ILPP2/443-26/09-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w roku 1981 otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 13 ha. W jego skład wchodziły m.in. grunty, które Urząd Miasta i Gminy przeznaczył w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe.

Zainteresowany od roku 1981 do roku 1992 prowadził gospodarstwo rolne, którego powierzchnia w końcowym okresie istnienia wynosiła ok. 31 ha.

W roku 1992 Wnioskodawca zlikwidował gospodarstwo rolne, wyprzedał całość sprzętu rolniczego i większość gruntów, a sobie pozostawił jako majątek osobisty ok. 5 ha, które otrzymał od rodziców.

W roku 1997 Zainteresowany znaczną część pozostawionego terenu zalesił.

Pozostała, niezalesiona część o powierzchni ok. 1,35 ha, została obecnie przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe.

Wnioskodawca wskazał, iż od roku 1992, po zlikwidowaniu gospodarstwa i zaprzestaniu prowadzenia działalności rolniczej, rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na transporcie drogowym towarów pojazdami uniwersalnymi oraz sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych (nawozów). W swojej działalności gospodarczej nigdy nie zajmował się handlem nieruchomościami, w tym działkami budowlanymi.

Przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do roku 2008 były one uprawiane ekstensywnie, a plony przeznaczane były na własne potrzeby.

W 2008 r. Wnioskodawca dokonał podziału gruntów na 11 działek budowlanych. Dwie działki planuje podarować dzieciom, a pozostałe sprzedać.

Potencjalni nabywcy działek informację o ich nabyciu uzyskują w Urzędzie Miasta i Gminy, na rachunek którego będzie Zainteresowany zobowiązany wpłacić 30% różnicy wartości nieruchomości, jako opłatę adiacencką.

W przyszłości Wnioskodawca nie planuje prowadzić działalności gospodarczej polegającej na obrocie działkami budowlanymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty osoby fizycznej i nie służą żadnej działalności gospodarczej czy rolniczej, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prywatnego majątku osoby fizycznej pozostaje poza regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. Samo wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy, nie prowadzi do powstania obowiązku podatkowego. Osoba sprzedająca musi występować w charakterze podatnika - podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w zakresie handlu terenami budowlanymi.

Sprzedaż działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli te stanowią majątek osobisty osoby fizycznej i nie służą prowadzonej przez nią działalności, nie można uznać za działalność gospodarczą.

Znajduje to potwierdzenie m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/2006, który stwierdził: "Sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy VAT".

Zainteresowany uważa, że powyższe stanowisko potwierdził NSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07: "Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot, nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie".

Natomiast WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 743/08 stwierdził, iż: "Przygotowanie gruntu do sprzedaży poprzez wydzielenie mniejszych działek nie wypełnia znamion prowadzenia działalności gospodarczej".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją wykonania określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego opisu Wnioskodawca otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne. W jego skład wchodziły m.in. grunty, które Urząd Miasta i Gminy przeznaczył w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe.

Zainteresowany od roku 1981 do roku 1992 prowadził gospodarstwo rolne, którego powierzchnia w końcowym okresie istnienia wynosiła ok. 31 ha.

W roku 1992 Wnioskodawca zlikwidował gospodarstwo rolne, a sobie pozostawił jako majątek osobisty ok. 5 ha, które otrzymał od rodziców.

W roku 1997 Zainteresowany znaczną część tego terenu zalesił.

Pozostała część o powierzchni ok. 1,35 ha, została przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe.

Wnioskodawca wskazał, iż od roku 1992, po zlikwidowaniu gospodarstwa i zaprzestaniu prowadzenia działalności rolniczej, rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na transporcie drogowym towarów pojazdami uniwersalnymi oraz sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych (nawozów). W swojej działalności gospodarczej nigdy nie zajmował się handlem nieruchomościami, w tym działkami budowlanymi.

Przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do roku 2008 były one uprawiane ekstensywnie, a plony przeznaczane na własne potrzeby.

W 2008 r. Wnioskodawca dokonał podziału gruntów na 11 działek budowlanych. Dwie działki planuje podarować dzieciom, a pozostałe sprzedać.

W przyszłości Wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej polegającej na obrocie działkami budowlanymi.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby przejmując grunty rolne od rodziców Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Nie można bowiem stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ nieruchomość tę nabył od rodziców w wyniku przekazania gospodarstwa rolnego. Dokonanie podziału większego areału na mniejsze działki jest ekonomicznie uzasadnioną konsekwencją podjęcia decyzji o sprzedaży gruntu. Nie można zatem uznać, iż Wnioskodawca ma zamiar podjąć szczególne kroki w kierunku uatrakcyjnienia przedmiotowych działek.

Wskazany grunt był przedmiotem uprawy ekstensywnej. Wnioskodawca wskazał również, iż uzyskane plony z ww. działek przeznaczane były na własne potrzeby, zatem nie czerpał żadnych zysków z ich posiadania.

Wnioskodawca nabył wprawdzie "gospodarstwo rolne", które co do zasady jeśli jest wykorzystywane przez posiadacza do prowadzenia działalności rolniczej, stanowi majątek "przedsiębiorstwa" rolnika i w takim przypadku należy je uznać jako służące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jednakże w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podał, że po zlikwidowaniu gospodarstwa rolnego w roku 1992, uzyskane plony zużywane były na jego własne potrzeby.

Zatem z uwagi na fakt, że Zainteresowany otrzymane w roku 1981 gospodarstwo rolne zlikwidował w roku 1992, a pozostała po nim część gruntów nie była składnikiem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz uzyskiwane plony przeznaczone były na własne potrzeby, nie można uznać, aby sprzedaż działek wydzielonych z tego gruntu nosiła znamiona działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, dostawy działek pochodzących z majątku osobistego, otrzymanych w wyniku przekazania przez rodziców Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego, nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.