ILPP2/443-1973/10-3/AK - Korekta podatku VAT naliczonego w związku z dokonaniem zmian konstrukcyjnych nabytego samochodu.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 marca 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1973/10-3/AK Korekta podatku VAT naliczonego w związku z dokonaniem zmian konstrukcyjnych nabytego samochodu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.) o własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym wyłącznie działalność opodatkowaną. Od 2007 r. na podstawie umowy leasingu użytkowała samochód mający jeden rząd siedzeń, który oddzielony był od części przeznaczonej do przewozu ładunków kratką. Samochód ten miał przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotację o spełnieniu dodatkowych wymagań w dowodzie rejestracyjnym.

W dniu 1 lutego 2010 r. po zakończeniu umowy Zainteresowana wykupiła samochód za 568,44 zł netto plus VAT 125,06 zł Z racji tego, że u Wnioskodawczyni występuje tylko sprzedaż opodatkowana odliczyła VAT z faktury dokumentującej ten wykup w całości. Samochód został przyjęty do użytkowania w tym samym miesiącu oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Ponieważ wartość środka trwałego była niska wydatek poniesiony na jego nabycie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do użytkowania.

W dniu 8 września 2010 r. w samochodzie tym zostały dokonane zmiany konstrukcyjne: demontaż kratki bagażowej i zamontowanie tylnej kanapy dla 3-osób. Zmiany te spowodowały zmianę rodzaju pojazdu z ciężarowego na osobowy, co zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów. Fakt ten został również zgłoszony do właściwego urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 86 ust. 5b-5c, zgodnie z którym, jeżeli zmiany zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę Zainteresowana skorygowała kwotę podatku naliczonego w całości (125,06 zł) w rozliczeniu za miesiąc wrzesień. Skorygowany VAT odniesiony został w ciężar kosztów uzyskania przychodu, nie zwiększając tym samym wartości początkowej środka trwałego.

W najbliższym czasie Zainteresowana zamierza sprzedać ten samochód lub przeznaczyć go na cele osobiste właściciela.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo została dokonana korekta podatku VAT naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dotychczasowe postępowanie było zgodne z przepisami ustawy o VAT. VAT naliczony skorygowany został w całości w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano zmian konstrukcyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ww. ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86 ust. 5 ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

W myśl art. 86 ust. 5a ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kopię zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 86 ust. 5b ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4, podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Na mocy art. 86 ust. 5c ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2011 r., jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - niezwiązaną z samą umową leasingu, co do której przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku określonego w art. 86 ust. 3, jednak z uwzględnieniem warunku, o którym mowa w cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym wyłącznie działalność opodatkowaną. Od 2007 r. na podstawie umowy leasingu użytkowała samochód mający jeden rząd siedzeń, który oddzielony był od części przeznaczonej do przewozu ładunków kratką. Samochód ten miał przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotację o spełnieniu dodatkowych wymagań w dowodzie rejestracyjnym.

W dniu 1 lutego 2010 r. po zakończeniu umowy Zainteresowana wykupiła samochód za 568,44 zł netto plus VAT 125,06 zł Z racji tego, że u Wnioskodawczyni występuje tylko sprzedaż opodatkowana odliczyła VAT z faktury dokumentującej ten wykup w całości. Samochód został przyjęty do użytkowania w tym sam miesiącu oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Ponieważ wartość środka trwałego była niska wydatek poniesiony na jego nabycie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do użytkowania.

W dniu 8 września 2010 r. w samochodzie tym zostały dokonane zmiany konstrukcyjne: demontaż kratki bagażowej i zamontowanie tylnej kanapy dla 3-osób. Zmiany te spowodowały zmianę rodzaju pojazdu z ciężarowego na osobowy, co zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów. Fakt ten został również zgłoszony do właściwego urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 5b-5c, jeżeli zmiany zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę Zainteresowana skorygowała kwotę podatku naliczonego w całości (125,06 zł) w rozliczeniu za miesiąc wrzesień. Skorygowany VAT odniesiony został w ciężar kosztów uzyskania przychodu, nie zwiększając tym samym wartości początkowej środka trwałego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawidłowości dokonanej korekty podatku VAT naliczonego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że Zainteresowana postąpiła słusznie dokonując korekty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano zmian konstrukcyjnych pojazdu, bowiem wprowadzone zmiany zostały dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę dokumentującą nabycie pojazdu oraz spowodowały, iż przedmiotowy pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego stawki podatku oraz podstawy opodatkowania została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 3 marca 2011 r. nr ILPP2/443-1973/10-4/AK.

Natomiast w kwestii podatku dochodowego od osób fizycznych wydano w dniu 4 lutego 2011 r. odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB1/415-1403/10-3/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl