ILPP2/443-242/10-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2010 r. (data wpływu 18 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie konieczności korekty kwoty podatku VAT należnego w sytuacji wystąpienia różnic pomiędzy kursem zastosowanym na fakturze a rzeczywistym kursem na dzień otrzymania zapłaty - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności korekty kwoty podatku VAT należnego w sytuacji wystąpienia różnic pomiędzy kursem zastosowanym na fakturze a rzeczywistym kursem na dzień otrzymania zapłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako podwykonawca robót budowlanych, zawarł ze zleceniodawcą umowę na roboty budowlane. Zleceniodawca tej umowy zawarł również umowę na roboty budowlane z podmiotem trzecim, który jest jednocześnie płatnikiem zleceniodawcy. Płatność, którą otrzymuje zleceniodawca, jest źródłem jego płatności dla Spółki. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca wystawia swemu zleceniodawcy fakturę za zrealizowane usługi. z uwagi na finansowanie inwestycji ze środków unijnych, wynagrodzenie umowne określono w EUR, płatność zaś dokonywana jest w PLN. Wynagrodzenie waloryzowane jest według kursu banku płatnika zleceniodawcy z dnia dokonania zapłaty. Tak zastosowany kurs stanowi podstawę do ustalenia rzeczywistej wartości wynagrodzenia i wystawienia faktury korygującej. Spółka wystawia zatem faktury przeliczane z EUR na PLN według kursu EUR na dzień wystawienia faktury. Po otrzymaniu informacji o kursie banku zastosowanym w dniu płatności dokonanej na rzecz zlecającego, płatnik wystawia fakturę korygującą wartość wynagrodzenia, niezależnie od faktu otrzymania zapłaty od zlecającego (zlecający zatrzymuje część wynagrodzenia jako kaucję).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest wystawianie faktur korygujących i czy prawidłowe jest wystawianie ich na podstawie informacji otrzymanej od zleceniodawcy, niezależnie od faktu zapłaty przez zlecającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest wystawienie faktury korygującej zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Prawidłowe jest wystawienie faktury na podstawie otrzymanej od zleceniodawcy informacji o kursie zastosowanym przez bank płatnika zlecającego w dniu zapłaty.

W umowie wskazano sposób ustalenia wynagrodzenia w odniesieniu do kursu waluty obcej. Możliwość ustalenia wynagrodzenia przez wskazanie sposobu jego obliczenia wynika z art. 353^1, art. 358 i art. 536 Kodeksu cywilnego. Według umowy cena ostateczna ustalana jest w PLN w odniesieniu do kursu z dnia zapłaty przez inwestora. Po wystawieniu faktury, w której podstawa opodatkowania ustalana jest w PLN wg kursu z dnia wystawienia faktury, następuje faktyczna zmiana ceny, gdyż jej ostateczną wysokość określa się na podstawie kursu z dnia zapłaty. w przypadku zmiany ceny, zgodnie z § 13 i § 14 ww. rozporządzenia, należy wystawić fakturę korygującą. Nie ma tu znaczenia sam fakt dokonania zapłaty na rzecz Wnioskodawcy, gdyż ustalenie ceny dokonywane jest na podstawie innych zdarzeń, a mianowicie zapłaty na rzecz zleceniodawcy Spółki. Przedstawione stanowisko znajduje poparcie w interpretacji indywidualnej Nr ITPP1/443-690/09/MN z dnia 13 października 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z przepisem art. 31a ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako podwykonawca robót budowlanych, zawarł ze zleceniodawcą umowę na roboty budowlane. Zleceniodawca tej umowy zawarł również umowę na roboty budowlane z podmiotem trzecim, który jest jednocześnie płatnikiem zleceniodawcy. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca wystawia swemu zleceniodawcy fakturę za zrealizowane usługi. Wynagrodzenie umowne określono w EUR, płatność zaś dokonywana jest w PLN. Wynagrodzenie to waloryzowane jest według kursu banku płatnika zleceniodawcy z dnia dokonania zapłaty. Po wystawieniu faktury, w której podstawa opodatkowania ustalana jest w PLN wg kursu z dnia wystawienia faktury, następuje faktyczna zmiana ceny, gdyż jej ostateczną wysokość określa się na podstawie kursu z dnia zapłaty. Ponadto z opisu sprawy wynika, iż stosowany kurs stanowi podstawę do ustalenia rzeczywistej wartości wynagrodzenia i wystawienia faktury korygującej.

W przedmiotowej sprawie, nie będzie miał zastosowania cytowany art. 31a ustawy, gdyż z zawartej umowy wynika, iż kwota należna (wynagrodzenie za świadczenie usług) określona została w PLN, natomiast wyliczenie jej na podstawie kwoty wyrażonej w EUR przy zastosowaniu określonego kursu nie przesądza o konieczności stosowania przy określaniu podstawy opodatkowania powołanego art. 31a ustawy.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), przez cenę rozumie się wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W związku z faktem, iż kwota należna wynikająca z wystawionej faktury (wyliczona wg kursu EUR z dnia wystawienia faktury) nie odpowiada rzeczywistej należnej kwocie wynagrodzenia (wyliczonej wg kursu banku płatnika zleceniodawcy z dnia dokonania zapłaty), wynikającej z zawartej umowy, zasadne jest wystawianie faktur korygujących, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, iż zlecający zatrzymuje część wynagrodzenia jako kaucję.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. Leszno.