ILPP2/443-261/10-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości na cele użytkowe. Do celów rozliczeń podatkowych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 23 listopada 2009 r. Zainteresowany uzyskał pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego, w którym będzie prowadził działalność antykwaryczną.

W pierwszym opracowaniu projektu budowy galerii antykwarycznej całość budynku była przeznaczona na usługi sprzedaży i ekspozycji antyków z uzupełnieniem małej części socjalnej na poddaszu. W Wydziale Architektury i Budownictwa okazało się, że wersja ta niezgodna jest z zapisem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Dokonano więc korekty ww. planu na budynek mieszkalno-usługowy. W przedmiotowym budynku Wnioskodawca nie będzie mieszkał. Wszystkie pomieszczenia w budynku będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej: galeria antykwaryczna, magazyn zbiorów, eksponatów, pomieszczenia biurowe i sanitarne. Zainteresowany uzyskał pozytywna opinię odnośnie pozwolenia na budowę odrębnego budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do wydatków na opisaną inwestycję przysługuje Wnioskodawcy w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu dotyczących opisanej inwestycji, ponieważ całość budynku przeznaczona będzie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Uzyskanie pozwolenia na budowę budynku mieszkalno-usługowego nie implikuje prawa do odliczenia podatku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi. Z definicji środków trwałych zawartej w art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika że środkiem trwałym mogą być budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania i bez znaczenia dla uznania budynku za środek trwały pozostaje okoliczność dokonanej kwalifikacji budynku w projekcie budowlanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych".

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi nie są do nich wykorzystywane.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich prawidłowej kwalifikacji w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem związku tych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości na cele użytkowe. Zainteresowany uzyskał pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego, w którym będzie prowadził działalność antykwaryczną. W przedmiotowym budynku Wnioskodawca nie będzie mieszkał. Wszystkie pomieszczenia w budynku będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej: galeria antykwaryczna, magazyn zbiorów, eksponatów, pomieszczenia biurowe i sanitarne.

Zatem, z powyższego wynika, iż cały budynek służy Zainteresowanemu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego od nakładów związanych z budową budynku mieszkalno-usługowego, przeznaczonego do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.