ILPP2/443-2087/10-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodu ciężarowego - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodu ciężarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 22 czerwca 2010 r. Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy jako samochód używany w systemie VAT marża. Zakupiony samochód pochodzi z Niemiec, tam był po raz pierwszy zarejestrowany jako samochód ciężarowy zamknięty skrzyniowy do przewozu ładunków do 3,5 tony, o ładowności 549 kg. Wynika to z dokumentów pochodzenia samochodu - tzn. z zaświadczenia o dopuszczeniu do ruchu (dowód rejestracyjny i karta pojazdu) wydanego przez Starostwo Powiatowe XXX, Urząd do Spraw Komunikacji XXX. Zakupiony samochód jest zarejestrowany w Polsce jako samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 549 kg.

Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. Nie ma wiedzy czy dla tego typu samochodu istnieje homologacja na samochód ciężarowy w Polsce, ale skoro samochód ten został zarejestrowany na terytorium Niemiec jako samochód ciężarowy zamknięty skrzyniowy należy wnosić, iż posiada stosowną homologację producenta niemieckiego, zgodnie z niemieckimi przepisami. Przedmiotowy samochód będzie służył czynnościom opodatkowanym w kraju i poza krajem. Jednocześnie nie jest to samochód, o którym mowa w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany jest natomiast w posiadaniu poświadczonego tłumaczenia zaświadczenia o dopuszczeniu do ruchu nr XXX wydanego przez Starostwo Powiatowe XXX, Urząd ds. Komunikacji, Referat ds. Dopuszczania Pojazdów do Ruchu Drogowego, adres XXX, XXX, z którego wynikają następujące dane dotyczące zakupionego X:

G. Masa pojazdu w kg (bez obciążenia): 2396

F.2. Masa całkowita dozwolona w kraju członkowskim, w którym nastąpiło dopuszczenie do ruchu: 2945

K. Numer dopuszczenia typu UE lub ABE: XXX

Z tego zaświadczenia zatem wynika, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym zamkniętym skrzyniowym, o ładowności 549 kg, numer dopuszczenia XXX. Starosta XXX wydał dowód rejestracyjny seria XXX, który potwierdza, iż zakupiony samochód jest samochodem ciężarowym o ładowności 549 kg. Zdaniem Wnioskodawcy dokument ten, będący decyzją administracyjną, jest kolejnym dowodem na to, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym i jego ładowność przekracza 500 kg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wyżej opisany samochód ciężarowy Wnioskodawca może uznać za samochód ciężarowy w świetle przepisów o podatku VAT i odliczać podatek VAT od paliwa nabywanego do tegoż samochodu pomimo, iż Zainteresowany nie posiada polskiego świadectwa homologacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, polskie świadectwo homologacji możliwe jest do uzyskania jedynie przez samochody po raz pierwszy rejestrowane na terytorium kraju. W przypadku samochodu, który został zarejestrowany po raz pierwszy na terytorium Niemiec, nie ma możliwości uzyskania takiego świadectwa. Zastępują je dokumenty pochodzenia tego samochodu, które jednoznacznie potwierdzają przeznaczenie i parametry samochodu, wydane przez właściwe urzędy niemieckie. Skoro z tej dokumentacji wynika, iż samochód jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg - należy uznać, iż spełnia on warunki, aby Wnioskodawca mógł w 2010 r. odliczać w pełni podatek VAT od paliwa nabywanego do napędu tegoż samochodu. Podobne stanowisko prezentuje Minister Finansów w interpretacji indywidualnej ILPP2/443-536/10-4/BA z dnia 9 lipca 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast art. 86 ust. 3 ustawy stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86 ust. 5 ustawy.

Ponadto, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy (obowiązujący do dnia 21 sierpnia 2005 r.), zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

W art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 sierpnia 2005 r.) postanowiono, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 83 ust. 3 i 5.

Z kolei, na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Natomiast, przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy brzmiał: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Jednocześnie, zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. UE L z 1977 r. Nr 145.1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia do Unii. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw.

Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 (6) VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG, uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów oraz paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 2 czerwca 2005 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu tych pojazdów, przedmiotu ich wyposażenia i części świadectwo homologacji wydane przez ministra właściwego do spraw transportu. Natomiast w myśl ust. 2 obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producenta lub importera samochodu osobowego z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i motoroweru, który uzyskał w odniesieniu do poszczególnych tych pojazdów świadectwo homologacji wydane zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa wspólnotowego i prawa krajowego należy stwierdzić, że po dniu 1 maja 2004 r. istnieje prawo do pełnego odliczania podatku naliczonego od nabycia samochodu oraz paliwa do jego napędu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jednakże z uwzględnieniem treści przepisu art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., pod warunkiem że z homologacji producenta wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.

Należy wskazać, że ani ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ani ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie pozwalają na odliczenie podatku naliczonego od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy jako samochód używany w systemie VAT marża. Zakupiony samochód pochodzi z Niemiec, tam był po raz pierwszy zarejestrowany jako samochód ciężarowy zamknięty skrzyniowy do przewozu ładunków do 3,5 tony, o ładowności 549 kg. Wynika to z dokumentów pochodzenia samochodu - tzn. z zaświadczenia o dopuszczeniu do ruchu (dowód rejestracyjny i karta pojazdu) wydanego przez Starostwo Powiatowe XXX, Urząd ds. Komunikacji XXX. Zakupiony samochód jest zarejestrowany w Polsce jako samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 549 kg. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. Nie ma wiedzy czy dla tego typu samochodu istnieje homologacja na samochód ciężarowy w Polsce. Przedmiotowy samochód będzie służył czynnościom opodatkowanym w kraju i poza krajem. Jednocześnie nie jest to samochód, o którym mowa w art. 86 ust. 4 ustawy. Zainteresowany jest w posiadaniu poświadczonego tłumaczenia zaświadczenia o dopuszczeniu do ruchu wydanego przez Starostwo Powiatowe XXX, Urząd ds. Komunikacji. Z tego zaświadczenia wynika, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym zamkniętym skrzyniowym, o ładowności 549 kg, numer dopuszczenia XXX. Starosta XXX wydał dowód rejestracyjny, który potwierdza, iż zakupiony samochód jest samochodem ciężarowym o ładowności 549 kg.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje w 2010 r. prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu przedmiotowego samochodu, z uwzględnieniem przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, pod warunkiem, iż w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, poniesione wydatki mają związek z wykonywanymi przez Zainteresowanego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.