ILPP2/443-238/07-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2007 r. (data wpływu 19 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność podstawową w zakresie dostarczania wody (PKWiU 41.00) i odprowadzania ścieków (PKWiU 90.00) opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Jako uzupełniające, związane z działalnością podstawową, realizowane są m.in. na zlecenie obecnych i przyszłych odbiorców usług, czynności:

* czyszczenie kanalizacji przy wykorzystaniu środków transportu,

* dowóz wody samochodami specjalistycznymi,

* prace monterów,

* czyszczenie wpustów ulicznych przy wykorzystaniu środków transportu,

* wynajem maszyn i urządzeń (spycharko-ładowarka, spawarka, sprężarka),

* wynajem środków transportu ciężarowego do przewozu materiałów i urządzeń,

* wydawanie warunków technicznych i uzgadnianie dokumentacji technicznej,

* odbiór techniczny przyłączy wodno-kanalizacyjnych,

opodatkowane stawką podatku od towarów i usług także w wysokości 7%.

W przypadku świadczenia usług, które nie są związane z gospodarką wodno-ściekową, stosowana jest podstawowa stawka podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo stosowana jest do ww. usług uzupełniających stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy, do ww. usług uzupełniających, związanych z działalnością podstawową w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków powinna być stosowana stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7%, jako właściwa dla podstawowych czynności - por. m.in. wyrok WSA z dnia 6 grudnia 2005 r. (sygn. Akt III SA/Wa 2532/2005) oparty na art. 11A pkt 2b VI Dyrektywy, dotyczący kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą usługi, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji, w którym Sąd stwierdził, że transport zwiększa podstawę opodatkowania przy sprzedaży usługi montażu okien i drzwi, a w rezultacie może być opodatkowany taką samą stawką VAT. Zasada ta ma obecnie oparcie w przepisie art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Spółka uważa, że rozliczanie wymienionych czynności fakturami odrębnymi od dostawy wody i odbioru ścieków ma znaczenie wyłącznie techniczno-rozliczeniowe i nie zmienia całościowego charakteru usługi, umożliwiającego ich opodatkowanie stawką obniżoną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Stosownie do treści art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Przepisy art. 41 ust. 1 i 2 ustawy stanowią, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W załączniku nr 3 do ustawy - wykazie towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, w poz. 138 wymieniono usługi o symbolu PKWiU 41.00.2 - usługi w zakresie rozprowadzania wody oraz w poz. 153 usługi o symbolu PKWiU 90.0 - usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne. Zatem w odniesieniu do wymienionych powyżej czynności Spółka słusznie stosuje stawkę 7% podatku od towarów i usług.

Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wymienionych czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest Podatnik.

W przypadku wątpliwości dotyczących prawidłowej klasyfikacji świadczonych usług w świetle norm statystycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, organem właściwym do udzielenia wyjaśnień w tej kwestii jest wyłącznie Urząd Statystyczny w Ł., Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ zwraca również uwagę na fakt, że każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne, ponadto świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT. Zatem należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta kilka odrębnych usług zasadniczych czy też jedną usługę.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W sytuacji gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, Podatnik opodatkowuje je tak jak usługę zasadniczą.

Wobec powyższego, jeśli Wnioskodawca świadczy usługi dla odbiorców, gdzie oprócz usługi głównej, wykonywane są usługi pomocnicze stanowiące uzupełnienie tej usługi głównej (w ramach tej samej transakcji), całość świadczenia podlega opodatkowaniu według stawki podatku właściwej dla usługi głównej tj. w przedmiotowej sprawie - stawki w wysokości 7%. W takim jednak przypadku winna być wystawiona jedna faktura dokumentująca całość świadczenia bez jego podziału na elementy składowe.

Zatem sposób rozliczania przez Wnioskodawcę wymienionych czynności uzupełniających odrębnymi fakturami, z zastosowaniem stawki obniżonej nie jest prawidłowy. Usługi te, w przypadku osobnego ich dokumentowania winny być opodatkowane stawką właściwą dla tych usług.

Nadmienia się, że powołany przez Stronę wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie dokonane przez Sąd jest wiążące w sprawie, w której zostało wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.