ILPP2/443-281/14-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z 7 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresów rozliczania podatku VAT i składania deklaracji podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresów rozliczania podatku VAT i składania deklaracji podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina korzysta z możliwości składania deklaracji dla podatku VAT za okresy kwartalne, czyli deklaracji VAT-7K. Gmina rozlicza podatek od towarów i usług na zasadach ogólnych, nigdy nie rozliczała się metodą kasową, przewidzianą dla małych podatników w art. 99 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po przekroczeniu wartości sprzedaży przekraczającej kwotę odpowiadająca równowartości 1.200.000 euro, o której mowa w art. 2 pkt 25 ustawy o VAT, Gmina na podstawie art. 99 ust. 5 ustawy o VAT powinna wrócić do rozliczeń za okresy miesięczne i składać deklarację VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy, jedynym zapisem w przepisach ustawy o VAT dotyczącym obligatoryjnej zmiany rozliczania podatku za okresy kwartalne jest zapis art. 99 ust. 5 ustawy o VAT, który stanowi wprost, że podatnicy, którzy utracili prawo do stosowania metody kasowej, składają deklaracje podatkowe za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło przekroczenie kwot powodujące utratę prawa do rozliczania się metodą kasową. Przepis art. 99 ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio. Zatem z uwagi na fakt, że Gmina nigdy nie rozliczała się metodą kasową, stoi ona na stanowisku, że w dalszym ciągu ma możliwość rozliczania podatku VAT za okresy kwartalne i składania deklaracji VAT-7K, a powyższy zapis nie ma zastosowania do podatników, którzy nie korzystają z metody kasowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Pod pojęciem małego podatnika - na mocy art. 2 pkt 25 ustawy - rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

#8210; przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika - wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy - mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

#8210; po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej "metodą kasową"; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina korzysta z możliwości składania deklaracji dla podatku VAT za okresy kwartalne, czyli deklaracji VAT-7K. Gmina rozlicza podatek od towarów i usług na zasadach ogólnych, nigdy nie rozliczała się metodą kasową, przewidzianą dla małych podatników.

Gmina ma wątpliwości, czy po przekroczeniu wartości sprzedaży przekraczającej kwotę odpowiadającą równowartości 1.200.000 euro, o której mowa w art. 2 pkt 25 ustawy, powinna wrócić do rozliczeń za okresy miesięczne i składać deklarację VAT-7.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Na mocy art. 99 ust. 5 ustawy, podatnicy, którzy utracili prawo do stosowania metody kasowej, składają deklaracje podatkowe za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło przekroczenie kwot powodujące utratę prawa do rozliczania się metodą kasową. Przepis ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.

Według art. 99 ust. 6 ustawy, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy zrezygnowali z prawa do rozliczania się metodą kasową.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

Stosownie do art. 103 ust. 2a ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał - w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka.

Według art. 103 ust. 2b ustawy, kwotę należnego zobowiązania podatkowego przyjmuje się za zerową, jeżeli w wyniku rozliczenia za dany kwartał, zobowiązanie takie nie wystąpi lub jeżeli z rozliczenia tego będzie wynikała kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1.

Na mocy art. 103 ust. 2c ustawy, w przypadku podatników, u których w poprzednim kwartale należne zobowiązanie podatkowe było zerowe w rozumieniu ust. 2b, nie powstaje obowiązek wpłacania zaliczek na podatek. Podatnik może wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który jest wpłacana zaliczka na podatek.

Zgodnie z art. 103 ust. 2d ustawy, przepisy ust. 2a-2c stosuje się odpowiednio do podatników:

Podatnicy, o których mowa w ust. 2a-2e, mogą wpłacać zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. Zawiadomienie należy złożyć najpóźniej z chwilą wpłaty zaliczki za pierwszy miesiąc pierwszego kwartału, od którego zaliczki będą ustalane w wysokości określonej w zdaniu pierwszym, jednak nie później niż z upływem terminu do jej zapłaty. Podatnik może zrezygnować z metody obliczania zaliczek, o której mowa w ust. 2f, nie wcześniej niż po upływie dwóch kwartałów. Za rezygnację z tej metody obliczania wysokości zaliczek uznaje się wpłacenie zaliczki za pierwszy miesiąc kwartału w wysokości obliczonej zgodnie z ust. 2a (art. 103 ust. 2f i ust. 2g ustawy).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 394), określa m.in. wzory:

* deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;

* deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;

* deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7D), o której mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Ww. rozporządzenia zawiera również objaśnienia do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Jak wynika z załącznika nr 4 do ww. rozporządzenia, ilekroć w objaśnieniach jest mowa o okresie rozliczeniowym, należy przez to rozumieć: w przypadku deklaracji VAT-7 - miesiąc; w przypadku deklaracji VAT-7K i VAT-7D - kwartał. Deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 składają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. Z kolei, deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7K składają mali podatnicy, o których mowa w art. 2 pkt 25 ustawy, rozliczający podatek za okresy kwartalne, zgodnie z art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, niemający obowiązku płacenia zaliczek na podatek za okresy miesięczne. Natomiast, deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7D składają podatnicy inni niż mali, rozliczający podatek za okresy kwartalne, zgodnie z art. 99 ust. 3 ustawy oraz podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego przekroczą kwoty, o których mowa w art. 2 pkt 25 ustawy.

Mając na względzie powyższe należy wyjaśnić, że istnieją dwie grupy podatników VAT, którzy mają możliwość kwartalnego rozliczania się z tego podatku poprzez deklarację VAT-7K. Są to:

* mali podatnicy, którzy wybrali tzw. metodę kasową rozliczania podatku VAT (tekst jedn.: uzależnili moment rozliczania podatku VAT od uregulowania płatności);

* mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, ale chcą rozliczać się z podatku VAT za okresy kwartalne.

Wskazać należy, że po przekroczeniu wartości sprzedaży przekraczającej kwotę odpowiadająca równowartości 1.200.000 euro, o której mowa w art. 2 pkt 25 ustawy Gmina przestanie spełniać warunki określone w ustawie i utraci status małego podatnika w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 25 ustawy. Tym samym, Gmina utraci możliwość kwartalnego rozliczania się z podatku od towarów i usług poprzez składanie deklaracji VAT-7K.

Zatem Gmina, nie posiadając statusu małego podatnika z uwagi na to, że wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) przekroczy wyrażoną w złotych kwotę odpowiadającą równowartości 1.200.000 euro, może dokonać wyboru kwartalnego rozliczenia podatku od towarów i usług i rozliczać ten podatek poprzez składanie deklaracji VAT-7D.

Jednak należy zauważyć, że wybór kwartalnego składania deklaracji (VAT-7D) przez Gminę niebędącą małym podatnikiem wiąże się z dodatkowymi obowiązkami, które ustawodawca nakłada na podatników w przepisach art. 103 ustawy.

Reasumując, stanowisko Gminy, zgodnie z którym w dalszym ciągu będzie miała ona możliwość rozliczania podatku VAT za okresy kwartalne i składania deklaracji VAT-7K, a powyższy zapis nie ma zastosowania do podatników, którzy nie korzystają z metody kasowej należało uznać za nieprawidłowe. Bowiem, Gmina - po przekroczeniu wartości obrotu, o której mowa w art. 2 pkt 25 ustawy - może w dalszym ciągu rozliczać podatek VAT za okresy kwartalne, jednakże utraci w tym momencie status małego podatnika i możliwość składania deklaracji VAT-7K, a właściwym formularzem stanie się deklaracja VAT-7D.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.