ILPP2/443-191/13-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług należności za wykonane roboty budowlane, przyznanej na podstawie ugody sądowej, udokumentowania wykonanych czynności i stawki podatku VAT oraz

* nieprawidłowe w zakresie terminu wystawienia faktury VAT.

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług należności za wykonane roboty budowlane, przyznanej na podstawie ugody sądowej, udokumentowania wykonanych czynności i stawki podatku VAT oraz terminu wystawienia faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 9 kwietnia 2003 r. pomiędzy X sp. z o.o. w X i Wnioskodawcą została zawarta umowa o roboty budowlane. Przedmiotem tej umowy było wykonanie przez Zainteresowanego jako wykonawcy na rzecz X sp. z o.o. fasad od F1 do F10 użytkowego obiektu budowlanego V, z dostarczonych przez siebie materiałów. X sp. z o.o. zawarł z inwestorem umowę na generalne wykonawstwo przedmiotowego obiektu. Rozliczenie rzeczywistej ilości poszczególnych rodzajów wykonanych przez wykonawcę robót budowlanych powinno zostać dokonane na podstawie protokołu obmiaru sporządzonego łącznie z protokołem odbioru końcowego. W umowie określono orientacyjną wartość robót budowlanych. Wartość robót budowlanych zgodnie z wersją podstawową zgodną z dokumentacją została oszacowana na kwotę 10 452 080 zł netto, a wartość robót w przypadku wersji słupowo ryglowej elewacji F8 i F9 na kwotę 9 463 888 zł netto. Wysokość wynagrodzenia miała być ustalona jako wynik przemnożenia cen jednostkowych poszczególnych rodzajów robót budowlanych przez ilość faktycznie wykonanych robót.

Zapłata za fakturę końcową powinna nastąpić w terminie 42 dni od dnia otrzymania faktury przez X sp. z o.o., przy czym dodatkowym warunkiem zapłaty było otrzymanie przez X sp. z o.o. wynagrodzenia za ten sam zakres prac. Określone według tych zasad wynagrodzenie obejmowało wynagrodzenie z tytułu wykonania wszelkich prac niezbędnych do realizacji umowy, jak również ponoszone przez wykonawcę koszty dostarczenia wszelkich materiałów budowlanych, zaplecza technicznego, wykonania rusztowań roboczych i ochronnych, korzystania przez wykonawcę z energii elektrycznej, itp.

Zainteresowany przystąpił do realizacji umowy o roboty budowlane zawartej z X z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu X 2003 r. Przedmiotowa umowa nie została jednak w całości zrealizowana przez wykonawcę. Postanowieniem z dnia X 2004 r. w sprawie o sygn. akt. XX Sąd Rejonowy w X ogłosił upadłość Wnioskodawcy z możliwością zawarcia układu i powierzył upadłemu sprawowanie zarządu swoim majątkiem. Następnie postanowieniem z dnia X2006 r. Sąd Rejonowy w X zmienił postanowienie z dnia X 2004 r. na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku Zainteresowanego.

W związku z ogłoszeniem upadłości wykonawca ostatecznie w kwietniu 2004 r. zaprzestał realizacji umowy. W dniu 14 stycznia 2004 r. pracownicy Wnioskodawcy dokonali jednostronnie inwentaryzacji robót budowlano - montażowych i materiałów niewbudowanych na obiekcie budowlanym X, ustalając wartość wykonanych robót na kwotę 6 174 066,16 zł i wartość materiałów dostarczonych na budowę i nie zamontowanych na kwotę 560 600,04 zł. Przedstawiciele X sp. z o.o. odmówili udziału w tej czynności. W dniu 15 stycznia 2004 r. wykonawca przekazał X sp. z o.o. sprawozdanie z inwentaryzacji. Sporność roszczenia dotyczyła ustalenia wartości wykonanych, a nieodebranych przez X sp. z o.o. ilości i wartości robót budowlanych (tzw. robót w toku) i co za tym idzie niezafakturowania sprzedaży usług.

Syndyk masy upadłości zobowiązany do likwidacji należności Y. początkowo w trybie zawezwania do próby ugodowej a wobec odmowy przez spółkę X polubownego zakończenia sporu podjął czynności windykacyjne w drodze powództwa sądowego wywiedzionego w dniu 10 lutego 2009 r., które w dniu 3 grudnia 2012 r. zakończyła zawarta przez strony sporu przed Sądem Okręgowym w X ugoda sądowa.

