ILPP2/443-275/11-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży ośrodka wypoczynkowego wraz z wyposażeniem oraz przynależnym do niego prawem użytkowania gruntu i infrastrukturą towarzyszącą - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży ośrodka wypoczynkowego wraz z wyposażeniem oraz przynależnym do niego prawem użytkowania gruntu i infrastrukturą towarzyszącą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o dowód uiszczenia brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

XXX zamierza sprzedać ośrodek wypoczynkowy wraz z wyposażeniem oraz przynależnym do niego prawem użytkowania wieczystego gruntu, jak również infrastrukturą towarzyszącą temu ośrodkowi. Z posiadanej przez Spółkę dokumentacji wynika, że w skład ośrodka wchodzą budynek pałacowy ośrodka wypoczynkowego, budynek stołówki z kotłownią i składem opału, budynek garażu, budynek wiaty magazynowej, budynek pawilonu kolonijnego, budynek portierni, budynek kontenerowy sanitariatów, budynek stacji transformatorowej, drewniane domki campingowe oraz budowle i urządzenia: kanalizacja, przyłącze kanalizacji deszczowej, drogi betonowe, chodniki, linia energetyczna n/n, latarnie oświetleniowe, ogrodzenie, linia oświetleniowa, sieć wodociągowa, przepompownia ścieków wraz z prawem użytkowania wieczystego działek, na których posadowione są wspomniane budynki i budowle. Całość znajduje się w XXX w gminie XXX i funkcjonuje pod nazwą "XXX". Z posiadanej dokumentacji wynika, że budynek pałacowy ośrodka wypoczynkowego, budynek pawilonu kolonijnego jak również budynek garażu zostały nabyte w 1972 r. od XXX i były przyjęte do użytkowania przez ówczesny XXX należący wówczas do XXX. Wchodzące w skład ośrodka składniki majątkowe tj.: budynek stołówki z kotłownią i składem opału, linia zasilająca budynek stołówki i pałacu, budynek stacji transformatorowej oraz oświetlenie, zostały przyjęte do użytkowania przez XXX w 1983 r. jako budowane od podstaw, budynek wiaty magazynowej przyjęto do użytkowania w 1975 r., budynek portierni (ujawnienie 1997 r.), drewniane domki campingowe (1974 r.-1975 r.). Pozostałe budowle i urządzenia zostały przyjęte do użytkowania w latach 1972 r.-1983 r. Moment nabycia nieruchomości przez XXX jak również moment ich wytworzenia skutkowały brakiem prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż taki wówczas nie funkcjonował. W 1996 r. wybudowano trzy obiekty sanitarne zaś w roku 1997 dokonano nakładów inwestycyjnych na budynek pałacowy ośrodka, których wartość znacznie przekroczyła wartość początkową budynku. W tym samym roku wybudowano również chodniki oraz przyłącze kanalizacji deszczowej. Od poczynionych nakładów inwestycyjnych dokonano odliczenia podatku VAT z faktur zakupu stosownie do postanowień ustawy o podatku VAT z 1993 r. W związku z komercjalizacją i prywatyzacją przedsiębiorstw państwowych w roku 1993, XXX został przekształcony w XXX i funkcjonował pod tą nazwą do dnia 30 kwietnia 2004 r. Z tą datą w wyniku konsolidacji spółek zakładów energetycznych stał się on jednym z pięciu oddziałów nowo powstałej spółki, obecnie XXX i funkcjonuje pod nazwą oddziałową jako XXX. W dniu 11 stycznia 1999 r. XXX jeszcze jako samodzielny podmiot, aktem notarialnym (repertorium A nr XXX) dokonał przeniesienia na rzecz zawiązanej przez siebie dnia 4 grudnia 1998 r. spółki pod firmą XXX spółka z ograniczoną odpowiedzialnością siedziba w XXX (XXX), użytkowania wieczystego i własności wszystkich swoich ośrodków w tym również wspomnianego na wstępie, pokrywając tym samym w kapitale zakładowym 62.884 udziały o łącznej wartości 6.288.400 zł, aportami w postaci nieruchomości. W nowo powstałej spółce XXX miał 100% udziałów. Przedmioty stanowiące wyposażenie nowopowstałej spółki zostały jej przekazane przez XXX odpłatnie poprzez sprzedaż.

W związku z likwidacją spółki XXX, dokonano w dniu 28 lutego 2003 r. aktem notarialnym (repertorium A nr XXX) przeniesienia na rzecz XXX jako jedynego wspólnika, całość użytkowania wieczystego i własności, będących w 1999 r. przedmiotem aportu wraz z przedmiotami stanowiącymi wyposażenie ośrodków. W odniesieniu do ośrodka "XXX" w XXX była to działka o nr 139/4 zabudowana budynkami i budowlami.

