ILPP2/443-1739/09-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Parafia Rzymskokatolicka na podstawie umowy o przyznanie pomocy w ramach działania "Odnowa i Rozwój Wsi" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 otrzymała pomoc - w ramach Programu oś 3 "Jakość życia na obszarach wiejskich i różnicowanie gospodarki wiejskiej" działanie 313, 322, 323 "Odnowa i Rozwój Wsi" - na remont i konserwację budynku kościoła.

Zdanie to Zainteresowany realizuje przy udziale środków finansowych uzyskanych z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich - Odnowa i Rozwój Wsi.

Po zakończeniu zadania inwestycja ta będzie stanowiła własność Parafii i nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie składa miesięcznych deklaracji VAT-7, a więc nie może odzyskać zapłaconego podatku VAT wykazanego w fakturach zakupowych. Parafia nie prowadzi również działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a wykonana inwestycja nie będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Parafii Rzymskokatolickiej nie wykonującej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż Parafia nie prowadzi działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części i tym samym nie może odzyskać kwoty podatku VAT zapłaconego w fakturach dokumentujących zakupy związane z realizacją operacji. Tym samym, w przedmiotowej sytuacji podatek naliczony jest kosztem kwalifikowanym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przyznana pomoc w ramach działania Programu oś 3 "Jakość życia na obszarach wiejskich i różnicowanie gospodarki wiejskiej" działanie 313, 322, 323 "Odnowa i Rozwój Wsi" nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, ale do świadczenia usług zwolnionych od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Parafia na podstawie umowy o przyznanie pomocy w ramach działania "Odnowa i Rozwój Wsi" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 otrzymała pomoc - w ramach Programu oś 3 "Jakość życia na obszarach wiejskich i różnicowanie gospodarki wiejskiej" działanie 313, 322, 323 "Odnowa i Rozwój Wsi" - na remont i konserwację budynku kościoła. Po zakończeniu zadania inwestycja ta będzie stanowiła własność Parafii i nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie składa miesięcznych deklaracji VAT-7, nie prowadzi również działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a wykonana inwestycja nie będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby zakupywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Zainteresowany nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Zatem, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji zadania - tj. remontu i konserwacji budynku kościoła.

Tut. Organ informuje, iż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.