ILPP2/443-266/08-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008 r. (data wpływu 19 marca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o informacje doprecyzowujące stan faktyczny opisany we wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są roboty budowlano-montażowe. Spółka w dniu 4 sierpnia 2006 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę na roboty budowlane - wykonanie kompletnej oczyszczalni ścieków. W umowie strony postanowiły, że rozliczenie za wykonane etapy robót odbywać się będzie fakturami częściowymi w wysokości 80% ich wartości oraz fakturą końcową wystawioną po zakończeniu i odbiorze całości robót. Zgodnie z wyżej określonymi postanowieniami umowy, Zainteresowany fakturował 80% wartości wykonanych i odebranych częściowo robót. Pozostałe 20% wartości wykonanych robót budowlanych Spółka wyfakturuje w dacie umownej zakończenia robót, tj. ok. 30 czerwca 2008 r. Dodatkowo Zainteresowany wskazał, iż:

* odbioru kolejnych wykonanych etapów robót dokonywano na podstawie każdorazowych protokołów zdawczo-odbiorczych;

* otrzymane 80% należności za wykonane etapy robót stanowią częściową, zgodnie z zawartą umową, płatność za wykonane etapy robót, płatności te nie były traktowane jako zaliczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo biorąc za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług wartość umówioną w wysokości 80% wykonanych i odebranych robót, kształtując w ten sposób podstawę opodatkowania umownie, a nie faktycznie.

Zdaniem Zainteresowanego, jego postępowanie w zakresie określania umownej podstawy opodatkowania jest prawidłowe. Strony umowy o roboty budowlane mogą, na zasadzie swobody umów, kształtować umownie podstawę opodatkowania, w szczególności przy fakturowaniu częściowym wykonanych robót.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Artykuł 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (...).

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast art. 19 ust. 11 ustawy określa, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z kolei, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Powyższy przepis, stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych (art. 19 ust. 14 ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 15 ustawy, w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

W oparciu o powyższe uregulowania stwierdzić należy, że zgodnie z generalną zasadą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że od zasady tej istnieje szereg wyjątków określających szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Jednym z takich wyjątków jest sytuacja, gdy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi. Dotyczy to także usług budowlanych lub budowlano-montażowych. Przy czym momentem decydującym o wykonaniu tych usług jest, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, dzień podpisania protokołu odbioru robót; zatem dzień wykonania usługi budowlanej to dzień podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego potwierdzającego wykonanie robót zgodnie z zawartą umową.

Artykuł 29 ust. 1 ustawy, wskazuje iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 4 ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Kwotą należną jest wynagrodzenie za dostarczony towar lub wykonaną usługę, która powinna pozostać w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści i być wobec nich ekwiwalentna.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że w przedmiotowym przypadku obowiązek podatkowy powstał w związku z częściowym wykonaniem usługi, potwierdzonym każdorazowo protokołem zdawczo-odbiorczym. Podstawę opodatkowania stanowi więc kwota należna Spółce za wykonanie danego etapu prac, pomniejszona o kwotę podatku. Każdy z kolejno wykonanych etapów robót posiada pewną konkretną wartość, którą kontrahenci ustalili i znają jej wartość. Wartość ta, w myśl przywołanych przepisów stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Fakt, iż w zawartej umowie strony postanowiły, że rozliczenie za wykonane roboty odbywać będzie się w wysokości 80% ich faktycznej wartości, nie wpływa na wysokość podstawy opodatkowania, bowiem ta wynika z przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca postępuje nieprawidłowo wykazując na fakturach jako podstawę opodatkowania, wartość umówioną z kontrahentem, w wysokości 80% wykonanych i odebranych robót. W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Nie oznacza to jednak dowolności w kształtowaniu podstawy opodatkowania, jeżeli jest ona dokonywana niezgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest bowiem określona przepisami ustawy o VAT i nie może być dowolnie zmieniana umowami zawieranymi przez strony transakcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.