ILPP2/443-191/10-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz wystawiania faktur - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz wystawiania faktur. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy oraz pytania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w maju 1994 r. oraz w czerwcu 2009 r. wraz z małżonkiem, pozostającym z nią we wspólnocie małżeńskiej, nie prowadząc działalności gospodarczej, jako osoby fizyczne nabyli przylegające do siebie nieruchomości gruntowe. W październiku 2009 r. Zainteresowana założyła działalność gospodarczą, w ramach której zamierza na ww. gruncie wybudować budynek, którego lokale będzie wynajmowała w działalności gospodarczej. Małżonek jej wyraża zgodę na wykorzystanie gruntu w działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT. Prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Małżonek jej nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Dodatkowo Zainteresowana wskazała, że lokale, które zamierza wybudować będą wynajmowane na prowadzenie tam działalności usługowej, handlowej, biurowej (Usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, stanowiących majątek własny - 70.20.12 PKWiU), a podatek naliczony wykazuje w całości w swojej deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT z faktur dokumentujących zakupy inwestycyjne (np. wybudowanie nieruchomości) może ona odliczyć w 100%.

Faktury związane z nieruchomością powinny być wystawiane na jej firmę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z wniosku ORD-IN w przedmiotowej sprawie występuje ustawowa wspólnota małżeńska). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem pozostającym z nią we wspólnocie małżeńskiej, nie prowadząc działalności gospodarczej, jako osoby fizyczne nabyli przylegające do siebie nieruchomości gruntowe. W roku 2009 Zainteresowana założyła działalność gospodarczą, w ramach której zamierza na ww. gruncie wybudować budynek, którego lokale będzie wynajmowała w działalności gospodarczej. Jej małżonek wyraża zgodę na wykorzystanie gruntu w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT. Małżonek jej nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana wskazała, że lokale, które zamierza wybudować będą wynajmowane na prowadzenie tam działalności usługowej, handlowej, biurowej (Usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, stanowiących majątek własny - 70.20.12 PKWiU).

Ad. 1

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

nbspnbspnbsp - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Treścć art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Biorąc po uwagę analizę powyższych przepisów stwierdzić należy, że w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobra, które będą używane w sposób wyłączny do celów zawodowych przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to wówczas tylko jeden z małżonków korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od towarów i usług, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie warunek ten jest spełniony, gdyż lokale, które Wnioskodawczyni zamierza wybudować będą wynajmowane na prowadzenie tam działalności usługowej, handlowej, biurowej - czyli będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Tak więc, Zainteresowana ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na nią, dokumentujących zakupy inwestycyjne (np. wybudowanie nieruchomości), przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, faktury dokumentujące poniesione zakupy inwestycyjne związane z wybudowaniem przedmiotowej nieruchomości, wystawione na Zainteresowaną, uprawniają ją do odliczenia w 100% wynikającego z nich podatku naliczonego w ramach własnej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Faktura będąca podstawą odliczenia, winna zawierać elementy wymienione w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

I tak, zgodnie z tym przepisem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W omawianej sprawie Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na gruncie, którego jest współwłaścicielem, zamierza wybudować budynek. Przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania przez nią czynności opodatkowanych. Zatem, to ona będzie nabywcą z tytułu zakupów związanych z wybudowaniem tego budynku.

W związku z powyższym, faktury za zakupy związane z wybudowaniem budynku mogą być wystawiane w 100% na firmę Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie stanu faktycznego w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz wystawiania faktur. Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego prawa do odliczenia podatku naliczonego, wystawiania faktur VAT i obowiązku zapłaty podatku VAT został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr ILPP2/443-191/10-5 /BA.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębną interpretację indywidualną z dnia 26 kwietnia 2010 r. nr ILPB1/415-178/10-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.