Przejęty powtórnie w 2003 r. ośrodek w okolicznościach opisanych powyżej został wydzierżawiony przez Spółkę. W trakcie dzierżawy, pod koniec 2003 r. oddano do użytku wybudowaną od podstaw przepompownię ścieków, a od poniesionych nakładów odliczono podatek VAT, wówczas XXX funkcjonował jeszcze jako samodzielny podmiot. Poza wspomnianą przepompownią ścieków w latach 2004 i 2008 w trakcie trwania dzierżawy ponoszono nakłady ulepszające (ostatni dokument OT z dnia 31 grudnia 2008 r.) na budynek stołówki z kotłownią i składem opału, a ich wielkość przewyższyła 30% wartości początkowej środka. Od poniesionych nakładów odliczono VAT naliczony zawarty w fakturach zakupu. Dodatkowo, w 2006 r. dokonano podziału działki nr 139/4 by wydzielić działkę pod znajdującą się na terenie ośrodka stacją transformatorową. W wyniku podziału powstały dwie nowe działki o numerach 139/5 i 139/6, z których działka o numerze 139/5 jest działką pod stację transformatorową. Od momentu wydzierżawienia w 2003 r. do dzisiaj ośrodek jest w ciągłej dzierżawie. W okresie trwania dzierżawy pod koniec 2010 r. wystąpiła jedynie dwutygodniowa (1 października 2010 r.-15 października 2010 r. - okres pomiędzy wygaśnięciem dotychczasowej umowy a zawarciem nowej) przerwa w dzierżawie ośrodka.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Jednakże warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Przyjmując, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie przekazania nieruchomości w postaci aportu na rzecz nowo utworzonej spółki córki, tj. XXX, który to aport w owym czasie podlegał zwolnieniu przedmiotowemu z podatku VAT, jednakże jako czynność nie był wyłączony spod działania ustawy o podatku, Wnioskodawca dochodzi do wniosku, że w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, sprzedaż środków trwałych w postaci budynku pałacowego ośrodka wypoczynkowego i pozostałych budynków i budowli wchodzących w skład "XXX" objęta będzie zwolnieniem przedmiotowym "zw".

Zważywszy na fakt, że pierwsze zasiedlenie nie musi być uzależnione od dokonania dostawy towarów, Zainteresowany stwierdza, że na pewno bezspornym terminem pierwszego zasiedlenia jest moment wynajęcia ośrodka, tj. w 2003 r. Z uwagi na fakt, że z dniem 1 stycznia 2011 r. upłynął dwuletni okres od pierwszego zasiedlenia budynku stołówki z kotłownią i składem opału (ostatni nakład ulepszający na ten środek - OT z dnia 31 grudnia 2008 r.) Wnioskodawca uważa, że sprzedaż wszystkich składników wymienionych na wstępie wchodzących w skład ośrodka w postaci budynków i budowli (infrastruktura towarzysząca) podlegać powinna zwolnieniu przedmiotowemu od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT.

Kwestię dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntów, na których znajduje się "XXX" w XXX rozstrzyga § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 246, poz. 1649) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nim zwalnia się od podatku VAT zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków i budowli, jeżeli budynki te budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Mając powyższe na względzie Zainteresowany stwierdza, że skoro budynki i budowle wchodzące w skład majątku "XXX" są zwolnione od podatku VAT, tym samym prawo użytkowania wieczystego gruntów, na których są one posadowione też podlega temu zwolnieniu.

Ad. 2

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się - na mocy art. 43 ust. 2 ustawy - ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej pół roku.

Wyżej wymieniony przepis ustawy wymaga dla nadania towarowi charakteru towaru używanego, aby był używany przez podatnika przez prawem określony czas, to należy przyjąć, że używanie, jako faktyczny stan dotyczący towaru, wykonywać musi sam zbywający towar podatnik w tym wypadku XXX, a nie osoby trzecie, tj. dzierżawca ośrodka. Tak więc rzecz ruchoma jaką jest wyposażenie oddana w dzierżawę nie jest dla Spółki towarem używanym w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że do sprzedaży przedmiotów stanowiących wyposażenie "XXX" nabytych od spółki XXX w sposób nieodpłatny tak jak to przedstawiono wcześniej, a następnie przekazanych w dzierżawę nie można zastosować zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2, lecz należy dokonać opodatkowania według stawek VAT właściwych dla przedmiotu sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż z dniem 6 kwietnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) zastępujące rozporządzenie Ministra Finansów z dnia z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.). Jednakże, brzmienie przepisu § 13 ust. 1 pkt 11 nie zostało zmienione.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego - w dniu 5 maja 2011 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPP2/443-275/11-5/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.