ILPP2/443-1933/10-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 1 grudnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu 9 grudnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 17 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu 9 grudnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 17 lutego 2011 r.) o dowód potwierdzający operację wniesienia brakującej opłaty oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2010 r. nr LPB3/423-1146/09-2/MM, uznającej za prawidłowe stanowisko Spółki odnośnie do zdarzenia przyszłego, tj. przedmiotem wniosku były podatkowe konsekwencje umów zawartych z sieciami handlowymi, przewidujących nadzwyczajną ekspozycję już sprzedanych kontrahentom wyrobów w halach sklepowych, tj. na miejscach czołowych, wyspach i specjalnych regałach. Obecnie Wnioskodawca planuje rozszerzyć opisany instrument marketingowy, tj. negocjuje umowy przewidujące ponoszenie przez niego opłat z tytułu nadzwyczajnego eksponowania produkowanych przez Wnioskodawcę towarów przez:

Świadczenie kontrahenta polegać będzie w obu przypadkach na zapewnieniu konsumentom dostępności produktów oferowanych przez Spółkę w punktach sprzedaży w szczególny sposób, tj. na tzw. miejscach czołowych, w centralnej części placówek handlowych (marketach, sklepach, działach sprzedaży przy hurtowniach, w hurtowniach prowadzących sprzedaż detaliczną), na specjalnych regałach, w głównych ciągach komunikacyjnych, w głównych alejach zakupowych, przy wejściach do hali sprzedażowej przy kasach fiskalnych na ekspozytorach lub paletach ekspozycyjnych oraz w inny podobny sposób. Skorzystanie z opisanych sposobów ekspozycji towarów wiązać się będzie z koniecznością poniesienia na rzecz kontrahentów dodatkowych opłat za umieszczanie towarów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę na eksponowanym miejscu. Wysokość i zasady opłat będą ustalane w odrębnych umowach, zawartych pomiędzy Spółką a jej bezpośrednimi odbiorcami, a także w umowach pomiędzy Spółką a dalszymi nabywcami, którzy nie nabywają bezpośrednio od Wnioskodawcy produkowanych przez niego wyrobów. Opłaty powyższe nie będą ponoszone z tytułu przyjęcia towarów do sprzedaży.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż usługi opisane we wniosku wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek VAT zawarty w fakturze za usługi szczególnej ekspozycji towarów Spółki powyżej opisane wystawionej przez kontrahenta Spółki może być przez nią odliczony od podatku należnego na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, argumenty przedstawione przez niego we wniosku zakończonym wydaniem interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-1146/09-2/MM oraz w tej interpretacji mogą być wykorzystane i przywołane także w niniejszym wniosku. Zawieranie umów, których celem jest zwiększenie sprzedaży wyrobów Spółki, będące elementem szerszej strategii marketingowej, leży w interesie Wnioskodawcy, któremu zależy na tym, aby na rynku obecne były przede wszystkim jego produkty. Spółka działa w celu wykreowania dodatkowego popytu na produkowane przez siebie wyroby a zatem działa, jakkolwiek pośrednio, w celu osiągnięcia przychodów. Wszelkie czynności zmierzające do wskazanego celu polegające na podejmowaniu działań promocyjnych, w szczególności przez uzyskanie dodatkowych usług polegających na wyraźniejszej ekspozycji wyrobów u poszczególnych nabywców z łańcucha transakcji, zarówno bezpośrednich odbiorców tych wyrobów jak i odbiorców pośrednich, przekładają się na wzrost sprzedaży u Wnioskodawcy. W ramach tych działań nawiązywana jest dodatkowa umowa z kontrahentem (a także dalszymi nabywcami) dotycząca dodatkowej ekspozycji w miejscach szczególnie widocznych i najczęściej odwiedzanych przez konsumentów. Nie ulega bowiem wątpliwości, że większe szanse na sprzedaż mają towary ułożone na półkach eksponowanych między innymi na czołach regałów na wyspach ustawionych w "ciągach" komunikacyjnych, czy w innych miejscach istotnych z punktu widzenia marketingowego, niż towary ułożone w miejscach izolowanych, gdzie jest dużo mniejszy ruch konsumentów. Wydatki poniesione na opisane we wniosku formy ekspozycji są niewątpliwie związane z uzyskanymi przychodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z uwagi na brak możliwości powiązania wydatku z konkretnym przychodem wydatek taki będzie stanowić koszt pośredni potrącamy w momencie poniesienia.

