ILPP2/443-208/07-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 6 grudnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2008 r. (data wpływu 21 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Składając pismo w dniu 18 kwietnia 2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna Zainteresowany wyraził wolę zapłaty podatku VAT. Od tego czasu Wnioskodawca uzyskał nowe informacje, w świetle których jego stanowisko uległo zmianie. Przedstawiając sprawę w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca udzielił informacji w zakresie ilości działek, sposobie ich podziału, sposobie i czasie dokonania transakcji oraz wielokrotności tych transakcji sprzedaży. Zainteresowany informuje, że do transakcji sprzedaży gruntu nie doszło (nie dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT) i że nie jest i nigdy nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Istotnym jest również fakt, że nieruchomości, które posiada Wnioskodawca otrzymał w 1983 r. w spadku po dziadkach oraz w drodze darowizny od matki. Część odziedziczona po dziadkach nosi nazwę gospodarstwa rolnego, jako że dziadkowie byli rolnikami i uprawili tę ziemię. Zainteresowany otrzymując spadek zatrudniony był w I (...). Od 1990 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną kartą podatkową. Przychody z działalności gospodarczej stanowią jedyne źródło jego przychodów i utrzymania. Wnioskodawca oznajmił, że nie prowadzi gospodarstwa rolnego, nie uzyskuje z niego żadnych przychodów, a ziemia leży odłogiem. Nazwa "gospodarstwo rolne" funkcjonuje tylko dlatego, że w chwili przyjęcia spadku ziemia ta nosiła taką nazwę. Wnioskodawca oświadcza, że posiadana przez niego nieruchomość stanowi jego prywatny majątek i nie została nabyta w celach handlowych lub spekulacyjnych. Zgodnie z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego przez dwie działki przebiega droga klasy lokalnej. Gmina X wystąpiła z wolą wykupu obu działek drogowych, które Zainteresowany zamierza Gminie sprzedać. Wnioskodawca nie wyklucza sprzedaży w przyszłości kolejnych działek, na dzień dzisiejszy jednak, transakcja z Gminą X będzie jedyną jaką Zainteresowany zamierza przeprowadzić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionych faktów Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż części majątku osobistego, nie nosząca w przekonaniu Zainteresowanego znamion handlu lub też obrotu nieruchomościami, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a on nie powinien płacić VAT od transakcji sprzedaży działek, będących jego własnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy określa, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż Zainteresowany zamierza sprzedać Gminie dwie nieruchomości gruntowe, przez które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przebiega droga klasy lokalnej. Wnioskodawca nie wyklucza również w przyszłości sprzedaży kolejnych działek należących do majątku prywatnego, otrzymanego wcześniej w formie darowizny i spadku.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny i spadku. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem jeśli przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej), a Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, należy stwierdzić, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.