i prowizji od udzielonych pożyczek za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniach 22 kwietnia 2013 r. i 12 czerwca 2013 r. o dowód wpłaty oraz o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Posiadane oszczędności podatnik lokuje w lokaty bankowe, akcje spółek notowanych na GPW jednostki funduszy inwestycyjnych oraz polisy inwestycyjne.

Niezależnie od tego podatnik udziela pożyczek dwojakiego typu:

W odniesieniu do pożyczki opisanej w ust. 1 działania podatnika mają na celu dofinansowanie działalności spółki, której jest udziałowcem, co więcej jest to zdarzenia incydentalne.

W odniesieniu do pożyczek opisanych w pkt 2 Wnioskodawca wskazuje, iż działalność podatnika zorganizowana jest w ten sposób, iż zawarł on z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą umowę pośrednictwa finansowego, na podstawie której powierza pośrednikowi określone kwoty w celu udzielania w jego imieniu osobom fizycznym wybranym przez pośrednika pożyczek. Wyboru osoby pożyczkodawcy i okresu kredytowania dokonuje pośrednik. Z tytułu udzielenia pożyczek podatnik otrzymuje prowizję i oprocentowanie, których stawki określone są w umowie pośrednictwa. Stroną umowy pożyczki jest każdorazowo podatnik reprezentowany przez pośrednika na podstawie ogólnego pełnomocnictwa udzielonego przez podatnika przy zawieraniu umowy pośrednictwa.

W przypadku braku spłaty pożyczki w terminie ustalonym w umowie pożyczki i po spełnieniu się warunków wypowiedzenia pożyczki przez pożyczkodawcę, po upływie dwóch miesięcy od wypowiedzenia pożyczki przez pożyczkodawcę, pośrednik zobowiązany jest do zwrotu pożyczkodawcy całej kwoty pożyczki wraz z należnymi odsetkami. Warunkiem takiej spłaty jest wyłącznie cesja na pośrednika praw i obowiązków z umowy pożyczki zawartej z osobą fizyczną.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż:

Jeśli prowizja i odsetki zostaną już zapisane na rachunku rozliczeniowym Wnioskodawcy u pośrednika, to jeśli Wnioskodawca nie złoży dyspozycji fizycznego przekazania mu środków, to kwoty te są wykorzystywane przez pośrednika w celu dalszego udzielania pożyczek w imieniu Wnioskodawcy.

W zakresie transakcji opisanej w pkt 1 w stanie faktyczny (pożyczka dla Spółki, której udziałowcem jest Wnioskodawca) Wnioskodawca otrzymuje wyłącznie odsetki od pożyczkobiorcy, a więc od jednego podmiotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody podatnika z tytułu odsetek i prowizji od pożyczek opisanych w stanie faktycznym znajdują się w zakresie zastosowania ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie nie dotyczy zwolnień wynikających z art. 113 ust. 1 i art. 43 ust. 1 pkt 39) ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, w obu stanach prawnych przychody podatnika z tytułu odsetek i prowizji od pożyczek opisanych w stanie faktycznym nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

UZASADNIENIE stanowiska podatnika:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalna oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od pierwszego kwietnia 2013 r. definicja działalności gospodarczej ulegnie zmianie i będzie ona brzmieć: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla oceny, czy prowizje i odsetki od pożyczek będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT konieczna jest więc odpowiedź, czy ich udzielanie spełnia przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu powołanej powyżej definicji (w obu brzmieniach - zarówno obowiązującym przed jak i po 1 kwietnia 2013 r.).

W ocenie Wnioskodawcy, dokonując opisanych w stanie faktycznym czynności działa w sferze prywatnej i zarządza swoim majątkiem prywatnym. Nie można więc jego działaniom przypisać cech działalności producenta, handlowca lub usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód. Jeśli natomiast czynność podmiotu wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to z tytułu wykonania takiej czynności nie może być on uznany za podatnika VAT bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz opisany stan faktyczny należy ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, iż udzielanie pożyczek opisanych w stanie faktycznym znajdować się będzie poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.

