ILPP2/443-25/07-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M. B., przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2007 r., (data wpływu 17 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów i dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 października 2007 r. Wnioskodawca rozpocznie pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność będzie jednoosobowa, rozliczana na zasadach ogólnych - Podatkowa Księga Przychodów i Rozchodów (podatek liniowy 19%) oraz podatek od towarów i usług (VAT-UE). Przedmiotem działalności będzie import, eksport telefonów i akcesoriów telefonicznych.

Firma Wnioskodawcy będzie współpracowała na dużą skalę z włoską firmą. Włoski kontrahent będzie sprzedawał Wnioskodawcy na podstawie faktur VAT-UE telefony i akcesoria telefoniczne. Towar nie trafi do Polski, lecz będzie bezpośrednio wysłany z Włoch do nabywców w krajach Unii Europejskiej jak i poza Wspólnotę (Turcja, Chiny, Tajwan). Firma włoska będzie wystawiała na firmę Wnioskodawcy faktury VAT-UE na zakup towarów a następnie Wnioskodawca zafakturuje towar na kontrahenta ostatecznego czyli odbiorcę towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż towarów poza kraje Unii Europejskiej można traktować jako eksport i zastosować stawkę 0% a sprzedaż do krajów Unii Europejskiej jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż towarów do krajów z poza Unii Europejskiej wg ustawy o podatku od towarów i usług można traktować jako eksport i stosować stawkę podatku VAT w wysokości 0%, a sprzedaż do krajów Unii Europejskiej jako nabycie wewnątrzwspólnotowe (naliczać i odliczać VAT 22%).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez eksport towarów zgodnie z art. 2 ust. 8 ustawy rozumie się - potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Artykuł 41 ust. 4 ustawy, stanowi, że w eksporcie, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Natomiast w myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2 - 8.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu wg stawki 0%, pod warunkiem, że:

Jednocześnie wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z przepisami o miejscu świadczenia przy dostawie towarów (Dział V, Rozdział 1 ustawy) miejscem dostawy w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. Natomiast w myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż towar w postaci telefonów i akcesoriów do telefonów zakupiony od kontrahenta włoskiego nie trafia do Polski lecz bezpośrednio z Włoch jest wysyłany do ostatecznego odbiorcy w kraju członkowskim lub poza Wspólnotę.

W związku z powyższym po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi eksport towarów, gdyż w wyniku dokonanych czynności, nie ma miejsca potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. Nie wystąpi również po stronie Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, gdyż zgodnie z art. 22 ust. 3 w zw. z ust. 2 ustawy, miejscem dokonania dostawy towarów jest miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów bądź miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów. W efekcie czego towar nie zostaje wywieziony z terytorium kraju (Polski). Co za tym idzie w ww. przypadkach nie można zastosować stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

W przypadku przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należałoby zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się - zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy - nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zasadą jest, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 1 ustawy).

W art. 25 ust. 2 ustawodawca przewidział - nie wyłączając powyższej zasady - że w przypadku gdy nabywca, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej, albo osoba prawna nie będąca podatnikiem poda przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

* zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub

* zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII ustawy.

W związku z powyższym, w przypadku gdy nabywca przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego. Jeśli podatnik udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru zostało opodatkowane w kraju zakończenia transportu lub uznane za opodatkowane w tym kraju, podatnik nie musi opodatkowywać tej transakcji w państwie członkowskim, z którego pochodzi numer podany przez podatnika dla danej transakcji.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji po spełnieniu określonych warunków może wystąpić również transakcja trójstronna, a nie tylko opisane powyżej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej mówimy wówczas gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

W myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy przez procedurę uproszczoną rozumie się, procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT jeżeli są spełnione warunki określone w lit. a)-e) tego przepisu.

Reasumując, opisane przez Wnioskodawcę dostawy nie spełniają definicji zarówno eksportu jak i dostawy wewnątrzwspólnotowej, czyli nie są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu na terytorium kraju zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. W związku z powyższym w obu przypadkach nie ma podstaw do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzono, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie osobne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.