ILPP2/443-280/10-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2010 r. (data wpływu 25 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z usługami świadczonymi na podstawie zawartego porozumienia - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z usługami świadczonymi na podstawie zawartego porozumienia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 kwietnia 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz wskazanie zakresu wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca zamierza zawrzeć "Porozumienie o współpracy" z instytucją bankową, której nie jest pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o prace lub o innym charakterze. Przedmiotem Porozumienia jest pozyskiwanie dla banku nowych klientów i wyszukiwanie potencjalnych klientów, informowanie potencjalnych klientów o ofercie banku oraz przekazywanie potencjalnym klientom, danych umożliwiających nawiązanie kontaktu z przedstawicielami banku. Jako Partner banku, Zainteresowany ma prawo do otrzymywania od banku informacji, niezbędnych do spełnienia świadczenia oraz otrzymania wynagrodzenia ustalanego w następujący sposób.

Bank wypłaci Partnerowi za każdą relację biznesową, którą nawiązał w wyniku działalności Partnera w pierwszym roku współpracy, w okresach półrocznych, całkowite wynagrodzenie wynoszące 0,5% od wartości całkowitych aktywów każdorazowo wnoszonych i plasowanych na rachunku w banku przez potencjalnego klienta, w następujący sposób:

* pierwszą połowę ww. wynagrodzenia po upływie 6 miesięcy licząc od dnia, w którym nastąpiło wniesienie aktywów do banku oraz

* drugą połowę ww. wynagrodzenia po upływie 12 miesięcy licząc od dnia, w którym nastąpiło wniesienie aktywów do banku.

Relacje biznesowe, które łączą się ze zdeponowaniem przez potencjalnego klienta aktywów o wartości poniżej 500.000,00 PLN lub ich równowartości, nie będą brane pod uwagę w obliczaniu wynagrodzenia.

Wynagrodzenie zostanie wpłacone na rachunek bankowy Partnera otwarty w banku. Partnerowi nie przysługuje prawo do innego wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług, w tym zwrotu kosztów i wydatków.

Zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu i obowiązującymi w Polsce regulacjami dotyczącymi tajemnicy bankowej, bank nie jest upoważniony do przekazywania Partnerowi informacji dotyczących potencjalnych klientów lub ich aktywów. Partner może jednak uzyskać, na własny koszt, od audytorów zewnętrznych banku, weryfikacje poprawności obliczenia swojego wynagrodzenia. Wszelkie spory wynikłe w związku z obliczeniem wysokości wynagrodzenia zostaną ostatecznie rozstrzygnięte przez zewnętrznych audytorów banku, przy czym ci ostatni nie mogą ujawniać informacji, które stanowiłyby naruszenie tajemnicy bankowej. Ważne dla ustalenia stanu faktycznego jest też określenie odpowiedzialności Partnera. Zgodnie z warunkami Porozumienia, odpowiedzialność Partnera jest następująca: "Partner naprawi w pełnej wysokości wszelkie szkody, poniesione przez bank w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania przez Partnera jakichkolwiek obowiązków wynikających z niniejszego Porozumienia. w szczególności Partner zwróci bankowi wszelkie koszty i wydatki poniesione przez bank, wynikające z roszczeń osób trzecich wobec banku, mających swe źródło lub związanych z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez Partnera obowiązków wynikających z niniejszego Porozumienia".

Przedmiotowe Porozumienie nie zawiera innego zakresu odpowiedzialności Partnera i zobowiązuje go do wykonywania świadczeń określonych w Porozumieniu z zachowaniem należytej staranności, zgodnie z przepisami prawa i najlepszymi standardami obowiązującymi w przypadku tego typu umów, a w szczególności Partner zobowiązuje się do zachowania poufności informacji jakie zostały mu udostępnione w ramach realizacji Porozumienia.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż Porozumienie o współpracy będzie miało charakter umowy zlecenia. Czynności wykonywane w ramach "Porozumienia o współpracy" spełniają łącznie następujące warunki:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług wymienionych w przedstawionym "Porozumieniu o współpracy" nie podlega podatkowi od towarów i usług, a tym samym nie mieści się w definicji podatnika określonego w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Uzasadnienie tego stanowiska zawiera treść art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, zgodnie z którym za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny między zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Pierwsza przesłanka w przedmiotowej sprawie jest spełniona, gdyż przychody z tytułu wykonywania czynności na podstawie wymienionego Porozumienia są zaliczane do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. z treści Porozumienia wynika normatywny warunek, określający odpowiedzialność zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Realizując Porozumienie Partner:

