ILPP2/443-213/10-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku, budowli i prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży budynku, budowli i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem sprzedaży jest prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami i budowlami na nim posadowionymi. W skład nieruchomości proponowanej przez Wnioskodawcę do sprzedaży wchodzą:

Wyżej opisana nieruchomość jest częścią nieruchomości położonej w P. Prawo wieczystego użytkowania gruntu ustanowione zostało na podstawie decyzji Wojewody z dnia 5 listopada 1991 r. znak: G (...) z dniem 5 grudnia 1990 r. na rzecz P. Wnioskodawca jako sukcesor prawny zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą P., jest właścicielem obiektów budowlanych i wieczystym użytkownikiem gruntów od dnia 17 grudnia 1997 r. (akt notarialny rep. A nr 1...).

Budynki i budowle wybudowane zostały ze środków własnych P. Podatek VAT od budynków i budowli nie był odliczany. Budynki i budowle są posadowione na gruncie i trwale z nim związane. Wartość ww. środków trwałych nie uległa zmianie w trakcie ich użytkowania, za wyjątkiem budynku opisanego w punkcie 2 wybudowanego w roku 1967 (wartość początkowa 10 505,01 zł) i rozbudowanego w 1985 r. (wartość po rozbudowie 15 985,15 zł).

Wnioskodawca (ani jego poprzednik prawny) nie ponosił żadnych wydatków, od których potrącany był podatek VAT naliczony.

Niżej wyszczególnione budynki i budowle, posadowione na tej nieruchomości, były w różnych okresach przedmiotem najmu:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować przy sprzedaży wyżej opisanych: budynku, budowli i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała z ww. zwolnienia z podatku VAT, albowiem budynek jednokondygnacyjny i budowla opisane wyżej korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, gdyż między pierwszym zasiedleniem (umowy najmu z najemcami) a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z wniosku wynika, że przedmiotem sprzedaży jest prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami i budowlami na nim posadowionymi. W skład nieruchomości proponowanej przez Wnioskodawcę do sprzedaży wchodzą: grunt o powierzchni ok. 22 000 m#178; objęty prawem wieczystego użytkowania, budynek jednokondygnacyjny (warsztat), dwa budynki z półfabrykatów (garaże) oraz budowle (kolejowa rampa przeładunkowa, kanał c.o. i przewody kanalizacyjne, ogrodzenia, ulice i place, drogi wewnątrzzakładowe, place składowe oraz lampy oświetleniowe).

Tym samym czynność sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami i budowlami mieści się w definicji odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Na podstawie § 6 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), obniżoną do wysokości 7% stawkę podatku stosuje się również do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są opodatkowane stawką 7%.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności opodatkowanej, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności opodatkowanych, a za takie należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z opisu sprawy wynika, że budynki i budowle wybudowane zostały ze środków własnych zlikwidowanego przedsiębiorstwa, którego Zainteresowany jest sukcesorem prawnym. Podatek VAT od budynków i budowli nie był odliczany. Budynki i budowle są posadowione na gruncie i trwale nim związane. Wartość ww. środków trwałych nie uległa zmianie w trakcie ich użytkowania, za wyjątkiem budynku opisanego w punkcie 2 wybudowanego w roku 1967 (wartość początkowa 10 505,01 zł) i rozbudowanego w 1985 r. (wartość po rozbudowie 15 985,15 zł).

Wnioskodawca (ani jego poprzednik prawny) nie ponosił żadnych wydatków, od których potrącany był podatek VAT naliczony.

Niżej wyszczególnione budynki i budowle, posadowione na tej nieruchomości, były w różnych okresach przedmiotem najmu, i tak:

W oparciu o wcześniej dokonaną analizę, należy stwierdzić, że w stosunku do wynajmowanych obiektów lub ich części doszło do pierwszego zasiedlenia, tj. do oddania do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, w tym również w stosunku do części budynku jednokondygnacyjnego (warsztatu), który w 1985 r. został rozbudowany, a wartość ulepszenia przekroczyła 30% wartości początkowej.

A zatem część budynku jednokondygnacyjnego o powierzchni 32 m ² i 95 m ^2, a także budowle (kolejowa rampa przeładunkowa o powierzchni ok. 460 m ^2, drogi wewnątrzzakładowe o powierzchni ok. 350 m ^2, ulice i place o powierzchni 950 m ^2, plac składowy o powierzchni 3604 m ² oraz plac składowy o powierzchni 2 200 m ²) zostały zasiedlone po raz pierwszy ponad 2 lata temu. W związku z powyższym ich dostawa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, jeżeli pozostałe wynajmowane części budynku będą sprzedane po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, czynność ta również będzie mogła skorzystać ze zwolnienia na podstawie tego samego przepisu.

Natomiast, jeżeli wynajmowane części budynku jednokondygnacyjnego zostaną sprzedane przed upływem 2 lat od pierwszego zasiedlenia, wówczas ich dostawa korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zwolnieniem tym będzie można również objąć tę część budynku, która po ulepszeniu nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.

Ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, korzystać będzie również dostawa 2 garaży, jak również budowli (tekst jedn. kanału c.o. i przewodów kanalizacyjnych, ogrodzeń, części dróg wewnątrzzakładowych, placu składowego o powierzchni 1817 m#178; oraz lamp oświetleniowych), które nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wynika to z faktu, iż jak wskazał Zainteresowany przy budowie tych obiektów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zarówno on jak i jego poprzednik prawny nie ponieśli nakładów, od których odliczali podatek VAT.

Podsumowując, stwierdza się, że budynek jednokondygnacyjny i budowle, będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w części, w której były one przedmiotem umów najmu zawartych co najmniej 2 lata przed terminem ich sprzedaży. Natomiast w pozostałej części (budynek, garaże, budowle) będą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Biorąc pod uwagę powołany wcześniej przepis § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia stwierdza się, iż zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu z posadowionymi na nim budynkami i budowlami również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe, jednakże częściowo z uwagi na zastosowanie innej wykładni przepisów prawa niż przez niego wskazana.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowanego, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.