ILPP2/443-226/11-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Stowarzyszenia, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu 12 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług szkoleniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług szkoleniowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 kwietnia 2011 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz o podpis drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Stowarzyszeniem nieprowadzącym działalności gospodarczej, działającym przy Uniwersytecie, zrzeszającym pracowników naukowych prowadzących badania w dziedzinie nauk ekonomicznych i społecznych związanych z rolnictwem i agrobiznesem. Jego statutowym celem jest wymiana doświadczeń i osiągnięć, naukowych i dydaktycznych. Zajmuje się organizowaniem konferencji naukowych, dydaktycznych dla swoich członków. Dotychczas dokonywał sprzedaży uczestnictwa w tych przedsięwzięciach stosując zwolnienie od podatku VAT (klasyfikując świadczone usługi jako jeden z elementów usług edukacji PKWiU 80).

Celem konferencji jest każdorazowo zaprezentowanie zgromadzonym uczestnikom wyników badań, stworzonych teorii, czy też zaobserwowanych doświadczeń przez uczestników. Są to spotkania poświęcone wymianie doświadczeń, czy dyskusjom na tematy wskazane w programie. Na konferencję zostają zaproszeni w 90% jedynie przedstawiciele ośrodków akademickich. Pozostałe osoby reprezentują (w zależności od tematyki konferencji) jednostki samorządu terytorialnego, rządu, organizacji społecznych, itp. W przedsięwzięciu uczestniczą również studenci (najczęściej z kół naukowych). Wykłady i prelekcje stanowią często pierwszą część konferencji. Pozostały czas przeznaczony jest na dyskusje, w których uczestnicy odnoszą się do usłyszanych treści i przedstawiają swój punkt widzenia na zaprezentowany problem. Materialny wynik konferencji stanowią materiały konferencyjne (wydane w formie książkowej i płyty CD), które są wykorzystywane przez uczestników konferencji w ich dalszej samodzielnej pracy naukowej oraz w pracy ze studentami.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż efektem prowadzonych przez Stowarzyszenie konferencji dydaktyczno-naukowych jest pozyskanie przez uczestników wiedzy na określony w tytule konferencji temat. Uczestnicy konferencji, w toku jej trwania, uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnienie wiedzy, jej aktualizację oraz rozwijanie swojego dorobku naukowego i dydaktycznego. Materialny wynik konferencji stanowią tzw. Materiały pokonferencyjne (wydane w formie książkowej i płyt CD), które są wykorzystywane przez uczestników konferencji w ich dalszej samodzielnej pracy naukowej oraz w pracy ze studentami, podczas prowadzenia zajęć dydaktycznych. Są to czynności mieszczące się w katalogu kształcenia kadr naukowych, czy też kształcenia w celu uzupełniania i zdobywania wiedzy (dokształcania), a zatem usług kształcenia.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Stowarzyszenie nie posiada w zakresie przedmiotowych usług akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługi świadczone przez Stowarzyszenie finansowane są w części ze środków publicznych. Udział środków pochodzących z grantów finansowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego wynosi średnio 15-20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy organizowane przez Wnioskodawcę konferencje można uznać za usługi kształcenia zawodowego i nadal może on stosować zwolnienie od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, że jednym z naczelnych celów konferencji naukowo-dydaktycznej organizowanej przez niego jest rozpropagowanie (ze strony organizatorów) oraz pozyskanie (ze strony uczestników) wiedzy na określony w tytule konferencji temat. Uczestnicy konferencji, w toku jej trwania, uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnianie wiedzy i rozwijanie swojego dorobku naukowego. W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanego, należy uznać, że są to czynności mieszczące się w katalogu kształcenia kadr naukowych, czy też kształcenia w celu uzupełniania i zdobywania wiedzy (dokształcania), a zatem usług kształcenia zawodowego (art. 43 ust. 1 pkt 29). Podczas konferencji jej uczestnicy zdobywają nową wiedzę teoretyczną i praktyczną lub też uzupełniają już posiadaną. Wiedza teoretyczna jest zdobywana w trakcie wykładów wygłaszanych przez prelegentów, natomiast wiedza praktyczna w czasie tzw. panelu dyskusyjnego (podczas wymiany wzajemnych doświadczeń). Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, organizowane przez niego konferencje należy uznać za usługi kształcenia zawodowego i nadal może on stosować zwolnienie z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476 z późn. zm.). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają m.in. kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zatem, jeżeli Wnioskodawca spełnia powyższe warunki:

Z art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) wynika, że system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 82 ustawy o systemie oświaty, osoby fizyczne i prawne mogą zakładać placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu placówek publicznych.

Placówki niepubliczne mogą zatem być zakładane i prowadzone przez osoby fizyczne lub osoby prawne niebędące jednostkami samorządu terytorialnego.

Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, ma zastosowanie wyłącznie do usług kształcenia wymienionych w zaświadczeniu właściwego organu o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

W zakresie, w jakim świadczone przez Zainteresowanego usługi będące przedmiotem wniosku nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ze względu na niewypełnienie powyższych wymogów, należy określić, czy mogą korzystać ze zwolnienia przedstawionego w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Ponadto, zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Informuje się, iż od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), które zastąpiło ww. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r.

Powołany wyżej przepis § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia od dnia 6 kwietnia 2011 r. brzmi następująco: "Zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane."

Natomiast odpowiednikiem ww. przepisu § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. jest takiej samej treści przepis § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 288 str 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 mają 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L nr 347, str. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest Stowarzyszeniem nie prowadzącym działalności gospodarczej, działającym przy Uniwersytecie Przyrodniczym, zrzeszającym pracowników naukowych prowadzących badania w dziedzinie nauk ekonomicznych i społecznych związanych z rolnictwem i agrobiznesem. Jego statutowym celem jest wymiana doświadczeń i osiągnięć, naukowych i dydaktycznych. Zajmuje się organizowaniem konferencji naukowych, dydaktycznych dla swoich członków. Efektem prowadzonych przez Stowarzyszenie konferencji dydaktyczno-naukowych jest pozyskanie przez uczestników wiedzy na określony w tytule konferencji temat. Uczestnicy konferencji, w toku jej trwania, uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnienie wiedzy, jej aktualizację oraz rozwijanie swojego dorobku naukowego i dydaktycznego. Materialny wynik konferencji stanowią tzw. Materiały pokonferencyjne (wydane w formie książkowej i płyt CD), które są wykorzystywane przez uczestników konferencji w ich dalszej samodzielnej pracy naukowej oraz w pracy ze studentami, podczas prowadzenia zajęć dydaktycznych. Są to czynności mieszczące się w katalogu kształcenia kadr naukowych, czy też kształcenia w celu uzupełniania i zdobywania wiedzy (dokształcania), a zatem usług kształcenia.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są jednak prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Stowarzyszenie nie posiada w zakresie przedmiotowych usług akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługi świadczone przez Stowarzyszenie finansowane są w części ze środków publicznych. Udział środków pochodzących z grantów finansowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego wynosi średnio 15-20%.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, gdyż - jak wskazał Zainteresowany - usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, ponadto Wnioskodawca nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację (dla świadczonych usług) w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz świadczone usługi nie są finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych.

Ww. usługi nie są wymienione ani w ustawie o podatku od towarów i usług, ani w przepisach wykonawczych wydanych na jej postawie, jako opodatkowane stawką obniżoną, tym samym podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku (aktualnie 23%).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.