ILPP2/443-279/13-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.) o doprecyzowany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz o własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1986 r. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o obszarze 11,2936 ha, które otrzymał w drodze darowizny od rodziców. Gospodarstwo rolne Zainteresowany prowadzi do chwili obecnej. W większości jest to grunt orny V i VI klasy bonifikacyjnej. W dniu 29 lipca 2005 r. w celu powiększenia gospodarstwa Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną grunty rolne o powierzchni 3,25 ha, które wcześniej były przez Niego dzierżawione przez 15 lat i uprawiane. W dniu 2 listopada 2010 r. złożony został wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla tego gruntu. W dniu 4 lutego 2011 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję uwzględniającą powyższy wniosek. W dniu 27 czerwca 2011 r. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla 5-ciu działek. W dniu 17 sierpnia 2011 r. otrzymał decyzję uwzględniającą jego wniosek. W dniu 24 stycznia 2012 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki o pow. 0,1103 ha oraz udziału 1/25 części działki stanowiącej drogę wewnętrzną o pow. 0,5796 ha.

W przyszłości Zainteresowany zamierza podzielić część gruntu na działki z przeznaczeniem pod zabudowę. Grunty te nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, ponieważ teren Gminy nie posiada takiego planu. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży działek w sposób niezorganizowany tzn. bez uzbrojenia i ogrodzenia terenu, bez korzystania z biur pośrednictwa, bez ogłoszeń i bilbordów reklamowych. Koniecznym będzie jedynie wydzielenie działek i wytyczenie drogi dojazdowej. Najprawdopodobniej 3 działki zostaną podarowane córkom. Środki uzyskane ze sprzedaży spożytkowane zostaną na cele osobiste np. wydatki związane z kształceniem dzieci oraz pomoc finansową w budowie domów dzieci Wnioskodawcy. Zainteresowany nie zamierza nabywać innych gruntów.

W piśmie z dnia 8 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o poniższe dane.

Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy nie prowadził i w chwili obecnej nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży i wynajmu nieruchomości.

Grunt uzyskany w drodze darowizny nie był udostępniany innym osobom w ramach umów cywilnoprawnych. Nieruchomości rolne o obszarze 3,25 ha od momentu zakupu w 2005 r. do chwili obecnej wykorzystywane są w gospodarstwie rolnym i podobnie jak grunty otrzymane w drodze darowizny nigdy nie były przedmiotem umów dzierżawy, najmu i użyczenia.

Decyzja z dnia 17 sierpnia 2011 r. o warunkach zabudowy dotyczyła działek wydzielonych z gruntu zakupionego o pow. 3,25 ha. Działka sprzedana dnia 24 stycznia 2012 r. została wydzielona z zakupionego gruntu.

Planowany w przyszłości podział będzie dotyczył gruntu nabytego w drodze darowizny. W chwili obecnej Wnioskodawca planuje tylko podział gruntu. Wszystko zależy od sytuacji materialnej. Zainteresowany zakłada, iż jeżeli wystąpi o podział gruntu to zwróci się również z wnioskiem o warunki zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży działek, o których mowa w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, (zredagowanym ostatecznie w piśmie z dnia 8 czerwca 2013 r.) od sprzedaży działek nie będzie musiał zapłacić podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż gruntu wydzielonego z gospodarstwa rolnego, które nie zostało nabyte w celu dalszej odsprzedaży nie jest działalnością gospodarczą.

Jest to czynność okazjonalna bez podejmowania jakichkolwiek działań marketingowych.

W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym trudno uznać, iż sprzedaż kilku działek stanowiących majątek prywatny w ramach wykonywania prawa własności stanowi działalność gospodarczą.

Wnioskodawca nie będzie wykonywał tych czynności w sposób ciągły dla celów zarobkowych a pieniądze uzyskane z ewentualnej sprzedaży spożytkuje na cele osobiste związane z kształceniem dzieci oraz remonty lub przy budowie domów dla dzieci. Powyższe wskazuje, iż nie zachowuje się jak przedsiębiorca nabywający grunty w celu dalszej odsprzedaży w celach zarobkowych, w związku z tym Zainteresowany uważa, iż nie powinien naliczać podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży działki i ewentualnej sprzedaży kolejnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu zaistnienia zdarzenia będącego przedmiotem zapytania, tj. sprzedaży działki w dniu 24 stycznia 2012 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Zauważyć należy, iż samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu do 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca od 1986 r. prowadzi gospodarstwo rolne o obszarze 11,2936 ha, które otrzymał w drodze darowizny od rodziców. W dniu 29 lipca 2005 r. w celu powiększenia gospodarstwa Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną grunty rolne o powierzchni 3,25 ha, które wcześniej były przez Niego dzierżawione przez 15 lat i uprawiane. W dniu 2 listopada 2010 r. złożony został wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla zakupionego gruntu. W dniu 4 lutego 2011 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję uwzględniającą powyższy wniosek. W dniu 27 czerwca 2011 r. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla 5-ciu działek wydzielonych z zakupionego gruntu o pow. 3,25 ha. W dniu 17 sierpnia 2011 r. otrzymał decyzję uwzględniającą jego wniosek. W dniu 24 stycznia 2012 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki, wydzielonej z zakupionego gruntu, o pow. 0,1103 ha oraz udziału 1/25 części działki stanowiącej drogę wewnętrzną o pow. 0,5796 ha.

Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy nie prowadził i w chwili obecnej nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży i wynajmu nieruchomości.

Grunt uzyskany w drodze darowizny nie był udostępniany innym osobom w ramach umów cywilnoprawnych. Nieruchomości rolne o obszarze 3,25 ha od momentu zakupu w 2005 r. do chwili obecnej wykorzystywane są w gospodarstwie rolnym i podobnie jak grunty otrzymane w drodze darowizny nigdy nie były przedmiotem umów dzierżawy, najmu i użyczenia.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez rolnika ryczałtowego części działki wykorzystywanej w działalności rolniczej będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto jak Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu swojego stanowiska, że sprzedaż działki była czynnością okazjonalną bez podejmowania jakichkolwiek działań marketingowych. Zainteresowany nie podjął bowiem ciągu działań (takich np. jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, podział gruntu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem, zbywane działki będą stanowić majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż przedmiotowe działki nabyte zostały w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanego, w związku ze zbyciem ww. działki, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, dokonana, przez Wnioskodawcę, sprzedaż działki nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Zainteresowany, w związku z dostawą przedmiotowej działki, skorzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie będzie występował w roli podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany odprowadzić podatku VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. powołany przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymał nowe brzmienie, w którym znajdzie zastosowanie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki w stanie faktycznym. Natomiast, kwestia dotycząca opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek w zdarzeniu przyszłym została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 21 czerwca 2013 r. nr ILPP2/443-279/13-5/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.