ILPP2/443-20/10-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 5 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. Będzie to sprzedaż detaliczna towarów, np. chemii gospodarczej, tj.: proszków do prania, płynów do czyszczenia, ręczników papierowych oraz czekolad, kawy, herbaty, cukierków itp. prowadzona na targowiskach i bazarach, Towary te zamierza ona kupować w Niemczech w sklepach detalicznych. Sklepy te nie wystawiają dla zasady faktur, a jedynie paragony fiskalne.

Zainteresowana uważa, że działalność ta będzie prowadzona w małej skali i na pewno nie przekroczy kwoty obrotu 50.000 zł w stosunku rocznym. Zamierza ona skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazała, że w stosunku do niej i opisanego zdarzenia przyszłego nie toczy się postępowanie podatkowe, postępowanie kontrolne lub postępowanie karno-skarbowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, ewentualne zakupy towarów dokonywane w Niemczech w sklepach detalicznych, będą wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy spełnieniu warunków zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, zakupy towarów w niemieckich sklepach detalicznych nie będą wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie sprzedaż detaliczna towarów, np. chemii gospodarczej, tj.: proszków do prania, płynów do czyszczenia, ręczników papierowych oraz czekolad, kawy, herbaty, cukierków itp. prowadzona na targowiskach i bazarach.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do treści art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 2 grudnia 2009 r. (Dz. U. Nr 215, poz. 1666) przepis ten otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

W art. 113 ust. 13 ustawy, ustawodawca wymienił jednak pewne czynności, dla których nie stosuje wskazanych powyżej zwolnień.

I tak w myśl ww. przepisu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Zainteresowana wskazała, że przedmiotowa działalność prowadzona będzie w małej skali i na pewno nie przekroczy kwoty obrotu 50.000 zł.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz wskazane przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni będzie miała prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ustawy, w związku z czym, nie będzie miała obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Zainteresowana zakupu towarów będących przedmiotem dalszej sprzedaży na targowiskach i bazarach dokonywać będzie w Niemczech, w sklepach detalicznych. Sklepy te nie wystawiają faktur, a jedynie paragony fiskalne. Zainteresowana zaznaczyła również, że zamierza skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Stosownie do art. 97 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się równie do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 3 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są:

Zatem, dokonywane przez te grupy podatników wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów podlegają opodatkowaniu jedynie, gdy przekroczą wyznaczony limit. Przyjęte rozwiązanie nie zakłóca reguł konkurencji, gdyż brak w tych przypadkach opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powoduje równoczesne opodatkowanie korelujących z nimi wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. w takim zatem przypadku, gdy status nabywcy powoduje, że nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (brak opodatkowania po stronie nabywcy), następuje obciążenie podatkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a więc opodatkowanie nie następuje - jak to jest zasadą przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w kraju przeznaczenia - lecz ma miejsce w kraju wysyłki (dostawca opodatkowuje je w swoim kraju według stawki obowiązującej w jego kraju).

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów może mieć zastosowanie w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, do podatników oraz osób prawnych niebędących podatnikami, pod warunkiem złożenia przez te podmioty naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania tych czynności.

Wybór opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przez te podmioty jest dla nich korzystny zwłaszcza w sytuacji, gdy nabywają towary z państwa Wspólnoty, którego dostawa jest w nim opodatkowana wyższą stawką niż stawka w kraju. w sytuacji bowiem, gdy podmiot ten korzysta z wyłączenia opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawca obciąża dostawę stawką podatku w jego kraju - wysyłki.

Nabycie towarów w krajach Wspólnoty Europejskiej przez podatnika korzystającego ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy, nie jest w rozumieniu ustawy wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. w związku z tym, po stronie Zainteresowanej nie wystąpi obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE, bowiem to dostawca towaru będzie zobowiązany opodatkować ten towar w kraju wysyłki. Powyższe znajdzie zastosowanie o ile wartość tych nabyć nie przekroczy wyznaczonego limitu, o którym mowa w powołanych przepisach.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy Zainteresowana będzie korzystała ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ustawy, dokonywane przez nią zakupy towarów w sklepach detalicznych na terytorium Niemiec nie będą stanowiły wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy, do momentu przekroczonego limitu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.