Zgodnie z pkt I ugody sądowej pozwany X sp. z o.o. zobowiązał się do zapłaty na rzecz syndyka masy upadłości Y. sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej kwoty 679.000,00 zł w terminie do dnia 17 grudnia 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności.

Ugoda ostatecznie więc ustaliła wartość nierozliczonych dotychczas robót w toku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy - Syndyka Masy Upadłości Y. sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w zakresie:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Obowiązek podatkowy

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniem od podatku i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z powyższych przepisów wynika, iż każda dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowym stanie faktycznym czynność, za którą spółka X uiściła kwotę wymienioną w ugodzie należy rozpatrywać w kontekście odpłatnego świadczenia usług. Przedmiotowe świadczenie jako wynagrodzenie za wykonane usługi w związku z realizacją kontraktu powinno być opodatkowane podatkiem VAT. Za taką tezą przemawia przede wszystkim bezpośredni związek czynności z realizacją inwestycji.

Obowiązek wystawienia faktury VAT

Zgodnie z art. 106 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę wykonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę VAT i kwotę podatku, kwotą należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ustępów 2, 4 i 5 (art. 15) oraz art. 19, ust. 10 i art. 120 ust. 16 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Termin wystawienia faktury VAT

Według Zainteresowanego, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, fakturę wystawia się nie później niż 7 dnia od dnia wykonania usługi. Za dzień wykonania usługi przyjęto datę zawarcia ugody, która ostatecznie określiła wysokość należnego wynagrodzenia za sprzedaż usług, czyli dotychczasowe sporne roboty budowlane w toku.

W związku z powyższym Wnioskodawca powinien był wystawić fakturę z datą zawarcia ugody sądowej, tj. 3 grudnia 2012 r. Data zawarcia ugody kończącej spór jest w tym przypadku datą zakończenia robót i datą ustalenia wartości, która jest podstawą do sporządzenia faktur VAT.

Określenie prawidłowej stawki podatku VAT

W Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zostały określone stawki podatku VAT których wysokość jest uzależniona od rodzaju (przeznaczenia) obiektu budowlanego. W katalogu usług obniżonych nie znalazły się usługi budowlane (obiekty użytkowe) do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku VAT. Dlatego też do obliczenia podatku należnego zastosowano stawkę VAT podstawową (23%).

Jeżeli chodzi o moment zastosowania odpowiedniej stawki Wnioskodawca odwołuje się do przepisów art. 93 Dyrektywy 112/2006 WE RADY w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym do transakcji podlegających opodatkowaniu stosuje się taką stawkę VAT, jaka obowiązuje w momencie zaistnienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego, a zdarzeniem tym jest data dokonania sprzedaży usługi. Oznacza to, że o stawce VAT decyduje moment wykonania danej czynności. Stanowisko to potwierdził również Minister Finansów w piśmie z dnia 24 czerwca 2004 r. (nr PP3-812 458/2004/AK/1786), które ma zastosowanie także i dziś, w którym stwierdził m.in., że " (...) Wykonanie przez podatnika czynności podlegającej opodatkowaniu VAT powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu wykonania tej czynności. Określony w przepisach moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje na termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności. Określony w przepisach moment powstania obowiązku podatkowego, wskazuje na termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zaznaczyć należy, iż czynności wymienione w art. 5 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług pod warunkiem, że wykonywane są przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z powyższym, każda dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonał roboty budowlane na rzecz Spółki z o.o., za które Sąd w ugodzie określił wynagrodzenie, które ma zapłacić Spółka z o.o. Zainteresowanemu.

Zatem uznać należy, że w przedmiotowej sytuacji ma miejsce odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z podstawową zasadą określoną w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ustawodawca, w art. 19 ust. 13 ustawy, w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla określonych czynności, wśród których wymienił również usługi budowlane i budowlano-montażowe.

W pkt 2 lit. d ww. przepisu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Przepis ust. 13 pkt 2 lit. d - na podstawie art. 19 ust. 14 ustawy, stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Oznacza to, że z tytułu wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy dokonano zapłaty. Poza terminem zapłaty istotne jest także zidentyfikowanie momentu, w którym usługa została wykonana.

Ustawodawca w ustawie nie zdefiniował pojęcia "wykonania usługi". Ponadto ustawa nie zawiera definicji "protokołu zdawczo-odbiorczego".

Pomocą może tu posłużyć analiza przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 643 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem.

Zauważyć należy również, iż zgodnie z art. 647 Kodeksu cywilnego, przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Ze względu na specyfikę usług budowlanych wiążą się one z koniecznością akceptowania ich przez zleceniodawcę (inwestora). Forma, sposób i rodzaj dokumentu potwierdzającego wykonanie robót budowlanych, co do zasady, winien być określony w umowie łączącej strony.

Wskazać również należy, iż art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) definiuje pojęcie "protokoły odbiorów częściowych i końcowych", jako jeden z elementów "dokumentacji budowy". W praktyce terminem protokołu zdawczo-odbiorczego określa się dokument, który w istocie ma w założeniu wyrażać potwierdzenie i akceptację wykonanych prac, w tym ich zakres. Z protokołu winno zatem jasno wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał, oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte przez drugą stronę. Z przepisów prawa budowlanego wynika zatem, iż wykonanie usługi rozumie się jako odbiór techniczny robót, na okoliczność którego sporządza się stosowny protokół odbioru-częściowy bądź końcowy.

Odbiór robót jest elementem przełomowym w stosunkach o roboty budowlane: z jednej strony potwierdza wykonanie zobowiązania i otwiera wykonawcy prawo do żądania wynagrodzenia, bądź wskazuje na jego niewykonanie lub nienależyte wykonanie w całości lub części wobec istnienia wad i rodzi odpowiedzialność za wady ujawnione przy odbiorze, a z drugiej strony wyznacza początek biegu terminów rękojmi za wady. Odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem powszechnie jest utożsamiany z wykonaniem usługi.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż dzień, od którego liczony będzie 30-dniowy termin, o którym mowa w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d w związku z art. 19 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług, to dzień dokonania przez inwestora odbioru określonych prac. Obowiązek podatkowy w stosunku do usług w zakresie robót budowlanych powstanie zatem nie później niż 30. dnia, licząc od dnia jej wykonania, tj. dokonania odbioru technicznego robót, chyba że Wnioskodawca wcześniej otrzyma całość lub część zapłaty.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca po częściowym wykonaniu robót budowlanych tj. 15 stycznia 2004 r. przekazał Zamawiającemu sprawozdanie z inwentaryzacji wykonanych robót budowlano-montażowych i materiałów niewbudowanych na obiekcie budowlanym.

Ustosunkowując się do powyższego w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby sporządzany przez Wnioskodawcę dokument (sprawozdanie z inwentaryzacji) stanowił zarazem potwierdzenie, akceptację, że określonego dnia prace zostały przyjęte przez drugą stronę, a więc, że dokument ten potwierdza odbiór prac przez zlecającego ich wykonanie. Wskazuje on jedynie, że w danym okresie określone prace zostały wykonane, nie zaś, że zostały odebrane przez zlecającego. Podnieść zatem należy, że "sprawozdanie z inwentaryzacji", obejmujące wykaz zrealizowanych robót, wypełniać będzie przesłanki uznania za dokument potwierdzający wykonanie konkretnej usługi w sytuacji, gdy wskazywać ono będzie także, że określonego dnia prace te zostały przyjęte przez drugą stronę, nawet jeżeli akceptacja ta została obwarowana zastrzeżeniami dotyczącymi chociażby poczynienia poprawek uznanych za uzasadnione. Natomiast samo sporządzenie przez Wnioskodawcę sprawozdania z inwentaryzacji, nie pozwala na stwierdzenie, czy prace te zostały w rzeczywistości odebrane przez zamawiającego, a ta właśnie okoliczność jak powyżej wykazano, stanowi o istocie protokołów zdawczo-odbiorczych lub innych dokumentów potwierdzających przyjęcie części wykonanej usługi. Zauważyć bowiem należy, że wykonanie części danych prac może, ale nie musi być zaakceptowane przez drugą stronę. A zatem uwzględniając, iż przy ustalaniu momentu wykonania usługi budowlanej, należy mieć na uwadze datę potwierdzenia odbioru części robót przez nabywcę, wskazać należy, że celem określenia terminu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zrealizowanych prac w zakresie wykonanej części prac budowlanych, Wnioskodawca nie jest co prawda zobligowany do posiadania dokumentu o nazwie "protokół zdawczo-odbiorczy", jednakże z posiadanych przez Wnioskodawcę innych dokumentów winno wynikać potwierdzenie przez zamawiającego przyjęcia, odbioru tych prac.

Zatem, podstawowe znaczenie w przypadku ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży robót budowlanych ma moment zapłaty. Obowiązek podatkowy powstaje bowiem w dniu jej otrzymania. Jeżeli jednak nie nastąpi ona w terminie 30 dni licząc od dnia wykonania usług (czyli potwierdzenia przyjęcia robót przez zamawiającego w postaci przykładowo podpisania protokołu dokumentującego odbiór techniczny robót budowlanych), obowiązek podatkowy powstaje 30. dnia po wykonaniu usług.

W treści wniosku Zainteresowany wskazał, iż "data zawarcia ugody kończącej spór jest w tym przypadku datą zakończenia robót i datą ustalenia wartości (...)". Sama zaś ugoda została zawarta w dniu 3 grudnia 2012 r. Zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w przedmiotowej sprawie za datę wykonania robót budowlanych, uznać należy datę zawarcia ugody, bowiem dopiero z tą datą zamawiający odebrał wykonane prace, akceptując ich zakres i wartość.

Zgodnie z pkt I ugody sądowej Zamawiający zobowiązał się do zapłaty na rzecz syndyka masy upadłości Y. sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej kwoty 679.000,00 zł w terminie do dnia 17 grudnia 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności.

A zatem obowiązek podatkowy powstał w przedmiotowej sprawie, w stosunku do usług w zakresie robót budowlanych z chwilą dokonania zapłaty wynikającej z zawartej ugody sądowej, nie później jednak niż 30. dnia, od dnia odbioru robót, tj. dnia podpisania ugody sądowej.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Termin, w którym należy wystawić fakturę dokumentującą wykonanie usług budowlanych i budowlano-montażowych został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Jednakże, stosownie do § 11 ust. 2 rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Z powyższych regulacji wynika, że ostateczny termin wystawienia faktury z tytułu wykonania usług budowlanych i budowlano-montażowych, to data powstania obowiązku podatkowego, czyli 30. dzień od dnia wykonania usługi, a jeśli płatności dokonano wcześniej, wówczas będzie to dzień dokonania zapłaty.

Zatem, na podstawie art. 106 ustawy oraz cyt. przepisów rozporządzenia, Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania świadczonej usługi fakturą VAT, nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego i nie wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego. Z kolei obowiązek podatkowy, jak wcześniej wskazano, powstał z chwilą otrzymania zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlano-montażowych (ich odbioru), tj. dnia podpisania ugody sądowej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, fakturę wystawia się nie później niż 7 dnia od dnia wykonania usługi, a w związku z powyższym powinien był on wystawić fakturę z datą zawarcia ugody sądowej, tj. 3 grudnia 2012 r. - należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Artykuł 41 ust. 2 ustawy określa, iż dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się - w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

W treści wniosku wskazano, iż przedmiotem zawartej umowy było wykonanie przez Zainteresowanego jako wykonawcy na rzecz zamawiającego fasad od F1 do F10 użytkowego obiektu budowlanego X, z dostarczonych przez siebie materiałów.

Z powyższego wynika, iż należność Wnioskodawcy, ustalona na podstawie ugody sądowej, dotyczy wykonanych przez Zainteresowanego robót budowlano-montażowych zrealizowanych w obiekcie użytkowym, a więc usług, które nie mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy spór między stronami zakończyła ugoda sądowa w dniu 3 grudnia 2012 r. Odnosząc powyższe do treści powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż w analizowanej sprawie usługa budowlano-montażowa została wykonana (odebrana) z dniem podpisania ugody sądowej.

W konsekwencji, uznać należy, że usługa budowlano-montażowa związana z realizacją inwestycji polegającej na budowie obiektu użytkowego (salonu samochodowego) przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT, właściwą ze względu na datę wykonania usług i powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż w nin. interpretacji rozstrzygnięto wniosek w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług należności za wykonane roboty budowlane, przyznanej na podstawie ugody sądowej, udokumentowania wykonanych czynności i stawki podatku VAT oraz terminu wystawienia faktury VAT.

Natomiast w zakresie uznania kwoty, przyznanej na podstawie ugody sądowej, jako wartości brutto zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-191/13-2/JK z dnia 11 czerwca 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.