Zdaniem Spółki, wydatki te nie mieszczą się w wyłączeniu opisanym w art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Zdaniem Spółki, za czynności, które nie mogą być prawnie skutecznej umowy nie można uznać ponoszenia dodatkowych opłat na rzecz odbiorców swoich towarów, a zwłaszcza dalszych kontrahentów, którzy nie nabywają od Wnioskodawcy bezpośrednio produkowanych przez niego towarów, a które to opłaty są ponoszone z tytułu świadczenia przez te podmioty usług promocyjnych związanych z marketingowo korzystniejszą ekspozycją produktów Wnioskodawcy w punktach sprzedaży należących do kontrahentów.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (dalej uznk) przewiduje, że czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży, a umowa naruszająca postanowienia tej ustawy dotknięta jest nieważnością. Przedmiotem zakazu zawartego w art. 15 ust. 1 pkt 4 uznk jest zachowanie polegające na utrudnianiu dostępu do rynku. Przepis ten szczególną uwagę poświęca relacjom pomiędzy obiektami handlowymi, przedsiębiorstwami sieciowymi i innymi o znaczącym potencjale ekonomicznym. Czynem nieuczciwej konkurencji z zakresu utrudniania dostępu do rynku jest pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży (ust. 1 pkt 4), co należy rozumieć w ten sposób, że odbiorca towaru, który uzależni przyjęcie towaru i wystawienie tego towaru do sprzedaży w swoich sklepach, od poniesienia innych dodatkowych opłat, tj. "opłaty półkowe", "bonus od obrotów", czy partycypacji w kosztach wydawania darmowych gazetek reklamowych dopuszcza się czynów nieuczciwej konkurencji. Jednak od przypadku tego odróżnić należy sytuację, w której strony związane umową sprzedaży (zawartą w wykonaniu postanowień umowy ramowej) zawierają kolejną umowę, której celem jest możliwość zajęcia atrakcyjnej z punktu widzenia marketingu powierzchni handlowej możliwość korzystnego wyeksponowania towaru na terenie należącym do kontrahenta Wnioskodawcy. Wprawdzie podejmuje on działania dotyczące własnego już towaru, ale działa także w interesie Wnioskodawcy: jeżeli sieć osiągnie wyższy obrót wyrobami Spółki, Wnioskodawca dostarczać będzie na rynek coraz większe ilości towarów, co ma bezpośrednie przełożenie na osiąganie przychodów przez Spółkę. Mając na uwadze powołane poglądy nie ma podstaw aby twierdzić, że zawarcie przez Wnioskodawcę umów na dodatkowe usługi promocyjne świadczone przez bezpośrednich odbiorców Spółki, a zwłaszcza przez dalszych kontrahentów oznacza ograniczenie dostępu do rynku w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, albowiem może ona swobodnie dystrybuować swoje produkty i może ona mieć wpływ na sposób ich eksponowania u wskazanych kontrahentów.

Wskazać należy, że opłaty nie będą ponoszone z tytułu przyjęcia towaru do sprzedaży, będą natomiast ponoszone dobrowolnie i w ocenie Wnioskodawcy stanowić będą gwarancję efektywnej współpracy i rozszerzania dostępu konsumentów do produktów Wnioskodawcy, jak również przyniosą określone korzyści ekonomiczne zarówno dla kontrahentów, jak i dla Wnioskodawcy. W związku z tym zapłata na rzecz odbiorcy wyrobu wynagrodzenia za realizację dodatkowej umowy łączącej strony nie będzie stanowiła wydatków wynikających z czynności które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Wydatek ten będzie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a także zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu podatkowego lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jako taki będzie mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu. Oprócz przywołanej dwukrotnie interpretacji indywidualnej wydanej na wniosek Wnioskodawcy, przywołać można pogląd zawarty w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPB3 /423W-26/08-MT z dnia 21 kwietnia 2008 r.

