ILPP2/443-218/07-3/IM - Czy w przypadku uznania, że częściowa odpłatność pracowników z tytułu przewozów pracowniczych powinna być rejestrowana przy pomocy kas fiskalnych, podatnik traci prawa do odliczenia 30% podatku naliczonego związanego z zakupem usług od firm przewozowych?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 marca 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-218/07-3/IM Czy w przypadku uznania, że częściowa odpłatność pracowników z tytułu przewozów pracowniczych powinna być rejestrowana przy pomocy kas fiskalnych, podatnik traci prawa do odliczenia 30% podatku naliczonego związanego z zakupem usług od firm przewozowych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sankcji dotyczącej niedopełnienia obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania na kasie rejestrującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sankcji dotyczącej niedopełnienia obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność podstawową w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

W skład Spółki wchodzi wiele Oddziałów w różnych miejscowościach działających w ruchu ciągłym, ze szczególnym sposobem organizacji i czasu pracy. Przy braku odpowiednich środków komunikacji publicznej, koniecznością jest, dla prawidłowego funkcjonowania firmy, dowożenie pracowników zorganizowanym przewozem. Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Zainteresowanego w tej kwestii, w § 74 stanowi, że: "Pracodawca gwarantuje przewóz do pracy i z pracy. Szczególne zasady przewozu pracowników określa zakładowy regulamin pracy".

W związku z powyższym Spółka zawarła z firmami świadczącymi usługi przewozu osób umowy na przewozy pracownicze. Ww. firmy przewozowe działają i świadczą usługi przewozu w oparciu o ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, posiadając wymagane licencje/zezwolenia w tym zakresie.

W Statucie Wnioskodawcy odnośnie regulacji dotyczących zakresu działalności, brak zapisów, że Spółka prowadzi działalność w zakresie transportu osób. W konsekwencji, nie prowadząc działalności w tym zakresie, nie posiada wymaganych prawem licencji/zezwoleń na prowadzenie transportu drogowego osób. W związku z organizacją ww. przewozów, pracownicy Spółki - korzystający z przewozów - partycypują częściowo w ich kosztach, co określają wewnętrzne regulacje Spółki. Procedura zakupu, rozliczania i dokumentowania przewozów pracowniczych obejmuje następujące czynności:

1.

zakup w danym miesiącu usług przewozu od ww. firm przewozowych (według zgłoszonego przez Spółkę zapotrzebowania), co dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną przez przewoźnika na Zainteresowanego,

2.

rozliczenie kosztów przewozów świadczonych przez zewnętrzne firmy przewozowe na poszczególnych pracowników korzystających z usług przewozu w danym miesiącu - według tras z ustaleniem odpłatności pracownika,

3.

dokonanie - poprzez listę płac - imiennych potrąceń odpłatności pracownika za przewozy pracownicze,

4.

wystawienie i zaksięgowanie faktury wewnętrznej VAT na odpłatności pracowników za przewozy pracownicze.

Oprócz przewozów pracowniczych Zainteresowany dokonuje innej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W latach ubiegłych Spółka rozpoczęła ewidencjonowanie obrotów i kwot podatku należnego z tytułu takich transakcji za pomocą kas rejestrujących - w przypadkach, gdy było to wymagane odpowiednimi regulacjami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania, że częściowa odpłatność pracowników z tytułu przewozów pracowniczych powinna być rejestrowana przy pomocy kas fiskalnych, prawidłowe jest przyjęcie, że w opisanym stanie faktycznym Zainteresowany nie traci prawa do odliczenia 30% podatku naliczonego, związanego z zakupem usług od firm przewozowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku rejestrowania za pomocą kas fiskalnych przewozów pracowniczych.

Niemniej jednak, zdaniem Spółki, nawet uznanie, iż częściowa odpłatność pracowników z tytułu przewozów pracowniczych wymaga rejestrowania tego zdarzenia przy pomocy kas fiskalnych, nie pozbawia Spółki prawa do odliczenia 30% podatku naliczonego w związku z nabyciem usług od firm przewozowych.

Zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy o VAT, podatnicy naruszający obowiązek rejestrowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych do czasu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących tracą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę stanowiącą równowartość 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Cytowana regulacja nie może być jednak interpretowana w oderwaniu od funkcji przepisów dotyczących kas fiskalnych oraz stanu faktycznego występującego w przedmiotowej sprawie.

Uzasadnieniem wprowadzenia szczególnej formy rejestrowania sprzedaży jest konieczność szczególnej kontroli obrotów i podatku należnego, deklarowanych przez podatników dokonujących czynności opodatkowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Nie jest to konieczne w przypadku obrotów między podmiotami VAT - w tym przypadku ustawodawca wprowadził inne mechanizmy kontroli, w szczególności poprzez uzależnienie możliwości odliczenia VAT naliczonego od posiadania oryginału faktury, wystawionej przez sprzedawcę.

Tymczasem podmioty dokonujące sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie mają obowiązku dokumentowania wykonanych czynności podlegających opodatkowaniu fakturami VAT. Skoro więc, w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT, grozi to sytuacją, w której podatnik taki mógłby ukryć przed fiskusem rzeczywistą wielkość obrotu poprzez dokonanie sprzedaży nieudokumentowanej. Stąd właśnie kasa fiskalna - której funkcją jest prowadzenie ewidencji sprzedaży. I stąd również regulacja art. 111 ust. 2 ustawy o VAT, której celem jest ukaranie podatników, którzy nie rozpoczynając ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych, mogliby zaniżyć podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego VAT.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie ma jednak zagrożenia, iż przewozy pracownicze nie zostaną objęte opodatkowaniem VAT, a tym samym dojdzie do zaniżenia obrotu oraz kwot podatku należnego. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, prowadzi on ewidencję sprzedaży wymaganą art. 109 ustawy o VAT. W ewidencji tej rejestruje również przewozy pracownicze. Co więcej, kwoty odpłatności wnoszonej przez pracowników dokumentowane są fakturami wewnętrznymi, jak również znajdują swe odzwierciedlenie na listach płac. Biorąc powyższe pod uwagę, nie byłoby właściwe w analizowanym stanie faktycznym karanie Spółki z tytułu potencjalnego zaniżenia obrotu oraz kwot podatku należnego, w sytuacji, gdy ewidencje oraz procedury dokumentacyjne wdrożone w firmie zapewniają opodatkowanie VAT przewozów pracowniczych.

Dodatkowo Zainteresowany zwraca uwagę na fakt, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy o VAT, podatnicy naruszający obowiązek ewidencjonowania sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych przy użyciu kas rejestrujących do czasu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących tracą prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę stanowiącą równowartość 30% podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, z wykładni literalnej przywołanego przepisu wynika możliwość zastosowania sankcji w postaci utraty 30% podatku naliczonego tylko w sytuacji, gdy podatnik pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie rozpoczął ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W przedstawionej sytuacji dotyczącej Spółki, zastosowanie sankcji wynikającej z art. 111 ust. 2 ustawy o VAT nie może zatem nastąpić, z uwagi na fakt, iż Spółka w latach ubiegłych rozpoczęła ewidencjonowanie obrotów i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej sankcji dotyczącej niedopełnienia obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Kwestie dotyczące obowiązku ewidencji sprzedaży usług przewozów pracowniczych przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji Nr ILPP2/443-218/07-2/IM z dnia 11 marca 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl