ILPP2/443-277/08-2/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu 21 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi sędziego sportowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi sędziego sportowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług związanych ze sportem. Usługi polegają na sędziowaniu zawodów sportowych, dla których właściwe jest PKWiU o numerze 92.63.13. Świadczone przez Zainteresowanego usługi nie mają na celu dążenia do osiągania systematycznych zysków. Wszelkie dochody jakie osiąga przeznacza na utrzymanie i poprawę prowadzonej działalności, poprzez udoskonalanie wiedzy praktycznej, pogłębienie wiedzy teoretycznej, systematyczny udział w co miesięcznych szkoleniach unifikacyjnych organizowanych w różnych częściach Polski, obserwacja zawodów zawodowej Polskiej Ligi Siatkówki (co najmniej dwa razy w miesiącu) oraz na poprawę kondycji fizycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podczas wystawiania faktur VAT klubom sportowym i instytucjom Wnioskodawca może wystawiać faktury VAT, korzystając ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie sędziowania meczów piłki siatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy zalicza się on do podmiotów gospodarczych, świadczących usługi związane ze sportem, które jako celu nie mają dążenia do systematycznego osiągania zysków. W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że może wystawiać faktury VAT korzystając ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie sędziowania meczów piłki siatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa powyżej, jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. W myśl art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, za wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Artykuł 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnikami podatku od towarów i usług, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą nie są natomiast, w myśl art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2 - 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności wykonujący jest związany ze zlecającym wykonanie czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonywanie czynności i wykonującym zlecane czynności, co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Z przedstawionego przez Zainteresowanego stanu faktycznego wynika, że pomiędzy zlecającym a zleceniobiorcą nie istnieje stosunek prawny, o którym mowa powyżej, a zatem świadczenie usług polegających na sędziowaniu zawodów sportowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ww. ustawy. Pozycja nr 11 wskazanego załącznika dotyczy usług o symbolu PKWiU ex 92 - Usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem, przy czym w zakresie usług związanych z rekreacją i ze sportem zastrzeżono (przypis nr 1), ze zwolnienie od podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie usług związanych z rekreacją i sportem, świadczonych przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które pomimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług - w pozostałych przypadkach powyższe usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca wykonuje usługi sędziowania zawodów sportowych - siatkówki, które jak wskazał są sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 92.62.13 - usługi związane ze sportem pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane. W tym grupowaniu mieszczą się usługi indywidualnych sportowców, sędziów, trenerów prowadzone na własny rachunek (PKWiU 92.62.13-00.10). Z przedstawionego przez Zainteresowanego stanu faktycznego wynika, że świadczone usługi sędziowania zawodów sportowych nie spełniają warunku uprawniającego do stosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem trudno zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż świadczone przez niego usługi nie mają na celu dążenia do osiągania systematycznych zysków w sytuacji, gdy przedmiotowe czynności prowadzone są na własny rachunek. Działania jakie podejmuje Zainteresowany w celu wykonywania usług sędziowania zawodów sportowych, są kosztami niezbędnymi w celu wykonywania działalności gospodarczej, w warunkach wolnego rynku.

Ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie wyżej przytoczonego przepisu korzystać mogą podmioty świadczące usługi w zakresie sportu, działające nie w celach zarobkowych, np.: stowarzyszenia, OSiR -y, MOSiR-y, itp.

Reasumując, przedmiotowe usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług, nie zostały również objęte preferencyjnymi stawkami podatku VAT, a więc na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu wg. stawki 22%.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych obowiązany jest podatnik. Zainteresowany podmiot może zwrócić się o zaklasyfikowanie rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi i wydanie opinii interpretacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Ł. Właściwe sklasyfikowanie sprzedawanych towarów i usług wg PKWiU ma bowiem kluczowe znaczenie dla właściwego określenia stawki podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.