Ponieważ brak jest podstaw do stwierdzenia, że wydatek ponoszony na podstawie opisanej umowy podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma również uzasadnienia dla kwestionowania zasadności odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie tego rodzaju usługi. Ponieważ umowie przewidującej tego rodzaju świadczenia nie można postawić zarzuty nieważności, nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy, zakazujący odliczenia dokumentujące czynności do których ma zastosowanie art. 58 kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, że dotychczas Wnioskodawca na podstawie umów zawartych z sieciami handlowymi, zobowiązany był do nadzwyczajnej ekspozycji już sprzedanych kontrahentom wyrobów w halach sklepowych, tj. na miejscach czołowych, wyspach i specjalnych regałach. Obecnie Wnioskodawca planuje rozszerzyć opisany instrument marketingowy, tj. negocjuje umowy przewidujące ponoszenie przez niego opłat z tytułu nadzwyczajnego eksponowania produkowanych przez Wnioskodawcę towarów przez:

Świadczenie kontrahenta polegać będzie w obu przypadkach na zapewnieniu konsumentom dostępności produktów oferowanych przez Spółkę w punktach sprzedaży w szczególny sposób, tj. na tzw. miejscach czołowych, w centralnej części placówek handlowych (marketach, sklepach, działach sprzedaży przy hurtowniach, w hurtowniach prowadzących

sprzedaż detaliczną), na specjalnych regałach, w głównych ciągach komunikacyjnych, w głównych alejach zakupowych, przy wejściach do hali sprzedażowej przy kasach fiskalnych na ekspozytorach lub paletach ekspozycyjnych oraz w inny podobny sposób. Skorzystanie z opisanych sposobów ekspozycji towarów wiązać się będzie z koniecznością poniesienia na rzecz kontrahentów dodatkowych opłat za umieszczanie towarów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę na eksponowanym miejscu. Wysokość i zasady opłat będą ustalane w odrębnych umowach, zawartych pomiędzy Spółką a jej bezpośrednimi odbiorcami, a także w umowach pomiędzy Spółką a dalszymi nabywcami, którzy nie nabywają bezpośrednio od Wnioskodawcy produkowanych przez niego wyrobów. Opłaty powyższe nie będą ponoszone z tytułu przyjęcia towarów do sprzedaży. Usługi opisane we wniosku wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Usługa, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy stwierdzić, że opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z zawartymi umowami, będzie się wiązać z koniecznością poniesienia na rzecz kontrahentów dodatkowych opłat za umieszczanie towarów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę na eksponowanym miejscu - związane są z określonymi zachowaniami kontrahentów, a zatem ze świadczeniem usług przez kontrahentów będących stronami odrębnych umów, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności.

Zatem, pomiędzy stronami istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W świetle powyższego, zachowanie kontrahentów (bezpośrednich, jak i dalszych nabywców towarów Wnioskodawcy) polegające na zapewnieniu konsumentom dostępności produktów oferowanych przez Spółkę w punktach sprzedaży w szczególny sposób, tj. na tzw. miejscach czołowych, w centralnej części placówek handlowych (marketach, sklepach, działach sprzedaży przy hurtowniach, w hurtowniach prowadzących sprzedaż detaliczną), na specjalnych regałach, w głównych ciągach komunikacyjnych, w głównych alejach zakupowych, przy wejściach do hali sprzedażowej przy kasach fiskalnych na ekspozytorach lub paletach ekspozycyjnych oraz w inny podobny sposób - zgodnie z zawartymi ze Spółką umowami - należy uznać za świadczenie usług, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do wykonywania czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a ponadto, aby nie miały miejsca przesłanki uniemożliwiające dokonanie odliczenia kwoty lub zwrotu podatku należnego - określone w art. 88 ustawy.

Reasumując, Spółka będzie miała prawo do odliczenia na zasadach ogólnych podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT wystawionych przez kontrahentów w związku ze świadczeniem usług wykonywanych na podstawie zawartych odrębnych umów, a polegających na szczególnej ekspozycji towarów Spółki, tj. na tzw. miejscach czołowych, w centralnej części placówek handlowych (marketach, sklepach, działach sprzedaży przy hurtowniach, w hurtowniach prowadzących sprzedaż detaliczną), na specjalnych regałach, w głównych ciągach komunikacyjnych, w głównych alejach zakupowych, przy wejściach do hali sprzedażowej przy kasach fiskalnych na ekspozytorach lub paletach ekspozycyjnych oraz w inny podobny sposób, z uwagi na fakt, że przedmiotowe usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, w dniu 1 marca 2011 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB3/423 -953/10-3/KS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.