Interpretując treść art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT Wnioskodawca uważa, że aby przepis ten miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie, wystarczy jakakolwiek odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, czyli banku, wobec osób trzecich (niekoniecznie dotyczącą tych czynności i ich skutków). Tak wiec przedstawione Porozumienie nie ma cech samodzielnej działalności świadczonej przez Partnera i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych nie tylko w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), ale także w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Trzeba przyjąć, że działalnością gospodarczą jest tylko aktywność wykonywana w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie tych czynności.

Według art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Powołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują, że aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, muszą być spełnione następujące przesłanki: związanie wykonującego czynności ze zlecającym ich wykonanie prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny, pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. w przypadku, gdy wykonawcę będą łączyć z nabywcą, więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności oraz będzie korzystał wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji lub infrastruktury podmiotu na rzecz, którego usługa jest świadczona, a odpowiedzialność za tę czynność w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający, wówczas otrzymane wynagrodzenie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zamierza zawrzeć "Porozumienie o współpracy" z instytucją bankową, której nie jest pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o prace lub o innym charakterze. Przedmiotem Porozumienia jest pozyskiwanie dla banku nowych klientów i wyszukiwanie potencjalnych klientów, informowanie potencjalnych klientów o ofercie banku oraz przekazywanie potencjalnym klientom, danych umożliwiających nawiązanie kontaktu z przedstawicielami banku. Bank wypłaci Partnerowi za każdą relację biznesową, którą nawiązał w wyniku działalności Partnera w pierwszym roku współpracy, w okresach półrocznych, całkowite wynagrodzenie wynoszące 0,5% od wartości całkowitych aktywów każdorazowo wnoszonych i plasowanych na rachunku w banku przez potencjalnego klienta. Partnerowi nie przysługuje prawo do innego wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług, w tym zwrotu kosztów i wydatków. Zgodnie z warunkami Porozumienia, odpowiedzialność Partnera jest następująca: "Partner naprawi w pełnej wysokości wszelkie szkody, poniesione przez bank w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania przez Partnera jakichkolwiek obowiązków wynikających z niniejszego Porozumienia. w szczególności Partner zwróci bankowi wszelkie koszty i wydatki poniesione przez bank, wynikające z roszczeń osób trzecich wobec banku, mających swe źródło lub związanych z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez Partnera obowiązków wynikających z niniejszego Porozumienia". Przedmiotowe Porozumienie nie zawiera innego zakresu odpowiedzialności Partnera i zobowiązuje go do wykonywania świadczeń określonych w Porozumieniu z zachowaniem należytej staranności, zgodnie z przepisami prawa i najlepszymi standardami obowiązującymi w przypadku tego typu umów, a w szczególności Partner zobowiązuje się do zachowania poufności informacji jakie zostały mu udostępnione w ramach realizacji Porozumienia. Porozumienie o współpracy będzie miało charakter umowy zlecenia. Czynności wykonywane w ramach "Porozumienia o współpracy" spełniają łącznie następujące warunki: odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności; są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności; wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku VAT) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanej umowy, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający - bank.

Z powyższych okoliczności wynika, że zlecający wykonanie czynności (bank) oraz wykonujący zlecane czynności (Partner - Wnioskodawca) są związani więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy nimi co do warunków wykonania czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Działalność Zainteresowanego nie stanowi zatem samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej.

Reasumując, Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z uwagi na to, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym zachodzą określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy warunki wyłączające świadczenie usług z kategorii czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. w konsekwencji, wynagrodzenie otrzymywane przez Zainteresowanego z tytułu wykonywania czynności - o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na rzecz banku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.