ILPP2/443-179/09-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 11 lutego 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania działek przeznaczonych pod zabudowę przenoszonych przez Gminę,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania działek Wnioskodawczyni przekazanych pod drogi publiczne oraz w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W dniu 11 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działek przekazanych pod zabudowę przenoszonych przez Gminę, w zakresie opodatkowania działek Wnioskodawczyni przekazanych pod drogi publiczne oraz w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją z listopada 2001 r. Wójt Gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości Wnioskodawczyni i z dniem uzyskania przez tą decyzję waloru ostateczności, dwie z wydzielonych działek przeszły z mocy prawa na własność Gminy, jako przeznaczone w planie miejscowym pod drogi publiczne.

Od prawie 9 lat Zainteresowana prowadzi z Gminą rozmowy na temat zrekompensowania jej utraty przedmiotowych działek, do czego dojdzie najprawdopodobniej w wyniku przyznania w zamian za należne odszkodowanie, nieruchomości zamiennych. Możliwość taką stwarza art. 98 ust. 3 w zw. z art. 131 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, odszkodowanie ustala się według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

W swojej propozycji Gmina wskazuje, iż wartość rynkowa działek Wnioskodawczyni stanowiąca podstawę do wyliczenia należnego za nie odszkodowania, została ustalona bez dodania podatku od towarów i usług, gdyż ustalana jest dla nieruchomości przeznaczonej pod drogi publiczne.

Jednocześnie Gmina wskazuje, że wartość rynkowa przyznanych nieruchomości zamiennych przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne, musi być powiększona o wartość podatku od towarów i usług, gdyż są to tereny przeznaczone pod zabudowę.

Wnioskodawczyni zaznacza, iż nie prowadzi działalności gospodarczej, a w niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Artykuł 15 ust. 6 tej ustawy wskazuje, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zainteresowana wskazuje na fakt, że przed przeznaczeniem jej działek pod drogi publiczne, były one wcześniej przeznaczone pod zabudowę, dlatego też w ostatecznym rozrachunku Gmina nie powinna obciążać jej obowiązkiem dopłaty do wartości nieruchomości podatku od towarów i usług. Gmina przenosząc na Wnioskodawczynię w zamian za należne jej odszkodowanie własność nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, nie powinna doliczać do ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego wartości tych nieruchomości podatku od towarów i usług, gdyż przyznanie rekompensaty za przejęte działki należy do sfery zadań publicznych organów władzy publicznej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 przedmiotowej ustawy wskazuje, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Na tle tego przepisu u Zainteresowanej powstają wątpliwości, czy sprzedaż działek stanowiących drogi publiczne lub przeznaczonych w planie miejscowym pod drogi publiczne podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z treścią art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego - budowlą w rozumieniu tego przepisu jest także droga.

W przekonaniu Wnioskodawczyni, Gmina ustalając wysokość odszkodowania należnego jej za przejęte pod drogi publiczne działki, nie powinna doliczać do ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego wartości tych nieruchomości podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Wypłata odszkodowania za działki przejęte z mocy prawa przez Gminę pod drogi publiczne w wyniku podziału nieruchomości (nawet jeśli zawiera w sobie podatek od towarów i usług), nie podlega przepisom powołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania działek przeznaczonych pod zabudowę przenoszonych przez Gminę oraz za prawidłowe w zakresie opodatkowania działek Wnioskodawczyni przekazanych pod drogi publiczne, a także w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości (art. 98 ust. 3 cyt. ustawy).

Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane w sytuacji, gdy cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości. Wywłaszczenie dokonywane jest wyłącznie na cele publiczne, którym może być np. budowa drogi publicznej (krajowej, wojewódzkiej, powiatowej, gminnej) i następuje za odszkodowaniem. W ramach odszkodowania właścicielowi może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 ust. 22 ustawy).