Natomiast z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepis artykułu 15 ust. 2 ustaw otrzymał brzmienie: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zmiany wprowadzone w treści art. 15 ust. 2 ustawy w sposób ściślejszy odwzorowują pojęcie podatnika i działalności gospodarczej, przyjęte na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE. Należy wskazać, że nowe brzmienie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jednoznacznie wskazuje, że nie jest realizowana opcja uznania za podatnika każdego, kto dokonuje określonych transakcji związanych z działalnością gospodarczą w sposób okazjonalny. W konsekwencji zawężenia definicji działalności gospodarczej nastąpi pewne ograniczenie kręgu podmiotów będących podatnikami. Wprowadzana zmiana nie oznacza jednak, że nie jest objęty podatkiem od towarów i usług podmiot, który prowadząc działalność gospodarczą wykona np. tylko jedną transakcję.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzeniem w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług. W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek, obrotem w rozumieniu ww. art. 29 ust. 1 ustawy, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął - czyli odsetki, które stały się wymagalne) oraz dodatkowe odsetki stanowiące wynagrodzenie za udzielenie pożyczki.

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek i prowizji, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, iż skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Artykuł 29 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej niejednokrotnie podkreślał w swoim orzecznictwie, iż podstawę opodatkowania świadczenia usług powinna stanowić wyłącznie wartość świadczenia należnego usługodawcy w zamian za świadczoną usługę, a nie całkowita kwota otrzymana/należna od kontrahenta w związku ze świadczeniem usługi. W tym świetle, nie podlega doliczeniu do podstawy opodatkowania zwrot kwoty kapitału udostępnionego kredytobiorcy w ramach świadczenia usług udzielenia kredytów.

W konsekwencji, na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług w zakresie udostępniania kapitału innym podmiotom jest dla usługodawcy jedynie ta część kwoty należnej od nabywcy usługi, która stanowi nadwyżkę ponad wartość udostępnionego usługobiorcy kapitału, natomiast forma tego wynagrodzenia może być dowolna, w szczególności może ono przybrać postać odsetek lub prowizji.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Posiadane oszczędności podatnik lokuje w lokaty bankowe, akcje spółek notowanych na GPW jednostki funduszy inwestycyjnych oraz polisy inwestycyjne.

Niezależnie od tego podatnik udziela pożyczek dwojakiego typu:

W odniesieniu do pożyczki opisanej w pkt 1 działania podatnika mają na celu dofinansowanie działalności spółki, której jest udziałowcem, co więcej jest to zdarzenia incydentalne.

W odniesieniu do pożyczek opisanych w pkt 2 Wnioskodawca wskazuje, iż działalność podatnika zorganizowana jest w ten sposób, iż zawarł on z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą umowę pośrednictwa finansowego, na podstawie której powierza pośrednikowi określone kwoty w celu udzielania w jego imieniu osobom fizycznym wybranym przez pośrednika pożyczek. Wyboru osoby pożyczkodawcy i okresu kredytowania dokonuje pośrednik. Z tytułu udzielenia pożyczek podatnik otrzymuje prowizję i oprocentowanie, których stawki określone są w umowie pośrednictwa. Stroną umowy pożyczki jest każdorazowo podatnik reprezentowany przez pośrednika na podstawie ogólnego pełnomocnictwa udzielonego przez podatnika przy zawieraniu umowy pośrednictwa. W przypadku braku spłaty pożyczki

w terminie ustalonym w umowie pożyczki i po spełnieniu się warunków wypowiedzenia pożyczki przez pożyczkodawcę, po upływie dwóch miesięcy od wypowiedzenia pożyczki przez pożyczkodawcę, pośrednik zobowiązany jest do zwrotu pożyczkodawcy całej kwoty pożyczki wraz z należnymi odsetkami. Warunkiem takiej spłaty jest wyłącznie cesja na pośrednika praw i obowiązków z umowy pożyczki zawartej z osobą fizyczną.

