ILPP2/443-210/07-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 grudnia 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu 29 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłaconego odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł we wrześniu 2006 r. umowę ze spółką niemiecką, na podstawie której udzielił jej wyłączności do sprzedaży swoich produktów na terenie Niemiec. Następnie dokonał sprzedaży swoich produktów w Niemczech z pominięciem spółki niemieckiej w okresie obowiązywania tej umowy, skutkiem czego doszło do naruszenia zasady wyłączności.

W kwietniu 2007 r. Zainteresowany i spółka niemiecka zawarły ugodę, na podstawie której Wnioskodawca zgodził się zapłacić spółce niemieckiej kwotę odszkodowania w wysokości 130.000 euro z tytułu tego naruszenia. Kwota ta została uiszczona na rzecz spółki niemieckiej poprzez dokonanie wzajemnej kompensaty. Współpraca handlowa między stronami ugody będzie nadal kontynuowana.

Współpraca między Wnioskodawcą a spółką niemiecką od dnia zawartej umowy była niezwykle owocna. Skutkowała bowiem znacznym wzrostem Jego przychodów z tytułu sprzedaży produktów na terenie Niemiec. Wartość obrotu Zainteresowanego z tytułu sprzedaży produktów do Niemiec, zrealizowanego za pośrednictwem spółki niemieckiej, do dnia zawarcia powyższej ugody była duża. Jest to pierwsze odszkodowanie jakie Wnioskodawca winien jest wypłacić spółce niemieckiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota wypłaconego odszkodowania winna być opodatkowana podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Tak więc na świadczenie usług składa się każde zachowanie na rzecz wymienionych w przywołanym przepisie kategorii odbiorców, w tym zarówno działanie jak i powstrzymanie się od działania - zaniechanie.

W rozważanej sprawie, Wnioskodawca wypłacił spółce niemieckiej odszkodowanie z tytułu naruszenia ww. zasady wyłączności.

Zdaniem Zainteresowanego, wypłata odszkodowania nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ustawy VAT, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Pogląd ten znajduje wsparcie w pismach organów podatkowych. Przykładowo, w postanowieniu z dnia 12 grudnia 2006 r., znak 1437/ZI/443/383/DJW/06, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek zauważył: "Kwestię odszkodowań regulują przepisy art. 361-363 Kodeksu cywilnego. Odszkodowanie jest zapłatą za wyrządzone szkody lub za poniesione straty. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż odszkodowanie nie stanowi czynności dostawy towarów ani świadczenia usług. Otrzymanie odszkodowania nie wiąże się z żadnym świadczeniem na rzecz wypłacającego zatem nie wywołuje żadnych skutków podatkowych w podatku od towarów i usług. Wypłacona kwota odszkodowania nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, gdyż nie stanowi obrotu podlegającego podatkowi VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś) jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* zobowiązanie do powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji musi być odpłatne,

* zobowiązanie to musi wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego,

* musi istnieć konkretny podmiot będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie nie został spełniony ostatni z wymienionych warunków, tzn. brak jest odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika bowiem, iż spółka niemiecka nie uzyskuje żadnych bezpośrednich korzyści z wypłacenia odszkodowania, które ma charakter jednostronnego ekwiwalentu pieniężnego, wypłaconego kontrahentowi tytułem rekompensaty. Jest ono związane z niewykonaniem zobowiązania, wynikającego z umowy zawartej między Stronami i stanowi próbę zrekompensowania uszczerbku majątkowego, jaki doznał kontrahent niemiecki w związku z zachowaniem się Wnioskodawcy. Oznacza to, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów, ani odpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego stwierdzić należy, iż odszkodowanie wypłacone z tytułu naruszenia zasady wyłączności, wynikającej z zawartej umowy, nie mieści się w katalogu czynności wymienionych art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Spółkę dotyczących udzielenia wyłączności do sprzedaży swoich produktów oraz wypłacanego odszkodowania.

W kwestii zagadnienia dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPB3/423-8/08-2/EK z dnia 7 marca 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.