Z przywołanych przepisów wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że każde przeniesienie prawa własności, także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej, jest objęte podatkiem VAT. W takim przypadku rolę wynagrodzenia (odpłatności) pełni odszkodowanie należne w zamian za towar, którego własność została w ten sposób przeniesiona.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Zainteresowana na podstawie nakazu Gminy dokonała w 2001 r. przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem (dwie działki budowlane), przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi publiczne. Okoliczności sprawy nie wskazują na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowana działała w charakterze handlowca.

Jeśli zatem przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), należy uznać, że jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, iż z tytułu dostawy gruntów za odszkodowaniem Zainteresowana nie występuje w charakterze podatnika, czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wypłata odszkodowania (także w postaci przeniesienia własności dwóch działek budowlanych) przez Gminę na rzecz Wnioskodawczyni dokonującej czynności zbywania nieruchomości, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Odszkodowanie pełni bowiem funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż w zamian za dwie działki przekazane przez Zainteresowaną, Gmina dokona na jej rzecz dostawy dwóch innych działek przeznaczonych pod zabudowę. Gmina będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonuje dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy.

Dokonując zamiany przedmiotowych nieruchomości Gmina nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, iż czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Dostawa gruntów dokonana w zamian za przejecie terenów przeznaczonych pod drogi publiczne nie jest realizowaniem zadania, dla realizacji którego Gmina została powołana.

Gmina nie będzie mogła skorzystać również ze zwolnienia od podatku przewidzianego w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zgodnie z którym, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stwierdzić bowiem należy, iż dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych przez organ administracji rządowej.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Pojęcie "teren budowlany" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, terminy te należy interpretować w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez obiekty budowlane należy rozumieć:

Pod pojęciem budowli - rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z powyższego wynika, iż droga publiczna jest obiektem budowlanym - budowlą. Teren, na którym znajduje się droga publiczna jest terenem zabudowanym, natomiast teren niezabudowany przeznaczony pod te drogi, jest terenem budowlanym.

W myśl ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Stosownie do przepisu art. 1 ust. 1 pkt 2, powyższa ustawa określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku, zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i dokonującym dostawy na rzecz Wnioskodawczyni dwóch działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe (działek budowlanych). Zatem wykonuje czynność, która została wskazana w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedmiotem dostawy jest teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową, a więc teren, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

Wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem, które powinno odpowiadać wartości wywłaszczonego prawa. Wysokość odszkodowania jest ustalana według stanu i wartości wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. Okoliczności przesądzające o stanie nieruchomości powinny być ujmowane szeroko ze względu na konieczność uwzględnienia wszystkiego, co pozwoli na ustalenie słusznego odszkodowania. Zawsze jednak ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości. Opinia rzeczoznawcy nie ma jednak znaczenia procesowego i może nie być uwzględniana w ustaleniu decyzji o wysokości odszkodowania.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku (art. 29 ust. 3 ustawy).

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, czy opłaty mają być kwotami "netto", czy "brutto".

Jednakże tut. Organ zaznacza, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Wnioskodawczynię.

Tym samym, stwierdzenie czy należność za dostawę przedmiotowych działek stanowi wartość netto, czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony transakcji.

W świetle przytoczonych regulacji prawnych tut. Organ stwierdza, iż:

Ad. 1

Gmina przenosząc w zamian za odszkodowanie nieruchomości zamienne przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, działa jako podatnik i dokonuje czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, zatem powinna doliczyć podatek do wartości netto tych nieruchomości.

Ad. 2

Sprzedaż nieruchomości Wnioskodawczyni, które zostały przeznaczone pod drogi publiczne nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowanej nie można bowiem uznać za podatnika z tytułu dokonania dostawy przedmiotowych gruntów. Zatem od czynności tej nie powinien być naliczany podatek VAT.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku pytaniu do opisanego zdarzenia przyszłego, Zainteresowana używa pojęcia "podlega zwolnieniu od podatku". Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) - pojęcie to nie jest tożsame z pojęciem "nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Ad. 3

Co do zasady, wypłata odszkodowania za działki przejęte pod drogi publiczne, stanowi wynagrodzenie za dokonaną dostawę i tym samym podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że Zainteresowana występuje w charakterze podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy. W sprawie będącej przedmiotem wniosku odszkodowanie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.