Z tytułu każdej udzielonej w ramach transakcji opisanych w pkt 2 stanu faktycznego pożyczki, Wnioskodawca otrzymuje jednorazową prowizję i odsetki uwzględniane w ratach spłaty pożyczek. Ilość rat jest uzależniona od każdej konkretnej umowy pożyczki (miesięcznie od każdego pożyczkobiorcy powinna wpływać jedna rata, natomiast zdarza się, że pożyczkobiorcy opóźniają się ze spłatami, wtedy rozliczenia następują rzadziej). Wpłaty od pożyczkodawców zapisywane są na koncie rozrachunkowym Wnioskodawcy u pośrednika (fizycznie środki znajdują się w dyspozycji pośrednika) i jeśli Wnioskodawca nie wyda dyspozycji fizycznego przelania ich na swoje konto bankowe są przeznaczane na udzielanie kolejnych pożyczek. Zapisy na koncie rozrachunkowym Wnioskodawcy następują kilkadziesiąt razy w miesiącu

- stosownie tego, jak spłaty rat wpływają do pośrednika. W miesiącu następuje ok. 30 wpłat (tylu średnio Wnioskodawca ma pożyczkobiorców). Od października 2012 r. do maja 2013 r. było łącznie 245 zapisów rozliczeniowych na konto rozrachunkowe Wnioskodawcy. Fizyczny przelew środków na konto Wnioskodawcy ma miejsce wyłącznie w przypadku, gdy Wnioskodawca wyda taką dyspozycję.

W przypadku pożyczek udzielanych spółce z o.o., w której Wnioskodawca jest wspólnikiem (transakcje opisane pkt 1 w stanie faktycznym), umowa nie przewiduje prowizji a odsetki spłacane są w następujący sposób: za rok 2012 według uznania pożyczkobiorcy do 5 dnia roboczego 2013 r. albo do 5 stycznia 2014 r., ale wtedy od dnia 1 stycznia 2013 r. odsetki należne za rok 2012 podlegają kapitalizacji; za rok 2013 do 5 dnia roboczego 2014 r.; za następne lata w terminach spłaty rat pożyczki, tj. raz na kwartał.

W zakresie transakcji opisanych w pkt 2 w stanie faktycznym jest to uzależnione od liczby aktualnie trwających umów pożyczek (20 - 30 jednocześnie). Każdy pożyczkobiorca wpłaca prowizję i raty na rachunek pośrednika, z którym Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa lub gotówką w jego biurze. Kwoty te są następnie księgowane na rachunku rozliczeniowym Wnioskodawcy. W przypadku otrzymania takiej dyspozycji od Wnioskodawcy pośrednik przekazuje środki fizycznie na rachunek bankowy Wnioskodawcy (a więc technicznie przelewów na rzecz Wnioskodawcy dokonuje jeden podmiot - pośrednik). W sytuacji braku spłaty pożyczki przez pożyczkobiorcę pozostałe do spłaty raty pożyczki wraz z oprocentowaniem zwraca Wnioskodawcy pośrednik, który w zamian otrzymuje cesję praw Wnioskodawcy z umowy pożyczki i dochodzi jej spłaty od pożyczkobiorcy. Jeśli prowizja i odsetki zostaną już zapisane na rachunku rozliczeniowym Wnioskodawcy u pośrednika, to jeśli Wnioskodawca nie złoży dyspozycji fizycznego przekazania mu środków, to kwoty te są wykorzystywane przez pośrednika w celu dalszego udzielania pożyczek w imieniu Wnioskodawcy.

W zakresie transakcji opisanej w pkt 1 w stanie faktyczny Wnioskodawca otrzymuje wyłącznie odsetki od pożyczkobiorcy, a więc od jednego podmiotu.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w świetle definicji zawartej w cyt. art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą z tytułu udzielania pożyczek. Wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. W przedmiotowej sprawie działania Wnioskodawcy, jak wynika z wniosku, charakteryzują się systematycznością, stałością i zorganizowaniem, gdyż Zainteresowany ma udzielonych z udziałem pośrednika około 20-30 pożyczek, z tytułu których otrzymuje jednorazową prowizję oraz odsetki uwzględniane w ratach spłaty pożyczki, ponadto umożliwia aby wypracowany kapitał mógł być dalej inwestowany. Wnioskodawca udziela również pożyczki spółce z o.o., w której jest wspólnikiem. Również w przypadku tej pożyczki otrzymuje wynagrodzenie - odsetki - które jeśli nie zostają wypłacone w terminie podlegają kapitalizacji. Istotnym jest również zorganizowanie (sposób) udzielania pożyczek z udziałem pośrednika.

Reasumując, udzielanie przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. W konsekwencji przychody Zainteresowanego z tytułu odsetek i prowizji od pożyczek udzielanych za pośrednictwem innego podmiotu osobom trzecim oraz jako wspólnika spółki z o.o. podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, informuje się, że kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięta odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.